Dag lief kleintje vaarwel

Wat een verdriet, nu blijkt dat je niet komt.
We hadden ons zo op je komst verheugd.
Je was nog maar zo jong, zo pril.
Verwekt in december. Verwacht in september.
Je leventje was nog maar net begonnen.

Of misschien nog niet eens.
Heeft je hartje nog geklopt?
Voor ons leefde je al. In ons hart. In onze dromen.
We zagen je al in onze armen liggen.
Huilen en lachen. Poepluiers produceren.
Rondkruipen. Je eerste stapjes zetten…
Voor ons was je er al.

We waren met heel ons hart klaar voor je komst.
Je papa wilde dit weekend al aan je kamertje beginnen.
Er liggen al kleertjes en knuffels voor je klaar.
En we hadden al vol trots het geheim van je komst aan wat mensen verklapt.
Dat schijn je voor je te moeten houden tot het ‘zeker’ is.
Maar onze blijdschap was niet binnen te houden.

En nu is het zeker dat je niet komt.
Je had de verrassing van het jaar mogen worden, lief klein mensje.
Want maar weinig mensen hadden dit verwacht.
Je papa en ik zeiden al zo lang dat we geen kleintje wilden.
Tot vorig jaar.
Toen ontdekten we dat we daar anders over zijn gaan denken.
Anders over zijn gaan voelen.

Dus veranderden we ons toekomstbeeld.
En zijn we stapjes gaan zetten naar de komst van een kleintje.
Er rekening mee houdend dat het best even kon gaan duren.
Maar het was al meteen raak!
Wat een blijdschap. Wat een magisch gevoel.

En nu blijk je niet te komen.
Je papa zei het gisteren goed: het is zo leeg opeens.
Pas nu besef ik echt hoe alles een gouden randje had gekregen.
Door jouw aanwezigheid in mij.

Tot gisteren, toen tijdens de echo bleek,
dat je al een tijdje niet meer groeide.
Wat een verdriet.
Ik kom niet veel verder dan huilen.
En dat is ok.

Want hoe klein ook, we verliezen ons kindje.
We verliezen jou.
Daar mogen de tranen rijkelijk om stromen.
Dit verdriet verdient ruimte.
En dat geef ik het dus.

Aan jouw aanwezigheid in mij komt binnenkort een einde.
Het is bijna tijd voor jou om mijn geborgenheid te verlaten.
Ik weet dat het nodig is.
En vind het moeilijk.
Het is een fysiek afscheid.
En dan ben je echt weg.

Er schiet me een grapje te binnen nu…
Laat je de boel een beetje netjes achter?
Want over een tijdje, als we van dit afscheid bekomen zijn,
dan komt er ruimte voor nieuw leven.
Een broertje of zusje.
Maar dat is voor later.
Nu draait het om jou.

Dag kleintje, dank je wel voor je komst.
Je was zo welkom. Zo gewenst.
Je hebt een plekje in ons hart.
En we laten je gaan in liefde.
Dag lief kleintje, dank je wel.