De dag dat ik m’n ex vertelde dat ik zwanger ben...

Hallo, mijn naam is Sharon en ik ben 25 jaar en 10/11 weken zwanger. De zwangerschap was niet gepland en ik had er totaal geen rekening mee gehouden. De vader van m’n kindje en ik gingen vaak samen uit naar terrasjes en dronken gezellig we borreltje! Tot de laatste keer dat ik een borrel dronk!!

Normaal neem ik heerlijk een cocktail met heet weer op een terrasje. Ik zat op het terras, maar voelde me steeds misselijker worden. Na een tijdje was ik zo misselijk dat ik haast niet meer kon lopen. We hebben het dichtstbijzijnde hotel opgezocht, zodat ik even kon bijkomen en me hopelijk snel beter voelde! Dat gebeurde niet, ik voelde me alleen maar slechter, dus bleven we daar slapen.

‘s Morgens weer wakker en ik dacht een heerlijk kopje koffie te lusten! Niks beter in de morgen dan wakker worden met een bakkie. Na mijn eerste slok kon ik naar het toilet rennen om over te geven wat voor mij ergens een belletje deed rinkelen… Ik was toen al bijna 3 weken overtijd.

Maar ik stond er niet bij stil, omdat ik twee jaar daarvoor te horen heb gekregen dat ik moest stoppen met de pil! Ik had een 80% kans op baarmoederhalskanker en of ik ooit nog kinderen kon krijgen was nog maar de vraag.

Dus niet te veel over nagedacht en m’n leven weer opgepakt. Een half jaar later leerde ik de vader van m’n kindje kennen. En nu na vier maanden daten dus al zwanger, wat een domper! Ik had er niet op gerekend en zit zonder werk, en de rest is ook nog niet geregeld. Dus nu probeer ik alles zo snel mogelijk goed te krijgen. Eventueel weer terug naar Nederland, aangezien ik nu in Duitsland woon, maar het is hier erg moeilijk!

De dag dat ik m’n ex vertelde dat ik zwanger ben, vertelde hij me dat hij geen kinderen kan krijgen, ook al had hij al een dochter. Ik stond perplex en had een soort shock. Ik keek hem aan en zei: “Wat zeg je?” Waarop hij antwoordde: “Ja, maar als je met een ander naar bed bent geweest, mag je het gewoon zeggen hoor. Ik word niet boos.”

Ik dacht dat de bodem onder m’n voeten weg zonk. Kom op, als ik een relatie met iemand heb, dan ga ik toch niet met een ander naar bed!!?? Wat een idiote gedachte.

Maar goed laat maar denken. Hij zei: “Als ik weet dat het mijn kind is, doe ik er alles voor. Maar nu niet, want ik heb geen vaderschapstest, dus is het niet van mij!!!” Ik vroeg hem; “Dus je laat me nu gewoon zitten?” Vooral voor de kleine vind ik het zo rot! Ik kom er wel, maar een kind zonder vader, vind ik nogal moeilijk. Een kind heeft beide ouders nodig, maar ja.

Hij bracht me later naar huis en heb hem twee weken lang niet meer gehoord. Ik kreeg een berichtje van hem dat ie in Montenegro zit. “Prima,” heb ik gezegd: “wanneer ben je terug?” Hij zegt: “Vrijdag of zaterdag”, maar hij was er niet en liet niks meer horen. Twee weken later krijg ik een bericht: “Ik ben vrijdag terug en kom zaterdag naar jou toe,” maar ik geloof hem niet meer.

En ik hoor hem nooit, hij vraagt nooit hoe gaat het met de baby, groeit het goed, is de gezondheid goed. Het interesseert hem niet. Ik hoop zelf op een eenmalig gesprek, zodat we er samen goed uit kunnen komen voor de baby.

Wat moet ik m’n kind zeggen als het ouder is en het vraagt naar papa? Ik weet het niet, het is zo’n moeilijke situatie. M’n ex was helemaal niet lief in het begin van de relatie. Dan sloeg hij me zonder aanleiding en hadden we echt zware momenten. Toen ben ik dus weggegaan naar ver, waar hij me niet kon aanraken. Maar hij belde en bleef bellen!

Uiteindelijk, na iets van 20 gemiste oproepen, heb ik de telefoon opgepakt om te vragen wat hij van me wilde. Hij had spijt en heeft het nooit zo bedoeld zei hij. Dus toch weer afgesproken en uitgegaan. Hij was inderdaad veranderd. Hij deed me geen kwaad meer en was erg lief voor me. Dus ik dacht dat alles weer goed was.

Totdat ik zwanger raakte… Ik weet nu nog niet goed wat te doen met de situatie, aangezien ik geen geld heb en niks heb. Mijn vader woont in Nederland, maar ik weet niet of hij me kan helpen. Ik hoop dat hij een advies voor me heeft, maar ik heb met hem al jaren geen contact gehad. En ik wil geen misbruik van hem maken. Ik zal niks van hem vragen, alleen om advies vragen.

Ik heb m’n eigen vader erg gemist, maar gelukkig heb ik weer contact en hopelijk zal hij blij zijn als ik hem vertel dat hij opa wordt en zijn vriendin oma. En mijn oma zal overgroot oma worden, erg leuk. Maar ik ben bang om het te vertellen.
Dank je wel dat ik m’n verhaal mocht doen. Ik moest het kwijt…

Zit jij in een vergelijkbare situatie? Zijn er problemen met je man/vriend, huisvesting en/of geldzaken? Dat is vreselijk moeilijk voor jou om door te maken. Helemaal nu je zwanger bent.

Als je de moed kunt opbrengen, raad ik je aan om je huisarts of (bijvoorbeeld tijdens de zwangerschapscontroles) je verpleegkundige op de hoogte te brengen van je situatie. Zij kunnen je op weg helpen. Je kunt ook altijd via je arts of verpleegkundige om een vertrouwenspersoon vragen. Je wordt straks moeder en wilt het beste voor je kindje. Je kan het!