Amy is alleenstaand en komt erachter dat ze al 19 weken zwanger is

Het zal je maar overkomen… Alleenstaand aan het feesten en opeens te weten komen dat je 19 weken zwanger bent. Amy overkwam het. Hier lees je Amy’s verhaal:

Ik ben alleenstaand en totaal onverwachts zwanger van mijn 3de kindje. Eind december ben ik vanwege enorme pijn in mijn maag (nadat ik al 2 dagen bijna niks gegeten had) naar de eerste hulp gegaan, zodat er van binnen gekeken kon worden wat er aan de hand was.

Terwijl ik eindelijk wat verlichting had van de pijn door de medicatie dat ik had gekregen, kwam de eerste schokkende mededeling van de avond. “Mevrouw, we kunnen geen scan maken, want uit uw urine hebben we een positieve zwangerschapstest.”

Toen kwam schok 2. Ik kon de artsen niet vertellen, wanneer ik zwanger geraakt zou kunnen zijn, aangezien ik nog steeds de pil slikte en tijdens m’n stopweken steeds bloedingen heb gehad. Bij het maken van de echo om te kijken of het vruchtje niet buitenbaarmoederlijk zat (vanwege de pijn die ik had) en om te kijken hoever ik zwanger was, konden ze niet doorgaan, doordat de pijn te heftig was. Wel konden ze zien dat het hartje klopte en vanuit mijn hcg konden ze opmaken dat ik rond de 17 weken zwanger was.

Wat was ik geschokt en verdrietig van dit nieuws. Ik heb bijna alles gedaan wat verboden is tijdens de zwangerschap. Roken, in de weekenden flink drinken. Medicatie geslikt die je niet mag als je zwanger bent (pijnmedicatie vanwege onverklaarbare rugpijn die maar aanbleef houden). Dus ik dacht, dit kind kan onmogelijk goed gegroeid zijn.

Ik was ook hartstikke bang voor de reacties van mijn naasten en vooral van mijn twee kinderen. Deze reacties waren allemaal heel erg positief. De kinderen, 12 en 6 jaar oud, vinden het leuk om een klein broertje te krijgen (ja het was al te zien bij die eerste echo dat het een jongen is).

Toen kwam schok 3 waar ik eigenlijk nog steeds in zit, maar snel uit moet. Eind december had ik een echo en vertelde de aardige mevrouw daar dat ik al 19+4 dagen in verwachting was.

Begin januari heb ik de 20 weken echo. Daar vertelt de aardige mevrouw dat m’n baby er gezond uitziet en goed groeit, alleen denkt zij aan een uitrekende datum rond half mei. Ik heb 19 weken niet geweten van het leven dat in mij aan het groeien is en ik heb helemaal geen symptomen gehad. Ja, 4 of 5 kilo aan gekomen, maar ja ik eet ook meer sinds maart en beweeg minder dus dit vond ik niet gek.

Sinds woensdagavond heb ik ineens een zwangerschapsbuik. Echt zo bizar. Maar veel tijd heb ik niet om te wennen aan het idee.

Bij de vorige twee zwangerschappen heb ik de eerste 3 à 4 maanden moeten wennen aan het idee van, ja ik ben zwanger. Daarna begon ik spulletjes te halen en steeds meer te genieten van de zwangerschap. Maar nu is die tijd er niet. Als ik nu 3 à 4 maanden moet wennen aan het idee dan ben ik veel te laat, met alles… want de baby is er dan gewoon al bijna.

Ik merk dat ik steeds een beetje blijer word met de zwangerschap.