Ik struinde Marktplaats af op zoek naar een donor

Wat doe je als de kinderwens er is, maar geen partner om die mee te vervullen? Dat is het verhaal van Mathilde (36). Na een aantal mislukte relaties neemt zij zich voor om alleen te blijven. Van haar kinderwens opzeggen is echter geen sprake. "Ik begon te zoeken naar alternatieven. Op een gegeven moment struinde ik zelfs Marktplaats af, op zoek naar een donor."

Ik was een laatbloeier. Mijn eerste relatie kreeg ik pas toen ik 22 jaar was. Toen werd ik ook pas seksueel actief. Echt veel vond ik daar niet aan. Veel mensen denken dat ik gewoon nooit de juiste ben tegengekomen. Want iedereen moet seks leuk vinden. Ik heb lang gedacht dat ik aseksueel was. Misschien is dat ook wel zo.

De relatie hield geen stand. Ik vond het wel leuk om samen dingen te ondernemen, maar die vlinders en dat verliefde gevoel bleven bij mij uit. Ik studeerde af en focuste me op een carrière. Zo had ik direct een excuus voor mijn omgeving waarom ik te druk was voor een relatie.

Naarmate je ouder wordt, moet je jezelf continu verantwoorden waarom je nog geen vriend hebt. Familieleden en vrienden maakten daar wel een grapjes over, of stelden vragen. Een van mijn ooms noemde me zelfs 'oude vrijster'. Ik was 27!

Op een gegeven moment heb ik dat naast me neergelegd. In onze maatschappij is het traditionele plaatje nog steeds het meest gebruikelijk. Je hebt huisje-boompje-beestje en anderhalve auto voor de deur, dit alles natuurlijk met een partner van het andere geslacht. Voor mij hoeft dat allemaal niet zo.

Sommige mensen denken dat ik slechte ervaringen heb met mannen en daardoor bitter ben geworden. Dat is niet zo. Ik heb drie relaties gehad, die allemaal mislukt zijn. Steeds was dit meer aan mij te wijten dan aan hem. Het waren prima kerels, maar bij mij ontbrak het gevoel gewoon. Met een van mijn exen ben ik tot op de dag van vandaag goed bevriend.

De wens om moeder te worden is er altijd al geweest. Maar toen ik de 25 gepasseerd was, werd die steeds sterker. Als ik met vriendinnen probeerde te praten over mijn kinderwens, kwam er altijd gelijk ter sprake dat ik dan maar 'aan de man moest'. Nooit werd er gesproken over de optie om een bewust alleenstaande moeder te worden. Maar toen ik op televisie een programma voorbij zag komen over zulke vrouwen, was ik direct geïnspireerd.

Het waren stuk voor stuk vrouwen zoals ik, die een carrière hadden maar geen partner. Sommigen waren de juiste gewoon nog niet tegengekomen, anderen wilden bewust geen man. Ik begon het internet af te speuren naar ervaringen van andere vrouwen.

Ook zocht ik uit wat mijn opties waren. Een anonieme zaaddonor via de spermabank leek me niks. Wat als mijn kindje vroeg of laat z'n vader wilde leren kennen? Er bleken op internet genoeg mannen te zijn die zich beschikbaar stelde als donor. Veel daarvan waren vieze mannetjes die 'rechtstreeks wilden doneren'. Sommige advertenties stonden zelfs op ranzige sekssites. Om moedeloos van te worden. Op een gegeven moment was ik zo wanhopig dat ik de contactadvertenties op Marktplaats afstruinde op zoek naar een zaaddonor.

Uiteindelijk ben ik naar de huisarts gestapt en heb ik het hele verhaal voorgelegd. Hij reageerde heel begripvol en luisterde echt. Er waren ook klinieken waar je gebruik kon maken van een zogeheten B-donor. Deze man was dan niet anoniem. Wanneer mijn kind 16 zou zijn, kon hij of zij desgewenst de gegevens van de donor opvragen.

