Trippel trappel trippel trap

Het is druk bij ons in huis, stuiterende kinderen, Bumba op tv in de woonkamer, Playstation aan in de slaapkamer, een buurjongetje in de koelkast, en een ander buurjongetje aan de deurbel, de meivakantie in volle glorie.

Ik ben moe, slaap slecht en heb genoeg van alle herrie om me heen. Stuur zo alle kids in een keer de buitenlucht in, met flesjes water, wat appels en een voetbal, zo even zitten. Even wat rust, een kopje thee en een tijdschrift, ik plof in de hoek van de bank, heerlijk!

Ik zit net een paar minuutjes als ik een kleine "plop" voel in de zijkant van mijn buik, jaaa! Ik weet wat dat is! Dat was zeker weten een heel klein eerste schopje!

Concentreren kan niet meer dus leg het tijdschrift naast me neer. Hop shirt omhoog en met beide handen tast ik mijn buik af, hopend op weer een hele kleine, maar o zo bijzondere manier van contact.

Tijdens mijn 1e en 2e zwangerschap had ik al vrij vroeg contact met de mannetjes in mijn buik, de placenta lag er niet voor. Bij zwangerschap nummer 3 en helaas ook nummer 4 ligt de placenta voor, dus zijn de schopjes en bewegingen in het begin van de zwangerschap minder makkelijk te voelen helaas.

Maar dat gaat vanzelf voorbij weet ik. Er zijn maar wat vaak momenten geweest dat ik naar adem moest happen omdat er een voetje tegen mijn ribben schopte. Of dat de baby zo beweeglijk was in zo'n krappe ruimte dat ik het er zelf benauwd van kreeg.

Een rugje tegen je ribbenkast is ook bijzonder vervelend. Telkens probeerde ik het kleintje heel zachtjes een andere richting in te duwen, weg van mij ribben. Erg pijnlijk was dat. Niet te vergeten het gestamp op je blaas, ja dat gaat nog komen.

Het kleine trapje dat ik voelde komt die middag niet meer terug. Die nacht wel, fantastisch! Zo fijn om te weten dat mijn vlindertje druk aan het rond fladderen is en daarmee ook direct laat weten dat ze sterker aan het worden is en groeit.

Nu ik zo terugdenk aan de allereerste keer dat ik een beweging voelde van Mees wist ik niet direct of het mijn darmen waren of mijn baby. Gelukkig merkte ik snel genoeg het verschil, voornamelijk omdat Mees steeds groter werd en dat ga je voelen als moeder.

Inmiddels schoppen mijn mannen tegen elke bal en met een beetje pech ook tegen elkaar. Van die schattige kleine voetjes is niets meer over. Mees zit op maat 39 en zelfs kleine Rav heeft maatje 23. Ik ga die kleine babyvoetjes extra koesteren ditmaal, ze groeien echt veel te snel!