Zwangerschapsverlof of vakantie?

Zoals eerder verteld, kreeg ik maar weinig verlof. Vanaf de uitgerekende datum kreeg ik drie weken de tijd om te herstellen en te wennen aan het moederschap. Ik keek er tegenop. Hoe kan mijn lijf dat allemaal zo snel doen? Nu, anderhalve week weer op het werk, kan ik toch stellen dat mijn zwangerschapsverlof echt als een vakantie voelde. Inclusief de dagtripjes. Het verschil was dat we nu een klein baby’tje in en uit de auto moesten halen bij elke stop.

Al vrij snel na de bevalling was ik er lichamelijk bovenop en bij de check-up 5 dagen na de bevalling gaf de dokter al aan dat we de kleine best mee naar buiten mochten nemen, mits goed ingepakt en als we haar niet blootstelden aan drukke ruimtes met veel mensen, omdat het immuunsysteem nog niet op volle toeren werkt. Nou, wij hebben haar diezelfde avond nog meegenomen naar de supermarkt. In de draagzak half onder papa’s jas, goed beschermd tegen kou en mensen die te dichtbij haar gezicht zouden komen. Bij elke stap ‘humde’ ze tevreden.

Weer thuis concludeerden we dat dit makkelijker was dan gedacht. Dus gingen we dag erop een klein rondje met de hond wandelen. En de dag daarop voor het eerst met de kinderwagen een rondje door het dorp. Dat was het moment dat we besloten dat we maar beter van de tijd samen konden genieten als gezin, voor ik weer moest gaan werken.

We hebben aardig wat dagtripjes gemaakt. Voornamelijk naar natuurparken. We hebben daar de kortere wandelingen (1 – 1.5 uur) gedaan. De baby heeft al die wandelingen lekker in de draagzak gezeten en haar geluidjes lieten ons weten dat ze er van genoot. Ook hebben wij haar al een paar keer meegenomen naar een restaurant. Voor de veiligheid hebben we haar die keren in de kinderwagen gelegd en de bak ‘afgesloten’ met een hydrofiele doek zodat mensen niet te dichtbij konden komen.

Kleintje sliep de hele tijd tijdens het eten en mijn man en ik hebben weer echt genoten van wat ‘quality time’ samen. Het voelde daarnaast ook gewoon goed dat je toch nog vrij impulsieve dingen kunt doen met een baby. Een goed gevulde luiertas, een flesje vers gekolfde melk, en een grote hydrofiele doek voor een nood-borstvoeding of afschermen van de kinderwagen, brengen je een heel eind.

Eerlijk is eerlijk. De laatste twee wandelingen waren misschien te hoog gegrepen. Dat waren beide technische wandelingen in een staatspark hier dichtbij. Die voelde ik de dag erna nog. Mijn bekkenbodem spieren zijn nog niet wat ze geweest zijn. Maar ik vond het wel fijn dat we er zoveel op uit geweest zijn. Het voelde zo vrij. Baby en draagzak mee en genieten!

Nu is de draagzak echt een noodzakelijk accessoire voor ons. We hadden de eerste keren wat luier lekkages (reguliere luiers) als we wat langer gingen wandelen, maar toen we overstapten naar de stoffen luiers waren die ineens verleden tijd! Dus hierbij nog een plus punt voor de stoffenluiers.

Het helpt ontzettend mee dat mijn man ook gedeeltelijk vakantie had tijdens mijn verlof en dat hij daardoor die weken slechts parttime werkte. Ik ben heel blij dat wij zo hebben kunnen genieten van ons nieuwe gezin en dat we daarnaast ook nog konden genieten van de prachtige natuur die we hier hebben.

Dus mijn zwangerschapsverlof voelde achteraf dus meer als een vakantie dan als ‘hersteltijd’. Nu ik weer werk, hebben we elkaar beloofd deze uitjes voort te zetten in het weekend en daar kijk ik ontzettend naar uit!