De tijd vliegt voorbij op de neonatologie

Afgelopen week is zo snel gegaan dat ik af en toe dingen vergeet. Zal dit die zwangerschapsdementie zijn? Of is dit gewoon mijn NAH en overprikkeling? Ik denk dat ik het antwoord bij mij wel weet helaas.

De meiden doen het heel goed. Nog geen 24 uur na de geboorte krijgen we foto’s van de neonatologie zonder zuurstofslangetjes en snorretjes, huh?! Nu al?! Jup! Onze dames kunnen al prima met hun 32 weken en 3 dagen zelfstandig ademhalen!

Elke dag worden er mijlpalen bereikt en na drie dagen is er zelfs al sprake van dat we gaan verhuizen naar het Flevoziekenhuis. Nu al?! Jup! Helaas heeft het Flevo ziekenhuis op dat moment geen plek voor onze guppies en moeten wij even geduld hebben en wachten op een plekje.

Elke dag word er gebeld om te kijken of er plek is. Yes! Er is plek, maar dan begint onze kleine Cryssie te spugen. Voor het AMC was dit een reden om toch even 'stop' te zeggen, aangezien premature kindjes vaak een stapje terugvallen als ze gaan verhuizen van ziekenhuis naar ziekenhuis.

De dagen vliegen voorbij en elke dag word ik door alle lieve zusters lief verzorgd. Ik ga gemiddeld 3 keer per dag naar de neonatologie, om lekker te knuffelen met onze meiden. Ik ken inmiddels al het personeel van H3 en H4. Dat is niet zo gek na vier weken. Cryssie knapt langzaam weer op en er wordt een nieuwe poging gedaan om te verhuizen naar het Flevo.

Laat Saemmy nu denken: 'ik vind het veel te leuk hier'. Onze kleine dame wordt niet lekker, trekt steeds witter weg en we merken dat ze het knuffelen, wat ze daarvoor heerlijk vond, opeens niet zo graag meer wilt. Er wordt bloedonderzoek gedaan, om te kijken wat er aan de hand is. Ze blijkt een ontstoken infuusje te hebben, met een infectie. Hoppa, gaan we weer! 2 weken antibiotica! Hatsee!

Nadat zij weer iets opknapt, besluiten ze ons toch over te plaatsen naar het Flevo. We krijgen een soort van halve afscheidsserenade, al het personeel komt nog even gedag zeggen en vragen of we als we voor controle komen, weer even langs komen om onze meiden te showen. Tuurlijk! Ik word zelf ook per ambulance vervoerd naar het Flevo. Waarom? Omdat ik ook een ontstoken infuus heb, net als mijn meisje. Jup!

Ook met alleen een infuus moet je op een brancard en krijg je je eigen gele VIP vervoer. Ik kreeg alleen twee ambulancemedewerkers die de weg niet kenden in het AMC, waardoor het een soort speurtocht leek. Gelukkig lag ik er lang genoeg om de weg te kunnen wijzen. Tom-Tom aan en daar gaan we dan, met drie ambulances opweg naar het Flevo ziekenhuis!

Elke ochtend in het Flevo ga ik even bij mijn meiden op visite. Ik ben inmiddels zo mobiel dat ik de gang over kan steken. De pijn van de keizersnede is na ruim een week een stuk minder, maar nog lang niet weg. Mijn man komt elk vrij moment dat hij heeft naar het ziekenhuis om lekker te kangeroën met zijn meiden. Hun hartslag schiet omhoog als ze onze stemmen horen, alsof ze weten en voelen 'daar zijn onze papa en mama weer!'

Het verschil tussen de neonatologie in het AMC en het Flevo is gigantisch. In het AMC wordt alles gedesinfecteerd na gebruik. Zelfs de schotten, die tussen de ouders in staan om privacy te houden, worden schoongemaakt na gebruik, al hebben ze twee minuten gestaan. Alles wordt in het AMC opengemaakt voor 1 kind en daarna weggegooid. Ook flessen van 500 ml, dus wij hebben een voorraad babyolie waar je u tegen zegt.

In het Flevo is dat heel anders, daar ga je meer naar 'de normale wereld' toe en is je handen desinfecteren voldoende, een eigen pak vochtige doekjes kan er nog wel vanaf en mag je geen sieraden om. Ook zijn ze in het AMC veel meer van aanpakken en kijken per kind. In het Flevo word meer gewerkt volgens protocol. Zo dronken onze muppets met nog geen 33 weken in het AMC een paar slokken uit de fles, in het Flevo beginnen ze daar vanaf week 35 mee.