Drukke moeders. Hoe doet ze dat toch?

Hoe doet ze dat toch? Meer dan eens per week speelt dat zinnetje door mijn hoofd.

Vanochtend betrof het een moeder op het schoolplein, altijd perfect gekapt en met make-up alsof Mari van der Ven al een ochtendronde bij haar gemaakt had. Ditmaal kwam ze in een volledig sportoutfit het plein op. Ik hoorde haar zeggen dat ze er al 3 km op had zitten. Het was nog geen eens half negen! Hoe doet ze dat toch? Zij heeft net als ik ook 3 koters die allemaal gepoetst en gekleed moeten worden alvorens in nette staat de klas in te kunnen.

De afgelopen week heb ik het zinnetje iets meer aandacht geschonken aangezien het wel erg vaak door mijn gedachten bleef gaan. En wat zou ik me soms graag willen meten aan de vrouwen aan wie ik dit zinnetje toespeel. In de meeste gevallen aan mijn oma's, beide supermoeders. Beide gezegend met grote gezinnen, de ene met 10 kinderen, de ander met 7.

Als ik weer eens in de weer ben met mijn jongens en het gaat even niet zoals het hoort (lees: zoals ik wil!) dan vraag ik me echt af: hoe hebben zij het toch altijd voor elkaar gekregen? Stuk voor stuk zijn mijn ooms en tantes welopgevoede volwassenen geworden en dat is uiteindelijk toch ook mijn doel.

Mijn oma's deden het met beperkte middelen, veel beperkter dan ik ooit meegemaakt heb, gelukkig. Maar ik ben eruit! Beide vrouwen hebben een geweldige eigenschap: zij zijn enorm consequent.

Ik ook wel, -nee is echt nee bij mij- dat is het niet, maar bij mijn oma's was het eten wat de pot schaft en is het er niet, dan is het er niet! En daarin verschil ik. Twee weken terug reed ik stad en land af voor dat geweldige carnavalspak, want -als ik Finn moet geloven- loopt iedereen er hetzelfde bij, en kan het pak van vorig jaar echt niet.

Dat we zeven steden verderop moeten voor de perfecte nieuwe sneakers van Mees, geen probleem. En dat er wekelijks 2 verschillende gerechten tijdens het avondeten op tafel staan, omdat de heren lust-ik-niet en wil-ik-niet ook een volle buik gegund zijn voor het slapen gaan, geen punt! Doe het graag, met liefde.

Het komt er dus op neer dat ik het mezelf met regelmaat moeilijker maak dan nodig. Dat hebben vast meer moeders.

Ik werk graag met lijstjes, zo staat er voor vandaag nog het een en ander onafgevinkt. Alle was moet nog gestreken en wel de kasten in, verse bloemen op tafel, housewarming cadeau voor Nienke, de kat van een nieuwe halsband voorzien en de uitnodigingen de deur uit.

Dit naast alle dagelijkse rompslomp, boodschappen doen, wassen, zuigen, vaatwasser eerst legen en opnieuw vullen, kinderen brengen, halen, onder de douche zetten en eten koken. Herkenbaar hè?

Toch doe ik het graag. Ik heb er bewust voor gekozen om het gezin te "runnen" en als "stay at home mom" iedereen van alle gemakken te voorzien. Mijn oma's hadden alle mogelijkheden en keuzes destijds gewoon niet, wellicht was het bij hen dan ook heel anders geweest.

Dus vanaf nu geen: hoe doet ze dat toch? Maar : hoe heb ik dat toch allemaal weer voor elkaar gekregen!