Zwanger en gestalkt: Hij zou niet rusten voor ik dood was

Anne (28): 'Hij zou niet rusten voor ik dood was'

Vijf jaar lang had Anne (28) een knipperlichtrelatie met Michael. De ruzies binnen hun relatie waren heftig en Michael gebruikte af en toe zelfs fysiek geweld. Toen Anne in verwachting bleek te zijn van hun eerste kindje, besloot ze Michael te verlaten. Helaas ging dat niet zonder slag of stoot: Michael begon haar te stalken. Anne: "Hij zou niet rusten voor ik dood was."

Het huishouden deed hij niet

"Toen ik Michael voor het eerst ontmoette, was ik diep onder de indruk. Ik had nooit eerder iemand zoals hij ontmoet. We kwamen uit heel verschillende milieus: ik studeerde bedrijfskunde en hij had geen werk en bracht zijn dagen voornamelijk thuis bij zijn moeder door. Ook was hij drie jaar ouder dan ik. Desondanks vond ik hem fantastisch. Hij was intelligent en wereldwijs, vond ik toen. Hij had echt dingen meegemaakt, en niet al zijn kennis uit boekjes gehaald.

Al snel kregen we een relatie en niet veel later trok hij bij me in. Ik had een leuk en vrij ruim appartementje, wat mijn ouders voor me hadden gekocht toen ik ging studeren. In het begin was onze relatie natuurlijk geweldig. Dan zit je nog echt in die fase van verliefdheid en ben je blind voor de tekortkomingen van de ander. Na een tijdje begon het me te irriteren dat Michael de hele dag op de bank zat te gamen en ik hele dagen naar de universiteit ging. Als ik thuis was, moest ik vaak nog leren voor tentamens. En het huishouden doen, wat dat deed hij ook niet. Hij liet werkelijk alles achter zich slingeren. Toen ik afstudeerde en een fulltime baan vond, kwam daar ook geen verandering in."

Hij beschuldigde me uit het niets van vreemdgaan

"Door die irritaties ontstonden er steeds vaker ruzies. Michael weigerde een baan te gaan zoeken en nodigde vaak zijn veel jongere vrienden in mijn appartement uit. Dan zaten ze daar de hele dag te blowen en te gamen. Ik sprak hem daar op aan, en zodra zijn visite weg was kregen we ruzie. Op een zeker moment begon hij me te kleineren. Hij schold me bijvoorbeeld uit, of zei dat ik niets kon en nergens goed voor was. Soms beschuldigde hij me uit het niets van vreemdgaan."

Verbale vernedering was aan de orde van de dag

"De eerste keer dat Michael me sloeg schrok hij daar heel erg van. Ik natuurlijk ook. Hij stortte compleet in, zat alleen maar op bed te huilen. Hij had er zo'n spijt van, en begreep niet hoe zoiets had kunnen gebeuren. Heel vreemd eigenlijk: ik zat hem te troosten, nadat hij mij had geslagen en aan mijn haar getrokken had, terwijl hij de meest verschrikkelijke verwensingen in mijn oor fluisterde.

Maar het bleef niet bij die ene keer. Steeds vaker gebruikte Michael fysiek geweld tegen me. Soms dwong hij me tot seks, als ik bijvoorbeeld geen zin had. En verbale vernedering was aan de orde van de dag. Vijf jaar lang bleef ik bij hem. Soms verbrak ik tijdelijk de relatie, maar we kwamen altijd weer terug bij elkaar. Hoe ik het zo lang heb volgehouden? Er waren ook goede dingen in onze relatie. Zo was Michael ontzettend grappig, konden we hele goede gesprekken hebben en had ik ondanks alles toch het idee dat hij er voor me was. Ik snap dat het vreemd klinkt. Ik snap het achteraf ook niet."

