Na een zwembadduik het JA-woord - deel3

De eerste tijd dat ik ziek thuis was, kreeg ik even wat ademruimte en nam de pijn een stukje af. Ik kon de stress gedeeltelijk loslaten en mij verheugen op de 20 weken echo die ik zou gaan krijgen. Mijn vriend, moeder en schoonmoeder gingen met ons mee. In de wachtkamer ben ik wel twee keer gaan plassen in dat kwartiertje wachten. Van de zenuwen en van de hormonen.

Ik ging op het bankje liggen en de echoscopist deed wat koude gel op mijn buik. Ik had mijn kindje al een aantal weken niet meer op beeld gezien, dus ik was super enthousiast om het (hem dacht ik) weer te zien. De echoscopist nam ons mee bij het controleren van ieder deeltje van Frummelkes lichaampje. Alles was in orde! Wat was dit een fijn gevoel. Ook al was mijn kindje nog zo klein, ik was apentrots en dolgelukkig.

Toen vroeg de echoscopist: “Wilt u het geslacht weten?” Ik keek naar mijn vriend en enthousiast zeiden we “ja” in koor. Ze liet ons iets op beeld zien, maar ik kon het niet goed zien. “Gefeliciteerd, het is een meisje!” Mijn moeder slaakte een gilletje en begon te lachen. “En wij dachten allemaal dat het een jongetje zou worden.” Mijn eerste reactie was: “Weet u het zeker?!”

De echografist moest lachen en gaf aan dat het toch echt duidelijk een meisje was. (Je kunt tegenwoordig je echo laten opnemen met geluid erbij. Op de video hoor je mijn reactie en het gelach van de echoscopist. Een echte aanrader om te laten doen als je deze echo laat maken!) Wat voelde dit gek. Ik had de afgelopen weken gedacht dat ik een jongetje zou krijgen en nu ineens wist ik dat ik een meisje in mijn buik had. Ik moest even wennen aan het idee, en mijn vriend al helemaal. (Na één dag waren we volledig gewend aan het idee dat we een meisje kregen en bestelde ik het eerste jurkje voor mijn meisje.)

De eerste paar weken dat ik ziek thuis zat, voelde ik me opgelucht en had ik wat minder pijn, maar al gauw werd de pijn weer veel erger, waardoor ik één tot twee keer per week naar de bekkenfysio moest. Iedere week dat ik bij de bekkenfysio langs ging, werd opnieuw geconstateerd, dat ik weer iets minder mocht doen. Minder poetsen, meer rusten. Dus nam ik een poetsvrouw aan die me wat kon helpen in het huishouden en hielpen mijn opa en oma met ramen lappen en onkruid weghalen.

Met ongeveer 26 weken moest ik naar het ziekenhuis om mij te laten testen op zwangerschapssuiker. Dit moest nuchter op de vroege ochtend gebeuren. Er werd bloed geprikt, een zoet drankje gedronken en daarna drie keer in mijn vinger geprikt. Ik zat ongeveer twee uur met een clubje van vier zwangere vrouwen in een wachtkamertje.

Het was erg gezellig en leerzaam om te horen hoe andere vrouwen hun zwangerschap tot nu toe hadden doorgemaakt en beleefd. Na een paar dagen kwam de verlossende uitspraak; ik had GEEN zwangerschapssuiker. Dat betekende voor mij dat ik weer lekker mocht genieten van die overheerlijke chocolade en lekkere macflurries!

Met 26,5 weken zwangerschap gingen mijn vriend en ik een weekendje weg met mijn vader, stiefmoeder, zusjes en broertje. Dit was erg gezellig, maar ook hier moest ik 's middags regelmatig gaan liggen op de bank met een kussen onder mijn buik. Maar er was één moment waarop ik tijdens deze vakantie dol en dolgelukkig was. Het moment dat mijn vriend en ik besloten om te gaan trouwen, vóórdat ons Frummelke op de wereld zou komen.

We liepen terug van het zwembad dat in het park gelegen lag en hadden het over ons kindje en ons gezinnetje. Het onderwerp trouwen kwam te sprake. Ik wilde wel heel graag trouwen, maar voor hem was het niet van levensbelang. Maar in het belang van ons gezin vertelde hij mij dat hij wel wilde trouwen. Ik was zo blij dat ik een vreugdekreetje sloeg midden op het parkweggetje. We liepen hand in hand, gelukkig, terug naar het huisje om het meteen mijn vader en stiefmoeder het nieuws te brengen. Iedereen was blij en natuurlijk moesten mijn moeder en schoonouders ook worden ingelicht.

