Joehoe baby, wij zijn er klaar voor!

Nog twee dagen, dan word ik ongesteld. Stiekem hoop ik natuurlijk dat het uitblijft. Het zou deze maand zomaar eens raak kunnen zijn. Nog twee dagen dus. Hmm, zou ik alvast een test doen? Het is wat snel, maar sommige testen kunnen al vroeg aantonen of je zwanger bent. ‘Ach, wat kan het kwaad?’, denk ik bij mezelf. Ik zit op de wc, terwijl ik de test uit de verpakking haal (de goedkoopste van de drogist). Daarna pak ik een glas om in te plassen.

Vier druppeltjes in een pipetje om het vervolgens op de test te laten druppelen. Lang hoef ik niet te wachten. Ik zie één lijntje donkerroze kleuren, maar op de plek waar het andere lijntje hoort te komen, blijft het zo wit. Hoe lang ik ook wacht, het blijft bij één lijntje. Jammer. Misschien was het te vroeg? Of ik ben weer niet zwanger. Nog twee dagen wachten, dan weten we het zeker.

Dit ritueel herhaalt zich sinds januari elke maand. Natuurlijk weet mijn verstand dat de meeste vrouwen niet in één keer zwanger worden, mijn gevoel wil dat het nú gebeurt! Dit is pas de vierde maand, het lijkt niet lang, maar zo voelt het wel.

Voordat ik verder ga, zal ik eerst wat over mijzelf vertellen. Ik ben een 32-jarige onderneemster uit het oosten van het land. Wat ik voor de kost doe? Schrijven. Blogs, verhalen, interviews, websites, campagne-teksten, noem het maar op. Mijn vriend en ik zijn ongeveer vier jaar samen. Hij heeft zijn kinderwens nooit onder stoelen of banken geschoven.

Ik had wat meer tijd nodig om te wennen aan het idee. Elke keer vond ik wel een reden waarom we nog niet aan kinderen toe waren. De ene keer vond ik het huis te klein de andere keer gaf ik voorrang aan een grote reis. Nu we die reis gemaakt hebben en binnenkort ons nieuwe grote huis intrekken, is er niets wat ons nog tegenhoudt. We hebben de knoop definitief doorgehakt: we gaan voor een baby!

Direct na de reis ben ik gestopt met de pil. Omdat de reis het risico van het zikavirus meebracht, hebben we de eerste drie maanden veilig gevreeën. Je kunt het virus oplopen tijdens de reis, maar een man kan het nog drie maanden met zich meedragen. Als een zwangere vrouw besmet raakt met het virus, leidt dat in veel gevallen tot ernstige afwijkingen bij de baby. Dat risico willen wij absoluut niet lopen. Tijdens het ‘ontpillen’ kon ik mijn cyclus in de gaten houden. Die was gelijk stabiel met 28 dagen en de maanden daarop bleef dat zo. Op zich een goed teken dus…

Toch zijn we ongeduldig. Mijn vriend denkt elke maand dat er een baby in mijn buik zit, maar ik voel niks. En dat blijkt tot nu toe ook te kloppen. Er zijn maanden voorbij gegaan dat ik wel symptomen voelde, maar eerlijk gezegd denk ik ook weleens dat ik het mezelf aanpraat. Ik denk dat alleen iemand met een kinderwens begrijpt, dat ik niets liever wil dan pijnlijke borsten en misselijkheid.

Ik staar nog eens naar de test. Kijk ik wel goed? Natuurlijk heb ik het goed gezien. Weer een maand voorbij, weer geen zwangerschap. Alhoewel, over twee dagen word ik ongesteld. Dan weet ik het écht zeker. Ik wikkel de test ineen wc-rol en sta op om boodschappen te doen. Toch maar even langs de drogist voor een nieuwe test. Deze keer ga ik voor een ander merk. Hopelijk blijft mijn menstruatie uit en kan ik volgende week een nieuwe test doen. Met mijn hoofd vol gedachten loop ik de winkel uit.