Vertellen dat we zwanger zijn

Ik was 10 weken zwanger en het was kerst. Ik was zo beroerd. Mijn man zijn zus was in Nederland met haar zoontje. Haar zoontje zouden we voor het eerst zien. Dat was erg spannend allemaal. Met Jan had ik het erover gehad dat ik het niet meer voor me kon houden. Ik was zo misselijk, dat kon ik niet verbergen. Volgende week was het kerst. Maar met alle etentjes, moesten we het wel gaan vertellen.

Bij de verloskundige had ik een mooie echo gekregen, die we gingen meenemen. Voor de ouders hadden we sokjes gekocht met opa en oma erop. Veel creatiever kon ik op dit moment niet zijn. Jan zijn zus was er en haar gingen wij het als eerste vertellen. Haar zoontje zouden we op dat moment ook voor het eerst zien. Dat was dubbel spannend!

Ik vond het best spannend om het te gaan vertellen, maar met kerst was het onmogelijk het niet te doen. Buiten dat ik me zo ziek voelde dronk ik altijd wel wat wijntjes. Dit zou op gaan vallen en ik zou dan zeker vragen krijgen. Jan zijn zus logeerde bij zijn broer. We gingen daarheen. Wat was dat leuk zeg. De kleine van Jan zijn zus was een schat, en dan te bedenken dat wij dadelijk ook zo’n klein kindje gaan krijgen...

We gingen het nu echt vertellen. We konden bijna niet anders want mijn zwager vroeg al of ik een wijntje wilde. Dit kon ik nog wel afslaan, maar toen kwam hij met geitenkaas die ik niet mocht. Dat riep al vragen op.

We vertelden het direct. Wat waren ze blij! Erg leuk vonden ze het ook voor ons kleine neefje. Dan zou er maar een jaar verschil tussen de kindjes zitten.

We gingen naar de ouders. Naar beiden achter elkaar, dan konden we daarna gewoon over de zwangerschap praten als we wilden. Eerst naar mijn ouders. Ik had de sokjes ingepakt en we gingen een bakkie doen, zoals wel vaker.

Op geven moment gaf ik het cadeautje. Ja, waar zou dat nou voor zijn?, vroeg mijn moeder zich af. Ze maakte het cadeautje open en ze snapte het gelijk! Mijn vader niet... haha wat was dat grappig. Mijn moeder was al helemaal in de wolken, terwijl mijn pa het niet begreep. Mijn moeder zei: "Ze is zwanger, vandaar opa en oma op de sokken". Ze omhelsde me meteen. Wat waren ze blij. Ik vertelde ook dat ik pas 10 weken zwanger was en dat ik mij erg ziek voelde. Ze begrepen het meteen. Zeker na alles wat we doorstaan hebben om zwanger te worden.

Jan zijn ouders dachten dat de sokken voor het kindje van Jan zijn zus waren. Dat vond ik ook grappig. Totdat ze het begrepen... Jan zijn moeder sprong een gat in de lucht en ze waren erg blij. Mijn zus gaven we de echo. Ook zij was super blij dat het eindelijk gelukt was. Ik was nog wel erg bang dat het mis kon gaan. Dat bleef door mijn hoofd gaan, ook al probeerde ik wel hiervan te genieten.