De reis naar een gevuld wiegje 2.0

Toch wel een beetje spannend, nu ik hier achter mijn laptop zit om dit te schrijven. Zoals ik in mijn profiel heb beschreven ben ik moeder geworden van een prachtige dochter die al bijna 1 jaar is. Dit ging niet geheel soepel na het zelf geprobeerd te hebben slaagde wij er zelf niet in een positieve test te krijgen, na meerdere behandelingen in het ziekenhuis (IUI) werden wij na 4 pogingen zwanger. Het gehele proces heeft anderhalf jaar geduurd. Of het een moeilijke periode was? Nou en of. Was het het waard? Meer dan dat!

Na de geboorte van onze dochter hebben wij besloten niet aan de anticonceptie te gaan en het op zijn beloop te laten. En mocht het zo zijn dat wij spontaan zelf zwanger zouden worden, zou dit alleen maar een geweldig extra cadeautje zijn.

Mijn lichaam begonnen een aantal maanden na de bevalling weer zichzelf te worden, mijn cyclussen waren netjes (rond de 30 dagen), dus had de hoop dat dit ook zo zou blijven. Helaas bleek dit minder waar te zijn. Na mijn laatste ongesteld in september bleef mijn ongesteldheid uit.

Na 60 dagen was er nog altijd geen ongesteldheid en volgden er meerdere huisarts bezoeken. Bloedonderzoeken wezen niets uit en er was ook geen zwangerschap, een hormoonkuur moest mijn lichaam weer even resetten.

Dit was ook het moment dat wij zijn gaan nadenken over de toekomst, het was geen goed teken dat mijn lichaam zichzelf niet kon resetten en ook dat het voor een langere tijd weg is gebleven. Hierna volgde snel de vervolgstap om weer terug naar het ziekenhuis te gaan. Toch spoken er honderden gedachten door mijn hoofd, en ben je bang voor de bijbehorende gedachtes van anderen. Ik ben gezegend met onze dochter, maar het voelt ook als een laatste kans.. wat als we te laat zijn? Wat als we te lang wachten? Zou het hierbij blijven?

Op naar het eerste gesprek. Benieuwd? Dit zal ik beschrijven in mijn volgende blog.