Elke maand hetzelfde - Mijn kinderwens en verlangen zijn zo sterk

Het zou zo leuk zijn als ik een keer wat anders zou kunnen vertellen. Het zou zo leuk zijn voor de lezers van mijn blog dat ze een keer wat anders lezen, dan hoe sterk mijn wens is en hoe teleurgesteld ik keer op keer ben. En hoe ik mezelf elke maand weer bij elkaar weet te vegen en elke maand weer opnieuw alle hoop en moed verzamel om door te gaan.

Het grappige, nou ja... grappig is het eigenlijk niet... maar wat zo is; ik ben met een buurvrouw aan ’t praten over een artikel op vriendin.nl. Het ging over een vrouw die voor haar liefde koos, daar spijt van heeft, want dat betekende dat ze geen kindje zou krijgen. Want hij wilde niet. Zij hield van hem en hoopte innig dat hij om zou gaan en toch voor een kindje wilde gaan. En toen... was het te laat. Hij wilde niet en zij was opeens in de vervroegde overgang. Zij had dus veel pijn en spijt van haar beslissing kinderloos te zijn.

Ik zei heel standvastig: “Dat zou ik dus nooit hebben gedaan!! Geen kinderen is ondenkbaar voor mij.”

De buurvrouw beaamde dat. Kies voor jezelf in dat geval! En terwijl ik naar huis loop denk ik, ik was heel resoluut net... maar zelf doe ik hetzelfde. Ik kies niet voor mezelf, ik kies voor de liefde. Terwijl mijn verlangen naar een kindje enorm is.

Misschien dat mensen die deze blog lezen denken… Jeetje, wat doet ze moeilijk, ze heeft toch al twee kinderen??

Gedeeltelijk geef ik jullie gelijk, lieve lezers. Maar het neemt niet weg dat mijn wens en verlangen niet even sterk zijn als die van een ieder van jullie bij het eerste kindje. Ja natuurlijk ben ik gezegend en mijzelf bewust van de zegening dat ik al twee fantastisch kinderen heb, maar ik zou zo enorm graag een kindje krijgen met en van mijn huidige man.

En die wens wegdrukken onder het mom “ik heb er al twee”, sorry... dat gaat niet. Ik zou zo graag in contact komen met iemand die in dezelfde situatie zit als ik... alsjeblieft reageer!

Liefs Vlinder