Ik zou die klootzak niet terugnemen

"Op een dag kreeg ik een longontsteking waarvoor ik antibiotica moest slikken. Daardoor werkte de pil onvoldoende. Na een paar weken stond ik met een positieve zwangerschapstest in mijn handen. Ik heb Michael niks verteld en had een paar zware dagen, waarin ik moest beslissen wat ik zou gaan doen. Ik besloot dat ik dolgraag moeder wou worden. Financieel kon het. Qua ruimte ook. Er was een stabiele basis: ik had een vast contract. Het enige dat me in de weg stond was Michael. Ik wilde niet dat mijn kleintje zou opgroeien met het idee dat het normaal was dat haar vader haar moeder door het hele huis zou meppen. Ik besloot Michael weg te sturen. Zonder iets te zeggen pakte hij zijn spullen en games en beende hij weg om voorlopig bij een vriend te gaan logeren.

Elke keer als ik met Michael brak, belde hij daarna op. Dat hij spijt had, en dat we bij elkaar hoorden. Dat hij niet zonder mij kon, zichzelf iets aan zou doen. Dat was deze keer niet anders. Bijna elk uur belde hij me. Toen hij erachter kwam dat ik zwanger was via de vriend van een vriendin van me, sloeg hij helemaal door. Ik besloot een ander telefoonnummer te nemen. Deze keer zou ik volhouden. Ik zou die klootzak niet terugnemen. Dat was ik verplicht aan het wondertje dat in mijn buik groeide."

Hij bleek een bekende van de politie te zijn

"Natuurlijk had Michael binnen de kortste keren mijn nummer achterhaald. Ik belde de provider van mijn telefoonabonnement en liet zijn nummer blokkeren. Ook onbekende nummers nam ik niet meer op. Het duurde niet lang voor Michael aan de deur stond, soms vijf keer per dag, soms urenlang. Ik had een intercom met camera beneden in de hal van mijn appartement, dus deed ik nooit open. Ik schakelde de politie in. Hij bleek een bekende van hen te zijn, meerdere ernstige misdrijven te hebben gepleegd. Daar schrok ik enorm van. Dat had ik niet verwacht. Hij had me er ook nooit iets over verteld.

Op een gegeven moment bedacht Michael iets nieuws: hij begon me brieven te sturen. De ene keer was het een liefdesbrief van vijf kantjes, de andere keer een dreigbrief waarin hij schreef dat hij pas zou rusten als ik dood was. Ook liet hij continu pizza's bezorgen bij me thuis. En geregeld ontving ik pakketjes van erotische winkels, met seksspeeltjes erin. Ik heb alles teruggestuurd en met elke plaatselijke pizzeria afgesproken dat ze bij mij niets mochten leveren, wat er ook werd besteld. Als ik een pizza wilde, zou ik die afhalen."

Hij belde op mijn werktelefoon en mailde mijn baas

"Toen kwam het moment dat hij me ook op het werk lastig begon te vallen. Zo belde hij op mijn werktelefoon, of mailde hij mijn baas. Ik besloot iedereen in mijn vriendenkring, maar ook al mijn collega's en leidinggevende in te lichten over Michael. Ik kreeg een hoop positieve reacties, ook op mijn zwangerschap. Mensen vonden het moedig dat ik hem verlaten had omwille van mijn ongeboren kindje. Ook waren sommige mensen verdrietig dat ik niet eerder aan de bel getrokken had. Dat deed me goed: ik stond hier niet alleen in. Daardoor werd voor mij nog eens benadrukt dat ik er goed aan had gedaan om Michael te dumpen.”

Ik moest aangifte tegen Michael doen

"De eerste keer dat Michael me opwachtte na mijn werk staat me nog helder voor de geest. Ik verstijfde van angst. Hij keek woedend en kwam met ferme passen op me afgestormd. Ik kon nog net de parkeerplaats op rennen en me in mijn auto opsluiten. Terwijl ik vol gas wegreed van de parkeerplaats, bonkte hij op mijn zijraam. Op dat moment besloot ik dat ik echt een officiële aangifte tegen Michael moest doen. De melding die er nu bij de politie lag, was niet langer afdoende.

De politie reageerde eigenlijk heel begripvol. Dat had ik niet verwacht, omdat je in dit soort zaken toch vaak hoort dat de politie niets kan doen. Ze namen de zaak heel serieus, misschien ook omdat ik zwanger was. Ik moest een dagboek gaan bijhouden met data en tijdstippen waarop Michael op welke manier dan ook van zich liet horen. Of ik hem nou ergens zag, of hij me belde of mailde. Of hij mijn werktelefoon nou belde, of pakketjes liet komen op mijn huisadres. Alles moest gedocumenteerd worden. Dan zou ik later, mocht het tot een rechtszaak komen, sterker staan."

