Sara bekent: Misschien had ik liever geen kinderen gekregen

Zwanger Opmerkelijk Liever geen kinderen

Sara bekent: Misschien had ik liever geen kinderen gekregen

Sara is getrouwd en heeft twee kinderen. Het was altijd al haar droom om een gezinnetje te vormen, dacht ze. Maar de realiteit valt haar vies tegen en steeds meer krijgt ze het gevoel dat ze eigenlijk helemaal geen kinderen wil.

“Moeder zijn valt me erg zwaar. Gek eigenlijk, want als tiener heb ik altijd als oppas gewerkt en dat vond ik geweldig. Vooral de kleintjes, soms echt nog baby’s. Ik had eindeloos geduld, was creatief. Ik kon er helemaal voor ze zijn.”

Huisje boompje kindje

“Toen ik een serieuze relatie kreeg, begon het dan ook wel te kriebelen. Het wel of geen kinderen krijgen was niet aan de orde. We zouden ze krijgen, punt uit. Toen ik voor het eerst zwanger was, viel de zwangerschap me enorm tegen. Ik dacht dat ik het prachtig zou vinden, maar mijn roze wolk was meer een donderwolk. Voor de buitenwereld probeerde ik te doen alsof alles goed ging, maar van binnen begon het te knagen.”

Mijn eigen moeilijke jeugd

“Ik heb een moeilijke jeugd gehad en heb dat nooit echt kunnen verwerken. In mijn hoofd wel, maar niet dieper van binnen. Ik leefde altijd op een soort automatische piloot. Zo ook tijdens de zwangerschappen en later met mijn kinderen. Ik deed zoals ik dacht dat een goede moeder zou doen, maar voelde het niet echt. Heel triest, voor mij en voor de kinderen.

Ik liep er steeds meer op vast, het gevoel dat het niet klopte groeide alsmaar groter. Ik wilde zo graag die geweldige moeder zijn. De moeder die er altijd is voor haar kinderen, die ze troost, koekjes met ze bakt, ze altijd een warm nest biedt met een lach en armen om in te schuilen.”

Ik ben helemaal ingestort

“Op een gegeven moment ben ik helemaal ingestort. Ik kón niet meer! Ik heb er ook nooit over durven praten. Welke moeder zegt nou dat ze het moeder zijn eigenlijk maar niks vindt?! Ik was één berg schuldgevoel en faalgevoel. Ik ben in therapie gegaan en kwam erachter dat ik zelf die armen om in te schuilen heel erg miste. Ik moest er eerst met mijzelf uitkomen en pas dan kon ik verder kijken.

Het is een heel zwaar traject geweest en dat is het eigenlijk nog steeds. Ik blijf dubbel in het moederschap staan. Voor een deel komt dat ook voort uit een enorme onzekerheid. Wat hebben mijn kinderen nou aan zo’n moeder? Een moeder die zo ontzettend faalt in haar moederliefde?”

Moederliefde

“Een van de dingen die ik heb geleerd, is dat het ook juist moederliefde is die me hulp deed zoeken. Ook al heb ik nog veel moeite met het moederschap en ook al vraag ik me nog steeds weleens af of ik niet beter af was geweest zonder kinderen, op mijn manier hou ik wel van ze.

Ik heb nog een lange weg te gaan en misschien, of waarschijnlijk, word ik nooit de moeder die ik in mijn hoofd zo graag had willen zijn. Toch voel ik me nu wel meer moeder dan een jaar geleden. Voel ja, dat is de goede manier. Minder denken en meer voelen en vooral mezelf als moeder en als mens leren accepteren…”