Wachten op jou

Wachten op jou.
Weet dat je welkom bent.
Weet dat je al in mijn hart woont vanaf het eerste moment.
Wachten op jou...

Mannen hebben geen idee hoe heftig dit is. Ze doen elke maand braaf hun kunstje en klaar. Daarna is het aan de vrouw. Met spanning loopt ze elke keer dat ze naar de wc gaat, met spanning plassen, en dan op dat witte papier kijken... wel of geen bloed... Douchen, je wast je zelf; wel of geen bloed. Oei, een buikkramp... is dit wel of niet goed? Oei beetje bloed? Wat zal het zijn...? Blijf ademen... blijf positief…

Intiem zijn met je man, kan het wel of niet? Vinden we dan wat bloed? Of toch niet? Pijnlijke borsten... oh das toch zo een teken van wel zwanger? O ja, ook van niet zwanger maar menstruatie... dus wel of niet? Damn…

En wie schrijven en lezen de blogs? Juist... vrouwen... of heb ik nou juist net de enige man die echt zo ‘relax’ is? Wat voor mij overigens alles behalve relax is, ik zou graag willen dat hij eens zou delen en mee zou willen voelen in wat ik voel. Maar hee... “Je bent er teveel mee bezig, dan lukt het ook niet.” Kortom, ronde 22 mislukt en dat ligt dus aan mij. Thanks hè?

En ja hoor, terwijl ik buiten sta te kijken naar mijn grote zoon, voel ik aan de manier waarop mijn rug een steek krijgt, ronde 22 is niet gelukt, de hoop, het gevoel, en nu ook echt even het vertrouwen in mijn eigen lichaam, is gesmolten als sneeuw voor de zon. Pijn...