Ik vond een kliniek in mijn provincie en maakte een afspraak voor een intakegesprek. Alles voelde heel natuurlijk. Ik zou de donor kunnen uitkiezen op onder andere opleidingsniveau en uiterlijke kenmerken. Niet veel later kreeg ik nog twee gesprekken met een psycholoog en werd ik lichamelijk onderzocht door een arts. Toen alles rond was, werd ik op de wachtlijst geplaatst. Het zou maximaal een jaar duren voor de inseminatie ook echt plaats kon vinden.

Zeven maanden later werd ik al gebeld door de kliniek dat het zover was. Ik was aan de beurt. Ik kon wel een gat in de lucht springen. Alles verliep voorspoedig. Na de eerste inseminatie poging was ik zwanger. De eerste paar weken waren natuurlijk wel spannend, want de kans dat het misgaat bestaat. Maar alles ging goed, en toen ik twaalf weken zwanger was bracht ik mijn familie en vrienden op de hoogte

Die reageerden verdeeld. Mijn ouders vonden het helemaal geweldig dat ze opa en oma zouden worden. Ze begrepen ook dat ik liever alleen bleef en oordeelden daar niet over. Sommige vriendinnen vonden het maar raar en eentje noemde me zelfs een egoïst. Dat was jammer, maar je kunt niet iedereen tevreden stellen.

Intussen is mijn zoon 5 jaar oud. Het moederschap is precies wat ik ervan had verwacht. Juist omdat ik alleenstaand ben, is er een geweldige symbiose tussen mij en mijn zoon. Hij vertrouwt echt volledig op mij. Hij weet hoe hij verwekt is. Daar ben ik heel open over. Hij vindt het niet vreemd, kinderen vinden niet zo snel iets raar. Daarnaast weet hij ook niet beter dan dat hij alleen met mij opgegroeid is. Mijn ouders zijn ook helemaal gek met hun kleinzoon. Ze passen regelmatig op en ondernemen graag van alles met hem. Ook op mijn zus, zijn tante, is mijn zoon helemaal gek.

Op het schoolplein word ik wel eens medelijdend aangekeken door andere ouders als ze horen dat ik een alleenstaande moeder ben. Ze gaan er dan van uit dat ik gescheiden ben. Wanneer ze horen dat ik hier bewust voor heb gekozen, vinden ze het wel interessant en krijg ik allerlei vragen. Ik vind dat niet vervelend. Het is ook een bijzondere keuze, je hoort dit niet elke dag.

Het moederschap heeft me op veel fronten sterker gemaakt. En zachter. Was ik eerst echt een carrièretijger, durf ik nu op tijd mijn rust te pakken. Ik durf mijn eigen grenzen ook beter aan te geven bij anderen.

Dat ik alleenstaand ben, ervaar ik niet als zwaar. Maar ik heb dan ook een sociaal netwerk dat me bijstaat, dus dat scheelt ook een hoop. Soms mis je wel een man natuurlijk. Bijvoorbeeld als ik even alleen boodschappen wil doen in het weekend. Of als het wat uitloopt op het werk. Maar ik krijg er ook zoveel voor terug, het is het allemaal dubbel en dwars waard! Ik geniet met volle teugen van het moederschap en heb geen moment spijt gehad van mijn keuze.

Word lid van één onze besloten Facebook groepen Kinderwens 1e kind of Kinderwens 2+ kind.

Ontdek het leukste geboortekaartje voor jou!

Babynaam

Babynaam

Babynaam

Babynaam

Steeds meer single vrouwen worden bewust alleenstaande moeder. De (aanstaande) BAM moeders vertellen hier hun verhaal. Lees ook de verhalen van zwangeren en moeders die breken met hun man en als single mama doorgaan. Lees onze beste artikelen en blogs:
Vriend weg net voor bevalling »
Zwanger na hersenbloeding »
De vreselijke kraamweek »
De wens voor een tweede kindje »
Alleen tijdens de zwangerschap »
Gevoel of verstand? »
Vakantieliefde, hoe het begon »

Vriendin worden van ikbenZwanger.com! Meld je aan

• Blog: Me myself and my baby
• Blog: Exciting times - Ik word BAM
• Blog: I have a match
• Blog: Ik word single mom
• Blog: Wanneer je alleen verder moet
• Blog: Weer een stapje verder
• Blog: Kinderwens zonder vent