Zwanger na een hersenbloeding en PCOS blog Debby

Mijn verhaal is er 1 voor in de boeken … heb je even? Oké, lets go!

1 oktober 2015 hebben wij de mooiste dag van ons leven mogen beleven, onze trouwdag. Na een fantastische honeymoon op de Dominicaanse Republiek, sloeg bij ons het noodlot toe. Ik kreeg op 26 jarige leeftijd een hersenbloeding. BAM! Die zagen we niet aankomen…

Ik heb 4 maanden in een revalidatiecentrum gelopen en ik heb mij in die 4 maanden kapot gewerkt om zo ver mogelijk te komen. Na bijna een jaar thuis te hebben gezeten, ben ik weer begonnen met langzaam aan wat uurtjes te werken als kapster. Heel langzaam maar zeker kom ik steeds weer bij waar ik ooit was.

Toen ik weer begon met werken, besloten we ook te stoppen met de pil. Onze wens voor een kindje was vanaf de bruiloft al zo ontzettend groot. Na ruim een half jaar was mijn menstruatie nog steeds niet regelmatig en had ik een ontzettende pijn, als ik wel ongesteld werd. De huisarts stuurde mij met tramadol naar huis en de woorden SUCCES!

Na 2 maanden was ik dit zo ontzettend zat, dat ik heb geëist om doorverwezen te worden naar het ziekenhuis. Na onderzoeken op de fertiliteitsafdeling in het Flevoziekenhuis in Almere kwamen ze er achter dat ik PCOS had. PCOS?! Nog nooit van gehoord. Kort uitgelegd, geen eisprong. Dus we konden oefenen tot ik een jongetje werd.

Ze besloten om mijn menstruatie op te wekken met provera en om daarna aan de slag te gaan met clomid. Wonder boven wonder deed de 50mg clomid meteen zijn werk. Ik had een eisprong! En wat voor 1 … een dubbele! 1 eitje van 19mm en 1 van 18mm.

Ik was blij, in ieder geval geen hele lange weg om te weten wat werkte. Einde van die maand werd ik helaas ongesteld … niet zwanger.

Op naar de volgende ronde! Van de fertiliteitsarts kreeg ik voor 3 maanden clomid mee. Na mijn vraag, of ik weer elke 3 à 4 dagen voor controle moest komen met het gebruik van clomid, zei de arts: “Vorige keer is het goed gegaan. Dat zal deze keer niet anders wezen.” Er werd mij verteld, dat als ik na 35 dagen niet ongesteld werd of als ik zwanger was, dat ik moest bellen.

Het tweede was na een gezellige avond het geval! Ik had mijn verjaardag gevierd en de dag ervoor een zwangerschapstest gedaan, niks noppes nada. Dan kan er best geproost worden op mijn verjaardag met een wijntje!

"Zondagochtend werden we wakker en mijn man vroeg mij of ik nog een zwangerschapstest had gedaan. “Waarom?”, was mijn antwoord? Ik had tenslotte 2 dagen ervoor ook een test gedaan en er was niks aan de hand.

Op aandringen van hem, toch een test gedaan. Binnen 10 SECONDEN had ik een positieve zwangerschapstest in handen!! Na alle narigheid van afgelopen anderhalf jaar eindelijk super nieuws! Later blijkt dit nog drie keer zo groot nieuws te zijn! Volg me en lees mijn volgende blog.