Een samengesteld gezin is een uitdaging

Zwanger Opmerkelijk Samengesteld gezin uitdaging

“Een samengesteld gezin is een uitdaging”

Scheiden, een nieuwe liefde en het vormen van een nieuw soort gezin. Het was een roerige periode voor Keuringsdienst van Waarde-presentator Sofie van den Enk (40). En dan is haar leuke borstvoedingsboek De melkfabriek ook nog eens opnieuw gedrukt.

Een derde druk voor De melkfabriek!

Een derde druk voor De melkfabriek! Had je dat gedacht toen je op het idee kwam een boek over borstvoeding te schrijven?

Nou, ik wist echt wel dat er een boek moest komen over dit onderwerp, maar dat het zo zou aanslaan... Daaruit blijkt wel dat vrouwen zit niet meer de les willen laten lezen over hoe ze hun baby willen voeden en klaar zijn voor een vrolijk, fris en niet-dogmatisch boek over borstvoeding. Ik hoor ook heel veel dat vrouwen het aan elkaar doorgeven, dus wie weet hoeveel jonge ouders er vooruit kunnen met 1 De melkfabriek!

Dat vinden co-auteur Eva Munnik en ik ook een heel leuk idee; uit solidariteit kennis en ervaring delen is precies waar De melkfabriek om draait. Maar gelukkig weten ook steeds nieuwe generaties first time parents het boek te vinden. Daarom een derde druk! Ik vind het een eer dat we op zoveel kraamnachtkastjes mogen liggen met ons boek.

Waarom moest De melkfabriek er komen?

Toen ik zelf mijn kinderen borstvoeding gaf vond ik het zo'n wonderlijke, bizarre, soms pijnlijke, mega-intensieve ervaring, die gaaf was maar ook zo nieuw! Moet je voorstellen, er komt ineens melk uit je borsten! Alle boeken en websites over het onderwerp benadrukten het natuurlijke - en dat is het ook - maar ik vond het niet zo vanzelfsprekend. Bij heel veel vrouwen lukt het niet en als je dan alleen maar hebt gelezen hoe goed het is en dat de natuur het zo bedoeld heeft, vraag je je toch een beetje af: wat is er mis met mij?

Bovendien waren de visuals bij veel van deze bronnen niet zo aantrekkelijk. Een vrouw met een peuter aan een borst en een baby aan de andere op de openingspagina van je website vond ik nogal overweldigend. Wij wilden een boek zonder expliciete foto's, die kunnen toch haast geen recht doen aan ieders eigen hele persoonlijke, intieme ervaring.

Nu 5 jaar later

Nu, 5 jaar later, lijkt De melkfabriek nog uniek in z'n soort, qua hoofdstuk over flesvoeding waar je altijd zonder schuldgevoel naar mag doorbladeren, zoals je in het boek schrijft. Vind je andere boeken nog steeds veroordelend?

Ik spit niet meer wekelijks de literatuur over borstvoeding door, maar ik heb het idee dat De melkfabriek wel wat teweeg heeft gebracht. Sommige handboeken hebben ook nieuwere modernere edities gekregen, een beetje ruimdenkender geworden over de fles... Ik hoop dat wij daar een bijdrage aan geleverd hebben.

Natuurlijk vind ik ons boek nog steeds de fijnste in zijn soort; nergens vind je zo'n mooi, rijk boek dat echt lekker wegleest waarin je zowel ervaringen van ouders leest, deskundigen hoort en veel praktische tips krijgt. Bovendien heeft het een partnerhoofdstuk, voor de andere ouder die langs de zijlijn staat maar wel heel erg belangrijk is. Dat past ook zo bij deze tijd, modern ouderschap doe je gewoon echt samen.

Veel kersverse ouders geholpen

Heb je het idee dat je inderdaad veel kersverse ouders hebt kunnen helpen met De melkfabriek?

Ik krijg nog wekelijks reacties op social media of op straat van mensen die het gelezen hebben en echt zeggen: dankzij jou ben ik zonder schuldgevoel gestopt, of wat heb ik gelachen bij de BN'er verhalen. Mijn kraamverpleegkundige die ook aan het boek heeft meegewerkt en natuurlijk nog elke dag bij heel veel jonge ouders over de vloer komt, ziet het nog heel regelmatig bij ouders liggen. Dan vertelt ze toch altijd even trots dat zij er ook in staat. Al zou het boek maar een iemand geholpen hebben, dan was het 't al waard. Maar om nu te weten dat het duizenden mensen zijn, en dat het er nog steeds meer worden, dat maakt me supertrots!

De borstvoedingsperiode is een tijdje geleden

De borstvoedingsperiode ligt al even achter jou. Je kinderen zijn 9 en 7. En je bent gescheiden. Het is een roerig jaar geweest, hoe gaat het nu met jullie?

Ja, we kunnen nu De scheidfabriek gaan schrijven, als ik Eva kan overtuigen. Er is in mijn leven heel veel veranderd sinds ik borstvoeding gaf. Toch kijk ik met heel veel trots terug en ik ben ook blij dat de vader van mijn kinderen en ik goed met elkaar omgaan. Ik vind het ook heel leuk dat ik Magnus en Reina wel kan vertellen over De melkfabriek nu, dat ze snappen dat het boek ook een beetje over hen gaat en dat ze weten dat mama's borsten ooit hun belangrijkste ‘supply chain’ was.

Wat vond je het heftigste aan het scheiden?