In de week dat we terugkwamen van vakantie zijn we meteen een datum gaan prikken om te gaan trouwen. In deze week hebben we ook een 3D-echo laten maken waar onze vaders bij aanwezig waren. Wat was dit een ontzettend mooi moment. Een echte aanrader om te laten doen! Je ziet de bewegingen die je kindje maakt, terwijl je deze ook in je buik voelt. In de weken daarna hebben we alles voor onze bruiloft geregeld; een partytent gekocht, de dienst op het gemeentehuis geregeld, het feestje georganiseerd en trouwringen laten maken. Ik hield al wat vocht vast, dus ik wist niet of de ring me daadwerkelijk ook zou gaan passen als ik ging trouwen. Oh, en behalve onze bruiloft-voorbereidingen, lieten we ook geboortekaartjes ontwerpen voor ons meisje!

En alsof deze voorbereidingen nog niet genoeg waren, werd ik op een zondagavond na een rotdag te hebben gehad door de pijn en stress, verrast met een babyshower. Na het avondeten vroeg mijn vriend of we nog even naar zijn ouders konden gaan. Ik gaf aan dat ik eerst wilde douchen en eigenlijk helemaal geen zin had om nog ergens heen te gaan. Ik wilde alleen maar op de bank liggen. Mijn vriend beloofde me dat we maar eventjes zouden gaan en ik daarna kon douchen. Dus daar kwam ik bij mijn schoonouders binnen; nietsvermoedend met vettig, ongewassen haar en een korte broek waarvan de rits niet meer dicht ging en dus openstond, mijn roze onderbroek onthullend.

“Verrassing!” werd er geroepen. De hele woonkamer zat vol met familie en vrienden. Alles was roze versierd en de tafel stond vol met cadeautjes. Het eerste wat ik zei was: “Potverdorie Michael (mijn vriend), had je me ook wel even mogen laten douchen hè!” Iedereen barstte in lachen uit en deze uitspraak staat nog steeds op film. Niet te geloven dat dat mijn eerste reactie was haha. Ondanks mijn vettig haar, zweetoksels en roze onderbroek was het een top avond en heb ik super veel leuke cadeautjes gekregen voor ons meisje.

Met 32 weken zwanger trouwde ik met de liefde van mijn leven. Op donderdag was de dienst in het gemeentehuis waarbij onze ouders aanwezig waren. Mijn vader had van te voren een te gekke fotoshoot geregeld waarbij ik kon uitblinken in mijn jurkje met mijn mooie ronde buik. Één van die foto's hangt nog steeds bij ons aan de muur. Omdat het kortdag was had ik gekozen voor een zomers zwangerschapsjurkje in plaats van een echte trouwjurk. Ik had mooie gelnagels laten zetten en mijn haren voor één keertje geverfd tijdens mijn zwangerschap. Mijn stiefmoeder had alcoholvrije glitter-champagne gekocht voor ons en de rit naar het gemeentehuis was in een sportwagen!

Op de zaterdag daarop hielden we een groot feest en hebben we ballonnen opgelaten voor geluk. Één voor onze hond; een grijze ballon, 2 witte ballonnen die voor ons stonden en één roze ballon die voor ons Frummelke stond. Ondanks mijn bekkeninstabiliteit, opvliegers en een ring die niet meer om mijn vinger paste, dus in plaats daarvan aan een kettinkje hing, was het een prachtige dag en een van de mooiste momenten in mijn leven.

In de week na onze bruiloft bracht ik een ‘spoed’ bezoekje aan het ziekenhuis, omdat onze hond tegen mijn buik was opgesprongen en ik mijn buik even voor de zekerheid moest laten nakijken. Met het kindje was alles goed, maar toen zag de arts iets anders wat toch wel verontrustend was; mijn baarmoederhals was verkort. Het was onduidelijk of dit kwam door de harde buiken die werden veroorzaakt door de bekkeninstabiliteit.

In eerste instantie wist ik niet wat deze woorden inhielden, dus zocht ik er niet veel spannends achter. De arts legde mij uit dat een verkorte baarmoederhals te zien is vlak voor een bevalling en het dus kon betekenen dat mijn kindje eerder ging komen dan verwacht. Hier schrok ik enorm van. Het kwam nu ineens erg gauw dichtbij.

Ik moest iedere week bij de gynaecoloog ter controle langskomen om de vordering van de zwangerschap en een eventuele bevalling in de gaten te houden. Iedere dag dat Frummelke in mijn buik bleef zitten voelde als een overwinning. Vanwege mijn bekkeninstabiliteit mocht ik praktisch niks meer in huis doen, maar een paar dagen na het ziekenhuisbezoek heb ik samen met mijn moeder en tante van mijn nu-man-in-plaats-van-vriend-hihi de hele babykamer opgezet en ingeruimd. Ik had zelfs het bedje al opgemaakt.