Zelfs een olifant had ik in mijn winkelwagentje geladen

We hebben net gehoord dat de echo goed was... meer dan goed... drie keer goed! Lees mijn vorige blog waarin we erachter komen dat we een drieling verwachten.

Daar zaten we dan, rond kwart voor negen in de ochtend, in de auto naar huis. In een envelop, het harde bewijs van een echo in mijn hand. Alles voor die dag moesten we nog regelen, want daar hadden we tenslotte meer dan voldoende tijd voor, hadden we samen bedacht.

Het kopen van de lunch, regelen van de ballonnen bij goed nieuws, en taart bij de bakker. Alles van dit, leek nu een grote opgave. Beiden in onze eigen wereld… overleggen is op dit moment niet ons sterkste punt. Supermarkt dan maar? Ja, laten we dat maar doen, over 3 uurtjes staan onze beide ouders nietsvermoedend op de stoep voor een verjaardagslunch.

Even later staan we lamgeslagen samen in de supermarkt. euh… brood, is het eerste dat in me opkomt. Het is gelukkig niet al te druk in de winkel. Om ons heen lopen moeders met kinderen die niet naar school hoeven. Moeders met één kind, dat kan ik ook wel, zeggen mijn gedachten. Maar 3? Hoe kun je in hemelsnaam met drie kinderen, die niet kunnen lopen, boodschappen gaan doen?

Deze? Vraagt Jos, terwijl we bij de vleeswaren zijn aangekomen. Ja helemaal prima, goed idee. Al hadden ze op dit moment bij de supermarkt olifanten staan aanprijzen, had ik ze nog in mijn winkelwagentje geladen. Ik krijg bijna medelijden met de onvolledige lunch die onze ouders te wachten stond deze middag. Hebben we nog koffie? Ik denk na, maar kan echt niet tot een zinnig antwoord komen. “Nee, niet genoeg meer”, zeg ik om er maar vanaf te zijn.

Tussen de schappen bij de koffie staat een moeder met een huilend jongetje, al wijzend naar de koeken. En dat maal drie zegt Jos als onze blikken elkaar kruisen! Wat een confrontatie, en dat alleen nog maar in de supermarkt. Het liefst zou ik nu thuis op de bank gaan liggen om het nieuws te laten bezinken, voor zover dat kan. Maar laten we gaan betalen, zodat we vlug nog wat ballonnen kunnen halen om de schrik in ieder geval met onze ouders te kunnen delen!