De beslissing nemen is het moeilijkste. Je voelt op een bepaald moment dat het onomkeerbaar is, dat dit de enige optie is die overblijft. Dat vond ik verreweg het heftigste. Om dan die conclusie te trekken, de aller allerlaatste conclusie die je zou willen trekken... Dat is een heel verdrietig moment waar je ook ongelooflijk veel moed voor nodig hebt. Soms zeggen mensen dat stellen zo makkelijk uit elkaar gaan; ik kan me daar niks bij voorstellen.

Het is op een bepaalde manier ook ‘makkelijk’ om bij elkaar te blijven en de waarheid niet onder ogen te zien dat het niet meer gaat. Ik kan me namelijk wel heel goed voorstellen dat je daar zo lang mogelijk voor weg wil blijven rennen. Ik weet dat wij er alles aan gedaan hebben om het te laten werken, en toch is het niet gelukt. Dat is heel verdrietig, maar ik ben er trots op dat we elkaar de kans hebben kunnen geven om op een andere manier gelukkig te worden. En altijd altijd altijd de kinderen daarbij voor ogen hebben - dat staat voor ons beiden voorop.

Een nieuwe liefde in je leven: Lee

Er is een nieuwe liefde in je leven: Lee. Die tegelijkertijd een oude liefde is?

Ja! Ik ken Lee al sinds de zomer van 2003, toen ik nog studeerde. Hij was jarenlang mijn droomman ver weg. Hoe ik het ook destijds heb geprobeerd te laten werken, zes jaar lang, door alle omstandigheden brak het niet serieus door. Toen heb ik het maar losgelaten, met pijn in mijn hart. Ik wilde door met mijn leven en heel graag moeder worden. Dat is gelukkig allemaal gelukt!

Toen Lee na een kleine 10 jaar contact opnam zonder te weten wat er in mijn leven speelde, bleek dat hij mij nooit uit zijn hoofd had kunnen zetten, niet gesetteld was met iemand omdat het toch nooit in de buurt kwam van wat wij samen hadden gehad.

Dat we elkaars grote liefde zijn kun je nu niet meer ontkennen; hij is middenin de pandemie geëmigreerd en trotseert taal- en cultuurverschillen als stiefvader in een heel nieuw land. Ik voel me zo dankbaar dat we deze kans nu hebben! Hij heeft een succesvol social platform gecreëerd waar hij zijn ervaringen deelt; stepdad in a foreign land. Soms als ik daar zijn filmpjes kijk, op YouTube (https://www.youtube.com/channel/UCF8_BlkJ8YHK_z1gvgXat4A) of TikTok realiseer ik me pas hoe heftig het voor hem moet zijn.

Door corona elkaar lang niet gezien

Hij komt uit Amerika en door corona hebben jullie elkaar lang niet kunnen zien. Hoe was die periode?

Het was zo heftig! Ik had net mijn huis verbouwd, maar dat was nog niet helemaal af. Door corona en de financiële onzekerheid had ik even alles on hold gezet. De kinderen waren fulltime thuis op de cementdekvloer en moesten door mij gehomeschoold worden, al mijn werk was gecanceld, mijn vader zat ‘vast’ in Australië en mijn stiefvader lag op sterven. Het was bizar. Iedereen heeft een corona-verhaal, maar bij mij voelde het alsof er geen enkel aspect van mijn leven ongemoeid was gelaten door de Covid19-crisis.

Lee mocht Nederland niet in en had het virus nota bene opgelopen. Ik was zo bang. Wat nou als hij in zijn eentje in Brooklyn ineens benauwd zou worden, zou hij terecht kunnen in het ziekenhuis? Bij hem om de hoek puilden de ziekenhuizen uit. En toch ga je door... Na 4 maanden hadden we eindelijk de juiste papieren en mocht hij Nederland inreizen. Toen ik dat telefoontje kreeg zat ik net bij de buren in de tuin, we stonden te dansen op het gras! De mooiste dag van mijn leven; op de dag precies 17 jaar nadat we elkaar voor het eerst ontmoetten.

Een samengesteld gezin

Nu is hij naar Nederland geëmigreerd, bij jou en de kinderen. Hoe gaat dat, zo'n samengesteld gezin?

Een samengesteld gezin is een uitdaging voor iedereen die ermee te maken heeft. Ik las laatst dat het gemiddeld 4 tot 7 jaar duurt voordat iedereen op elkaar ingespeeld is. Het is een proces; je bent niet ineens ‘een gezin’ want de lijnen die er lopen tussen de alle leden van dat gezin zijn geen bloedlijnen, maar door omstandigheden gemaakte verbanden.

Lee en ik verdiepen ons er veel in samen, geven de kinderen tijd en ruimte, en investeren in nieuwe rituelen. Zo is hij hockeycoach geworden bij de jongste - goed voor zijn Nederlands en voor de band tussen hen. Op vrijdagavond vieren we sjabbat - Lee is joods - en dat vinden de kinderen inmiddels vertrouwd. Met de oudste kijkt hij Marvelfilms... En ik doe ook veel met de kinderen alleen. Ik ben hun moeder en ze mogen mij af en toe ook lekker ‘voor zichzelf’ hebben. Dat is belangrijk. Maar ze zijn wel blij met Lee hoor.

Toen we aankondigden dat we willen gaan trouwen waren ze meteen enthousiast en mijn dochter vond dat het dan ook wel snel mocht gebeuren, morgen ofzo. Ik kon zo gauw niks bedenken dus zei: “Maar ik heb nog geen jurk.” Na even denken opperde ze de ideale oplossing: “Heb je niet nog de jurk van toen je met papa trouwde? Dan doe je die toch aan!”