Eindelijk weten we iets meer: ik heb endometriose

Nadat ik een paar maanden achter elkaar bloed in en uit mijn navel zag lopen, wilde de dermatoloog gelukkig een kweekje afnemen. Dat was niet echt prettig, maar goed… even doorbijten. Een paar weken later bleek het om endometriose te gaan. Ik had er wel over gelezen, maar wist niet zo goed wat het nu echt inhield. Maar goed, er was meer duidelijk. Ik heb endometriose.

Endometriose is weefsel (dat lijkt op baarmoederweefsel) dat zich buiten de baarmoeder bevindt. Bij de meeste vrouwen die met deze chronische ziekte te kampen hebben, zit het weefsel vooral op het buikvlies of op organen in de buik. Heel soms komt het voor in de navel, zoals bij mij. Tijdens de menstruatie wordt het baarmoederslijmvlies afgebroken, maar in het geval van endometriose ook het weefsel dat zich in andere delen van de buik bevindt. Doordat er meerdere incisies (voor verschillende operaties) zijn gemaakt vanuit mijn navel, gaat het bloeden zodra het weefsel wordt afgebroken. Lekker dan…

Toen ik het hoorde was mijn eerste gevoel ‘opluchting’. Zou dit dan het probleem zijn geweest? Helaas kon de assistente die mij belde hier geen antwoord op geven. Nog geen dag later werd ik gebeld door het ziekenhuis; de gynaecoloog wilde een afspraak met mij en mijn vriend inplannen. Een andere gynaecoloog, wat ik in eerste instantie erg jammer vond. De gynaecoloog waar we eerder contact mee hadden, was een vertrouwd gezicht en een prettig persoon. Toch was ik blij dat we snel een afspraak konden maken. Het maakt een einde aan het wachten, aan het proberen zonder resultaat en aan de onzekerheid.

Amper een week later, zaten we weer in de wachtkamer van de afdeling Gynaecologie. Tot we naar binnen werden geroepen. Daar zaten we dan, in dezelfde kamer, maar met een andere gynaecoloog. In plaats van de jonge vlotte arts die ons eerder bijstond, zaten we tegenover een oudere man én een piepjonge stagiaire. Even wennen, maar ik vond het allang prima.

Het bezoek zorgde eerder voor meer vragen, dan dat het zaken ophelderde. Omdat het ziekenhuis ons een dag na de het ‘endometriose-nieuws’ belde, ging ik er vanuit dat de dokter ons daarom (eerder dan verwacht) op afspraak liet komen. Toen ik over de endometriose begon, leek de gynaecoloog daar helemaal niets van te weten.

Hij bekeek mijn dossier nogmaals en zei toen heel nonchalant: “Ah ik zie het. Maar ik zie ook dat de endometriose een natuurlijke zwangerschap niet in de weg hoeft te zitten.” Aan de ene kant goed nieuws natuurlijk, maar nu ben ik nog geen steek verder en zit ik met een vervelende variant van endometriose opgescheept.

Mijn eerste vraag aan de dokter was dan ook: “Hoe kom ik van die endometriose af?” Daar schijnen in elk geval twee opties voor te zijn. 1) Door middel van een operatie. Toch weer een flinke ingreep en de kans dat het terugkomt is erg groot. 2) Door aan de pil te gaan. De makkelijkste optie, maar zoals je begrijpt is die optie voor mij uitgesloten. Aan de pil gaan is het laatste dat ik wil.

Als derde tijdelijke optie noemde hij nog zwanger worden. Ah, laat dat nu net zijn wat ik wil! Hoe regelen we dat? Nou, aan deze opties heb ik dus niet zoveel. Ik besluit de ongemakken van de endometriose even voor lief te nemen en mij weer te richten op onze kinderwens.

Dat was ook gelijk de reden waarom de gynaecoloog ons wilde zien. Hij wilde dat wij na gingen denken over vervolgstappen. Of we dat wel of niet zouden doen, laat hij natuurlijk volledig aan ons. Hij wilde wel vertellen wat er voor ons mogelijk was. Hij vertelde over IUI en legde uit hoe dat werkte. Voor mijn vriend een redelijk nieuw begrip, maar ik had hier al veel over gelezen en ging er al vanuit dat dit een optie voor ons was. Na de uitleg van de dokter keken mijn vriend en ik elkaar aan. We wisten allebei: dit gaan we doen!