De fantoombaby van Lisa beweegt in haar buik

Zwanger Opmerkelijk Fantoombaby voor Lisa

Loos alarm... een schijnzwangerschap

"Het was… loos alarm. Het was een schijnzwangerschap. Hysterie. Ze zwol op als een ballon en toen liep ze weer leeg.’ (uit: Wie is er Bang voor Virginia Woolf; Edward Albee)"

Dat er vrouwen zijn die zwanger raken en het niet doorhebben is op zijn zachtst gezegd wonderlijk. Maar dat er meer mysteries rond zwangerschappen heersen blijkt wel uit het volgende verhaal.

Lisa (32) was twintig toen ze een relatie kreeg met de negen jaar oudere Mike. Heel cliché, hij werkte op de sportschool waar zij fitneste. Ze waren super verliefd en ook al was niet iedereen in hun omgeving het eens met de relatie (Lisa’s beste vriendin verbrak lange tijd het contact en haar ouders waren - en zijn - redelijk behouden), ze gingen ervoor. Daarbij was Lisa op haar middelbare school nooit heel populair geweest en hier was ineens een echte man die haar wilde, en hoe! Ze deed alles voor hem en met hem. Hij was op dat moment haar droomman.

Dat Mikes liefde voor Lisa ook serieus was, bleek wel toen hij na ongeveer een jaar uitsprak dat hij graag met haar een gezin wilde stichten. “Jij en ik, samen een kindje. Dat is wat ik het liefste wil.” Dat was wel even schrikken, want hoe gek ze ook op hem was, dit had ze nog niet verwacht. “Tja, ik was twintig. Was het gek dat ik liever nog wilde studeren en reizen?” Dus dat vertelde ze hem.

Dat ze eerst haar studie wilde afmaken, dan samen naar Thailand of Amerika, hij mocht het zeggen, een heel jaar weg om de wereld te ontdekken, samenwonen maar pas daarna over kinderen nadenken. In die volgorde. Tot haar grote verbazing maakte Mike het vrijwel direct uit. Noemde haar egoïstisch, sloeg de deur achter zich dicht en kwam niet meer terug. Alsof die anderhalf jaar daarvoor niets betekend had. Hij brak haar hart.

Overdag en 's nachts dacht ze alleen maar aan zwanger zijn

“Ik miste hem vreselijk. Ik zat de hele dag op mijn telefoon te kijken of hij online was. Ik bekeek foto’s van ons samen en luisterde naar liedjes die ‘van ons’ waren.” Ze hadden nooit eerder ruzie gehad. Lisa begreep niet dat het zo mis had kunnen gaan. Had ze het anders aan moeten pakken? Was het stom geweest om nu geen kinderen te willen. Ze dacht dat ze gek werd. “In al dit gepieker kwam zelfs soms de gedachte op dat ik wenste dat ik wel samen een kind met hem had. Ik droomde er zelfs van. Buiten begon ik jaloers naar zwangere vrouwen en kinderwagens te kijken.”

Niet veel later, vlak voor de kerstvakantie, stond ze na het douchen voor de spiegel zich af te drogen en ineens leek het alsof er iets anders was aan haar lichaam. “Mijn borsten zagen er anders uit en van de zijkant was er gewoon een buikje te zien!” Ze had zelfs het idee dat ze in haar buik iets voelde bewegen.

In paniek belde ze haar moeder op. Die dacht natuurlijk direct dat ze zwanger was. Hoe ik zo stom en onvoorzichtig had kunnen zijn, vertelt Lisa over de reactie van haar moeder. Zulke dingen gebeuren niet in ons gezin. En dat Lisa voorlopig even niet naar huis hoefde te komen. Haar moeder had geen zin om te zien hoe ze haar toekomst vergooide.

Maar ze had het toch veilig gedaan! Lisa belde Mike, die uiteraard ook in shock was. Maar ook heel blij verrast en bezorgd tegelijk. Lisa zelf was eigenlijk wel snel ok met de gedachte. “Ik dacht toen, misschien is het wel meant to be. Ik vond zelfs al die zwangerschapskwaaltjes stiekem wel fijn. Misselijkheid, vermoeidheid en wel honderd keer naar de wc moeten op een dag, kom maar op!” Dit zouden ze samen doen.

Geen positieve test of foetus op de echo

Ze maakte snel met Mike een afspraak bij de huisarts, maar toen de dokter een test bij haar deed, was er niets te zien. Maar Lisa wist het zeker. Een doorverwijzing naar de gynaecoloog leverde ook niets op. Geen vruchtje, vruchtzakje, niets. Lisa was zwanger van… niets. Mike trok deze situatie niet, en was ervan overtuigd dat hij door haar voor de gek was gehouden. Dat dit een manier was om hem weer terug te krijgen.

Maar dat was niet zo. Ze had alle symptomen, en de hormonen gierden door haar lichaam. Lisa was zelf voor de gek gehouden. Door Kasper. Haar spookbaby. Zo noemt ze de baby die er nooit is geweest. Nu kan ze er om lachen, maar toen duurde het wel even voordat ze kon accepteren dat die baby er niet was. Fysiek waren de kenmerken snel verdwenen, maar het kleine spookje bleef nog wel lang in haar hoofd ronddwalen. En Mike? Die was in rook opgegaan. Lisa woont momenteel samen met haar vriend en hun dochters Saar en Anne.

Schijnzwangerschap of ook wel pseudocyesis genaamd, kan bij vrouwen én mannen van alle leeftijden voorkomen, en het is iets wat al heel lang voorkomt. Het schijnt dat Hippocrates er al over sprak zo’n 300 jaar voor Christus. Het wordt gezien als een psychosomatische aandoening, in vroeger tijden aangeduid als hysterische zwangerschap, waar bij de kinderwens zo sterk is of juist de angst om zwanger te worden zo groot is, dat de vrouw zich echt zwanger waant. Vaak gaat er een trauma aan vooraf. Schaamte speelt een grote rol volgens psychologen, dus er wordt ook vaak over gezwegen.

Na 1950 is een daling te zien van het aantal schijnzwangerschappen in West-Europa. Dit heeft vooral te maken met de emancipatie van de vrouw. De vrouw is niet per se minder mens als ze geen kinderen baart, en het gezin is niet heilig meer. Ook het gemak waarmee nu zelf getest kan worden helpt mee. Als Lisa nou ook gewoon thuis even een zwangerschapstest had gedaan. “Waarschijnlijk had ik een negatieve test gewoon niet geloofd.” Maar nog steeds heeft wereldwijd naar schatting 1 op de 11.000 vrouwen hier last van. Gelukkig voor Lisa was ze redelijk snel overheen en heeft ze er weinig aan over gehouden. Voor sommige vrouwen duurt het wel maanden voordat ze het kunnen accepteren. Soms wel 9 maanden.