De gezinsplanning discussie, waar bemoeien ze zich mee

Zelfs toen ik nog zwanger was durfden mensen al te vragen of ik nog meer kinderen in de planning heb zitten. Wow! Mag ik eerst even bevallen van nummer 1? Het antwoord was (en is) nee. Mensen hebben daar een mening over en maar al te vaak geven ze die ongevraagd. Naast de mening over de enig-kind situatie, vullen anderen ook graag de argumenten in waarom ik maar één kindje zou willen. Ik wijs mensen er niet eens meer op dat deze argumenten niet eens in de buurt komen van de daadwerkelijke reden waarom ik het maar bij één kindje wil laten.

Laat ik voorop stellen dat mensen er gewoon niks mee te maken hebben. Met mijn gezinsplanning. Maar andere mensen (en vooral andere moeders) hebben wel lef. Ze hebben geen idee hoeveel zeer het kan doen om over gezinsplanning te beginnen.

Soms is het argument om het bij één kindje te houden namelijk medisch en zouden de ouders in kwestie dolgraag een tweede (of derde, vierde…) kindje willen, maar zijn de kosten (qua gezondheid) te hoog of is het gewoonweg niet mogelijk. Dat het voor deze mensen pijnlijk is dat mensen erover beginnen is begrijpelijk. Zeker omdat er vaak (zoals ik van meerdere kanten heb gehoord) een oordeel achteraan komt hoe slecht het is om maar een kindje te hebben.

Als ik zeg dat ik ‘slechts’ één kindje wil, krijg ik altijd meteen de vraag of de zwangerschap en/of bevalling zwaar was. Het antwoord is nee. En mijn kindje is super lief en slaapt al 8 tot 9 uren per nacht en is ontzettend tevreden. Toch wil ik het bij één kind houden. Ik krijg daarop veel commentaar en mensen die graag ongevraagd hun mening met mij delen. Deze post schrijf ik dan ook als oproep naar andere moeders om ieders keuze te respecteren. Want er kunnen zoveel redenen ten grondslag liggen aan de bewuste keuze voor één of helemaal geen kinderen, behalve de medische redenen. Deze keuzes veroordelen, daar doe je mensen alleen maar pijn mee.

Zo las ik op de Amerikaanse website van ‘The Guardian’ een artikel over mensen die bewust geen kinderen (of minder) willen om de planeet te redden. Er zijn gewoon bewegingen zoals het Amerikaanse VHEMT (Voluntary Human Extinction Movement) die ervoor pleiten dat we met de huidige populatiegroei de planeet verwoesten en dat het niet nodig is om ons voort te planten. Minder mensen betekent dat er meer resources zijn voor de overgebleven mensen. Zij zien meerdere kinderen krijgen als egocentrisch. Het neemt resources weg bij anderen. In Engeland hebben ze de organisatie ‘Population Matters’ die campagne voeren tegen populatiegroei (en ze hebben invloedrijke ‘patrons’: o.a. David Attenborough en Jane Goodall). Al zeggen beide organisaties dat ze ouders van meerdere kinderen geen schuldgevoel willen geven, maar dat ze vooral informatie willen verschaffen.

Vanuit de biologie is er officieel pas sprake van populatiegroei als jij en je partner voortplanten met meer dan jullie eigen getal. Kort gezegd, populatiegroei stagneert als iedereen alleen zichzelf zou vervangen op de planeet. Voor een koppel betekent dat dus een gezin met 2 kinderen. Het kiezen voor slechts één kindje zou dus op papier al populatie krimp moeten veroorzaken (als we dat allemaal zouden doen dan).

Een ander argument waar ik weinig mensen over hoor in Nederland, maar des te meer hier in Amerika, waar financiële ondersteuning van de overheid ontbreekt, is geld. Als je maar een enkel kind hebt, heb je meer financiële vrijheid om te doen wat je wilt. Maar ook om je kind alle ruimte te geven. Hier in Amerika speelt dat extra omdat school voor kinderen bijna niet gesponsord word door de overheid en als je kind naar MBO of hoger wil, kan dat je $40.000 of meer kosten, per jaar! Dus het hebben van voldoende middelen om je kinderen van het beste te voorzien, speelt hier een belangrijke rol in de gezinsplanning, zeker in de kringen van mensen die zelf meer theoretisch opgeleid zijn (die dus al weten hoe het is om jarenlang vast te zitten aan een studieschuld).

Laat ik eindigen met dat iedereen zijn/haar reden heeft om het leven in te richten zoals dat gewenst is, ongewenst kinderloos even daargelaten. Maar hoe het ook uitpakt, laat anderen in hun waarde. Dus moeders, laten we met zijn allen wat liever zijn voor elkaar en elkaar volledig respecteren in onze keuze voor welke vorm van gezinsplanning dan ook. Dank je wel!