De NIPT test doen of niet? blog Brenzen

Twaalf weken zwanger… het voelt opnieuw als een mijlpaal. Vroeger was twaalf weken het magische moment dat je het 'mocht vertellen'. Ik moet zeggen dat de meeste mensen in mijn omgeving het al wisten, al vrij snel!

Op het werk heb ik het nieuws gisteren verteld aan mijn leidinggevende. Ik werk op dit moment als zzp-er in een redelijk omvangrijk programma van het ministerie van VWS. Er lopen erg veel collega’s rond, dus ik wilde echt het gevoel hebben dat deze zwangerschap de goede kant op zou gaan alvorens het te vertellen.

Er werd super lief en enthousiast gereageerd. Zo blij mee! Dan krijgt het echt een plek en hoef ik mij niet meer druk te maken over die groeiende buik.

Mijn buik groeit, en dat betekent dat jij groeit! Wat bijzonder om dat te mogen ervaren. Tegelijk met de groei komt de volgende spannende periode, want de bloedtesten zijn vandaag afgenomen.

De NIPT-test, net als de meeste andere zwangere vrouwen laat ik mij onderzoeken op DNA afwijkingen. Je mag zelf bepalen of je eventuele NIPT nevenbevindingen wilt weten. En nu is het grote wachten weer begonnen. Nee, ik wil liever geen gehandicapt kind, en ja, ik laat het aborteren als het niet goed blijkt. Daar denken mijn man en ik hetzelfde over. Dat is best een vreselijk idee, want het kindje is van mij. Het hoort al bij mij en ik als geen ander zou moeten weten dat een kindje met Down ook heel veel van het leven kan genieten en kan bijdragen.

Ik heb 20 jaar in de gehandicaptenzorg gewerkt en zo ontzettend veel meegemaakt, gezien en veel ouders gesproken. Met een aantal heb ik een zeer warme band opgebouwd. En allen vroegen ze mij gelijk na het nieuws: "Je laat je toch wel testen hè?"

Hoeveel ze ook houden van hun kind, ze waarschuwden mij ook. Ze hoeven mij niet te vertellen dat ze dol zijn op hun volwassen lieve kwetsbare kinderen. Dat weet ik, dat zie ik.

Maar ik zie ook dat ze zich hun leven lang zorgen maken en steeds weer vreemde mensen de zorg over kun kinderen moeten toe vertrouwen. Iets wat heel veel zorgen, geduld en frustratie met zich meebrengt. Je blijft als ouders kinderen hebben, die niet voor zichzelf kunnen zorgen, tot jezelf niet meer voor jezelf kan zorgen… en dan heb je nog steeds grote zorgen.

Ik heb mijn hart verpand aan deze doelgroep, al die jaren prachtige momenten mogen meemaken, maar ik wil het zelf echt niet… en dat kunnen we kiezen. En ik heb groot respect voor iedereen die andere keuzes maakt, ik zal nooit iemand veroordelen.

Tegelijkertijd vervloek ik in deze weken soms ook deze voortvarende en welvarende maatschappij. Al die testen nemen veel weg van de zorgeloosheid van deze periode. We kiezen er zelf voor, maar soms zou ik willen dat dit er niet was, want de komende weken zal ik in spanning zitten en steeds weer hopen dat de uitslag goed is.

Doordat vanaf 1 april 2017 iedereen de NIPT laat doen, is de wachttijd aanzienlijk langer dan de 10 dagen, waardoor je zwangerschap zich ook weken verder zal ontwikkelen en er nog meer hechting plaatsvindt.

Nee, niet echt een roze wolk als ik eerlijk ben, ondanks de magie…