Compleet overstuur zei ze dat ze beroofd was

"Het werd een tijdje rustiger. Zomaar ineens, uit het niets. Stilte voor de storm, zo bleek later. Ik genoot er met volle teugen van, want intussen was ik ook al 15 weken zwanger, en continu onder zware stress staan is niet echt bevorderlijk voor het ongeboren kindje. Op een avond was ik na mijn werk lekker in bad gegaan. Daarna ging ik heerlijk Netflixen in bed. Voor het eerst sinds lange tijd voelde ik me totaal ontspannen. Tot de deurbel ging. Op de camera zag ik een jonge vrouw, een meisje nog. Ik schatte haar maximaal 18 jaar. Ze was compleet overstuur en zei dat ze beroofd was. Of ze alsjeblieft binnen mocht komen om de politie te bellen.

Ik twijfelde geen moment en liet het jonge meisje boven komen. Op het moment dat ik de deur opende, was daar opeens Michael. Ik besefte dat hij het meisje als lokaas had gebruikt. Waarschijnlijk het vriendinnetje van een van zijn veel jongere vriendjes. Michael duwde me naar binnen en trapte de deur achter zich dicht. Ik hield mijn handen voor mijn buik en smeekte Michael me geen pijn te doen. Mijn hart raasde in mijn keel. Ik voelde pure doodsangst. Niet eens voor mezelf, maar vooral voor de baby in mijn buik."

Hij zei dat dit de avond was waarop alles bepaald zou worden

"Michael bedreigde me met een mes en sloeg wartaal uit. Ik rook aan zijn adem dat hij flink wat alcohol tot zich genomen had. Hij dreigde me neer te steken en zei dat ik in een complot zat tegen hem, samen met zijn moeder en de Nederlandse staat. Zo had ik hem nooit eerder gezien, hij was nu echt gek geworden. En dat maakte hem extra gevaarlijk. Ik moest mijn telefoon aan hem geven. Hij zei dat dit de avond was waarop alles bepaald zou worden. Op dat moment wist ik zeker dat hij me zou vermoorden.

Drie uur heeft hij me in mijn eigen woning gegijzeld gehouden. Het meisje dat hij had gebruikt om bij me aan te bellen, heeft uiteindelijk alarm geslagen. En het klinkt raar, maar daar ben ik haar erg dankbaar voor. Er zijn die avond dingen gebeurd in het appartement waar ik nooit over zal praten, maar ik kan vertellen dat het me wezenlijk veranderd heeft. Ik ben al lang blij dat ik er levend vanaf ben gekomen, en belangrijker nog: dat het kleine mensje in mijn buik niets mankeerde."

Vier jaar cel

"Na twee slopende rechtszaken die vooral emotioneel heel veel van me hebben gevergd, zit Michael nu voor vier jaar in de cel. Wat er daarna gebeurt weet ik niet. Ik wil daar eerlijk gezegd ook niet teveel aan denken. Mijn appartement heb ik verkocht en ik heb een leuk rijtjeshuis in een vinexwijk gekocht. Lekker veel sociale controle. Ik voel me er veilig en in mijn appartement wilde ik na die vreselijke avond niet meer wonen. Intussen ben ik 32 weken zwanger. Met mijn ongeboren dochtertje gaat alles goed.

Ook ik heb weer rust gevonden. Ik ben in behandeling bij een psycholoog om de gebeurtenissen met Michael te verwerken. Want ook binnen onze relatie is natuurlijk het nodige gebeurd wat allemaal een plekje moet krijgen. Door middel van speciale traumatherapie ben ik langzaam weer aan het opkrabbelen. Het gaat elke dag ietsje beter met mij en ik zie mijn toekomst met vertrouwen tegemoet. Op mijn werk heb ik een mooie promotie gemaakt, waardoor ik na mijn bevalling iets minder en vaker vanuit huis kan werken. Ik ben heel dankbaar dat ik nog leef, en met hoe mijn leven er momenteel uitziet. Ik kan niet wachten tot ik mijn mooie dochter in mijn armen sluit. Dan zal alles compleet zijn."