Wat wil ik mijn dochter meegeven en wat wil ik haar niet meegeven?

Het is alweer even geleden dat ik wat heb geschreven. Het drukke mama leven is heerlijk, maar nu Jane 6 maanden is, betekent het ook dat ik niet áltijd de handen vrij heb, aangezien de ontwikkelingen bij haar rap gaan. Als ik mijn handen vrij heb lig ik ongegeneerd te kwijlen op de bank haha.

Sinds mijn laatste blog is er veel veranderd. Er is nog steeds veel gaande. Het mama zijn houdt mij scherp en down to earth. Ik kan nog in onze bubbel kruipen. Maar het gevoel dat mij bekruipt zodra ik de deur uitstap houdt mij ook (uiteraard) bezig.

Wat wil ik mijn dochter meegeven die zich een rap tempo aan het ontwikkelen is tot een eigen mensje?

Ik wil haar in ieder geval niet meegeven dat het normaal is om mensen te veroordelen op wat zij denken. En dat respect, in elke vorm van een opvatting ook, belangrijk is.

Ik wil haar ook niet meegeven dat het normaal is om mensen uit te maken voor een egoïst of een idioot, omdat een bepaalde visie anders is.

In een wereld waarin mensen elkaar nu verklikken, elkaar lelijk aankijken, elkaar opleggen hoe zij moeten denken, moet er ook ruimte zijn voor eigen ontwikkeling.

Compassie, sympathie en (nogmaals) respect moet niet afhangen van één visie. En al helemaal niet vanuit angst.

Al zou ik star, één richting opkijken met betrekking tot het moederschap, dan kwam ik hoogstwaarschijnlijk (ook) nergens.

Al zou ik mij alleen laten leiden door informatie zónder dat ik zelf op onderzoek uit zou gaan of als ik niet op mijn gevoel zou (mogen) vertrouwen, dan ben ik nergens.

Ik heb ontzettend veel liefde voor Jane, mijn partner, vrienden, familie en de wereld. Maar in mijn 31 jarige bestaan, ben ik ook belogen, bedrogen en heb ik veel te vaak gedacht dat ik, door er vaak voor anderen te zijn, er áltijd maar goed aan deed. Niets was minder waar. Dat waren mijn levenslessen. Ben ik daarom soms wat kritisch? Zelfs als moeder naar mijzelf toe? Ja.

Maar in een wereld waarin mensen nu schreeuwen dat eenheid de enige oplossing is, terwijl zij anderen mensen dwangmatig in de gaten houden en uitmaken voor rotte vis. Hen angst en schuldgevoel aanpraten. En nota bene vóór deze hele crisis niet verder keken dan hun eigen voordeur. Ik pas. En ook dat, is iets wat ik niet ga en wil meegeven.

Blijf alsjeblieft ten alle tijden bij jezelf. Vorm jouw eigen mening, vind uit wat voor jou van waarde is, zónder anderen uit het oog te verliezen. Als mens en als moeder. Gevoel is en blijft alles. Durf kritisch te zijn, durf te zeggen dat jij fout zat. Durf te leren en te ontdekken, durf te kijken met een open blik. Jij maakt het verschil, laat de wereld jou écht niets anders wijsmaken dan dat.

Stay safe, liefs Lucie