Wonderen bestaan bij anderen

“Toen we een afspraak hadden gemaakt in het ziekenhuis, bleek ik spontaan zwanger!” Of “we hadden onze kinderwens geparkeerd, de maand erop zwanger.” of “Toen ik er niet meer zo mee bezig was, bleek ik zwanger.” steevast gevolgd door het zinnetje “… dus bij jou komt het heus wel, je moet er niet zo mee bezig zijn.” of “Laat het los, dan komt het wel.”

Eerlijk gezegd, heb ik het ergens ook echt wel opgegeven. Een ander deel van mij gelooft nog echt dat het kan en zal gebeuren. Al die ‘wonderverhalen’, ik gun ze de mensen die zwanger raakten het allemaal, maar de verhalen steken als messen...

Wat doe ik niet goed? Twee fantastische kinderen, twee keer was ik snel zwanger, wat is er mis? Volgens de arts niks, maar toch is we iets... en helemaal loslaten of ‘er niet aan denken’ is makkelijk gezegd, maar de uitvoering is ronduit vreselijk. Rond de menstruatie hoop je toch stiekem het beste...

God, gun mij de hoofdrol in zo een wonderverhaal...

En als toetje... telefoontje.. M’n ex heeft zijn vriendin zwanger gemaakt, en wordt dus vader... Ergens hoor ik blij te zijn voor hem, maar mijn hart vouwt dubbel...

Lees ook de blog van Sterrenmama: Loslaten, gewoon niet zo mee bezig zijn, dan ben je zo zwanger