Na de bevalling: dit vertellen ze je niet!

Tja, en daar zit je dan met je pasgeboren kindje. Eindelijk thuis. Al het wachten voorbij. Maar dan begint het avontuur eigenlijk pas echt. Toch heb ik die eerste week dingen geleerd die niemand je vertelt (althans mij niet).

Zoals gezegd, Google was de laatste weken van de zwangerschap een erg goede vriend van me, maar had toch een andere mening over wanneer ik zou bevallen en hoe lang het zou gaan duren. Nou ja, kijkend naar de statistieken dan.

Volgens deze statistieken komen eerste kindjes vaak pas na de uitgerekende datum en duurt de bevalling wat langer. O ja, en slechts een klein percentage bevallingen begint met het breken van vliezen. Toen de uitgerekende datum naderde begon ik steeds meer te geloven in deze statistieken en wachtte geduldig af tot ik weeën zou krijgen.

Het liep anders. Op de uitgerekende datum begon de bevalling met gebroken vliezen en was ik binnen 5 uur klaar met de klus. Dit was dus bewijs dat ook een eerste bevalling zich niet aan de ‘regels’ hoeft te houden.

Enkele jaren geleden heb ik voor een operatie een ruggenprik gekregen. Vanaf zo’n 10 cm boven mijn navel en alles daar beneden voelde ik niets meer. Ik dacht dat je ook zoiets zou krijgen voor een bevalling. Leek me wel makkelijk en ik had er ook wat dingen over gehoord (of gelezen). Vrouwen die tijdens de bevalling nog rustig een film konden kijken of zelfs nog even konden slapen.

Echter, hier krijg je alleen een zogenoemde ‘epidural’ (de bovengenoemde ruggenprik noemen ze hier een ‘spinal’). Het verschil is dat je met een epidural nog gewoon alles voelt, alleen worden de pieken van de pijn gehaald. Puffen, tellen, en focussen. O ja en ook nog pijn dus. Niks filmpje kijken of slapen.

Omdat ik zo snel weer moest gaan werken heb ik een kolfapparaat (iets wat je hier wel van de zorgverzekering krijgt). Ik had deze op advies van de zuster meegenomen naar het ziekenhuis, zodat ze mij konden helpen met de eerste kolfsessies. Toen ik dit apparaat tevoorschijn haalde keek de zuster naar de collection-cups (elk 150 mL) en begon te lachen en zei dat ze even andere zou pakken. Ze kwam terug met twee kleine cups van elk 20 mL.

En die warden die eerste sessie niet eens gevuld. Wat een domper. Blijkbaar normaal, maar ik had gedacht (en gehoopt) dat ik wel even als Berta33 een topproductie neer zou zetten. Dat je melk nog moet ‘inkomen’ was mij volledig onbekend. Nou ja, dat het zo weinig was in het begin wist ik niet.

En toen kwam mijn melk ‘in’. Dat heb ik geweten. Waar ik bang was voor stuwing in mijn borsten zelf, ben ik er vrij snel achter gekomen dat stuwing ook op andere plaatsen kan zitten. Zo had ik op dag 3 een kleine pingpong bal onder mijn oksel. Ik dacht eerst dat mijn immuunsysteem het moeilijk had en dat ik daarom gezwollen lymfeklieren had.

Die avond veranderden deze knobbels naar formaat flinke tennisbal en heb ik er amper van kunnen slapen. Pas na drie dagen waren deze pijnlijke bollen weg onder mijn oksel. Dat kwam op het moment dat ik daadwerkelijk een productie a la Berta33 had, waar ik dan wel weer blij mee was. Zo kon mijn man mooi het avondflesje gaan geven en kon ik vroeg naar bed en de nachtvoeding doen.

Mijn arme rug. Negen maanden lang heeft mijn rug kunnen wennen aan een toenemend gewicht en een andere houding, kreeg hij ineens een super snelle verandering voor de kiezen. Een hoop gewicht weg aan de voorkant en behalve een veranderde houding, werd er ook nog eens meer van ‘m verwacht. Ik wilde heel gauw weer lekker op mijn buik slapen, dit tot groot ongenoegen van mijn rug. Daarnaast droeg ik onze baby ook al snel in de draagzak, wat mijn rug ook niet waardeerde.

Borstvoeding komt ook met een bepaalde houding (‘breng de baby naar de borst, niet de borst naar de baby’ was moeilijk in het begin) dus mijn rug had het zwaar. Die eerste anderhalve week na de bevalling heb ik vaak overwogen om pijnstilling te nemen voor mijn rug. Niets nodig gehad voor het herstel van de bevalling zelf, maar die pijn in mijn rug trok me bijna over de streep. Gelukkig paste mijn rug zich ook weer aan en ebde de pijn na 10 dagen weg.