Ik word grote broer! Septemberbaby kondigt zich aan

Wat eten we vandaag? Wat denken jullie van pannenkoeken? JAAAA roepen de drie mannetjes in koor. Oh ooh, maar ik heb geen eieren meer zeg ik terwijl ik in de koelkast tuur. Ooooh jammer roep Finn, nu heb ik er juist zin in! Zullen we anders naar het pannenkoekenhuis gaan roept manlief. Natuurlijk wordt daar geen nee tegen gezegd. Kleden jullie je even om en doe je haren netjes, dan kleed ik Rav even aan.

Nog geen half uur later zitten we alle 5 aan een grote tafel naast de speelruimte. Rav is zonder zijn jas uitgedaan te hebben meteen gaan spelen.
De jongens bekijken de menukaart aandachtig om vervolgens beide hetzelfde uit te kiezen.

Als de bestelling opgenomen is komt Rav er weer bij. Zal mama je jasje even uit doen? Dan kun je ook meteen wat drinken. Ik zet Rav in de kinderstoel. Het valt Mees en Finn direct op dat Rav een tekst op zijn shirtje heeft staan. Mees leest het hardop voor: "Ik word grote broer!"

Hé zegt Finn, heeft Rav het shirtje van Indy aan? Hoewel overduidelijk blauw, had Indy, ons nichtje, twee weken terug een zelfde soort shirtje aan in het roze toen haar ouders de komst van een nieuw gezinslid aankondigde.

Mees en Finn kijken mij en hun vader ietswat vreemd aan, is dat voor ons bedoeld? Jazeker! Als alles goed verloopt krijgen jullie in september een broertje of zusje!

Iedereen aan tafel is blij, ik hoor gejuich, geklap, gelach en Rav - die echt even niet weet waar het over gaat, maar denkt dat ie jarig is - roept steeds HOERA HOERA!

Het hele uitje naar het pannenkoekenhuis was een vooropgezet plan, wij vonden dit een leuke manier om het te vertellen. Ik ben half september uitgerekend. De pret-echo staat gepland over twee weken, spannend!

Hoewel we over de komst van Mees en Finn nooit echt nagedacht hadden, hebben we bij Rav toch even wat twijfels gehad. Het leeftijdsverschil tussen hem en zijn broers is best groot, maar ook of het qua ruimte en financieel haalbaar zou zijn is ook overwogen.

De energie die je nodig hebt voor een baby is voor mij toch wel de grootste zorg geweest, maar bij Rav viel het eigenlijk best mee. En omdat ik toch al "in de luiers" zit, en je vanzelf meegaat met het ritme, bleek een nieuw wondertje toch wel heel erg gewenst.

Hoewel ik de afgelopen weken gigantisch misselijk ben geweest, vaker op het toilet was dan om het even welke andere kamer in het huis, is het de jongens niet opgevallen.

En op de vraag of ze liever een broertje of zusje willen gaf Mees een bijzonder volwassen antwoord: "Als het maar gezond is mam!"