Mijn kindje en sociale media

“Goh,” zie ik de moeder van mijn oud klasgenoot verrast zeggen, “Heb jij een dochtertje? Dat wist ik niet, sorry.” “Dat geeft niet,” zeg ik, “ik kies er bewust voor om mijn kind van alle sociale media te houden.”

Dit soort gesprekken heb ik nogal wat keren gevoerd toen ik op bezoek was in Nederland met Kerst en Oud en Nieuw. Ik kwam nogal wat (oud)bekenden tegen en soms liet ik per ongeluk vallen dat ik een kindje heb. Soms kon ik er niet omheen omdat ik met de kinderwagen door de straat liep. Een oud klasgenoot van me zag ik na ruim 10 jaar weer, terwijl ik een rondje om deed met de kleine. Hij vroeg me wat ik deed in Amerika en toen ik dat allemaal beschreef kon hij het maar moeilijk geloven dat het mijn eigen kindje was en vroeg hij eerst of ik aan het oppassen was op iemand anders hun kindje. Ik voelde me gevleid.

Het is dus duidelijk dat mensen minder van je privé leven weten als je het niet post op sociale media. En ik ben zo’n ouder die er bewust voor kiest om mijn kind van sociale media te houden. Meerdere keren is mij al gevraagd waarom ik dit doe. De reden is simpel. Ik wil dat mijn kind haar eigen keuzes kan maken met betrekking tot sociale media en privacy. Ook wil ik niet dat haar vriendjes/ vriendinnetjes/ werkgevers of wie dan ook, later al haar baby foto’s online kunnen vinden. De keuze ligt bij haar straks. Het is niet zo dat ik niet trots op haar ben dat ze nu al loopt, of dat ik niet blij was met de zwangerschap. Integendeel. Maar ik heb sociale media niet nodig om dat uit te spreken.

Onze ‘baby foto ban’ gaat zelfs nog iets verder. Er is zelfs geen zwangerschapsfoto op Facebook verschenen (ok, eentje op twitter omdat ik toevallig mijn onderzoek aan het presenteren was toen ik 34 weken zwanger was). Door de boot genomen plaatsen wij ook geen filmpjes en/of foto’s van onze kleine op groepsapps in Whatsapp nog sturen wij foto’s over de e-mail. Mochten we dit wel doen, dan vermelden wij altijd dat deze foto’s niet gedeeld mogen worden. Het is drastisch, maar in deze ‘digital age’ denken wij dat dit het beste is.

Soms vind ik deze keuze wel moeilijk. Zo zou ik dolgraag aan andere studenten laten weten dat het kan: je carrière combineren met een baby. Zou ik het fijn vinden als studenten me wisten te vinden voor een vraag of gesprek over dit onderwerp. Dankzij het feit dat ik mijn kindje soms meeneem naar het werk en dat ik zwanger heb rondgelopen op een conferentie, weet ik dat sommige studenten dit zouden waarderen. Dit onderwerp, de combi van een jong kind en een carrière in de academica, is nog bij velen een taboe en veel studenten denken dat je carrière over is als je zwanger wordt. Niets in minder waar en ik zou graag voor dit onderwerp opkomen.

Maar dat gaat niet via sociale media. Het is een moeilijke afweging die ik heb moeten maken, maar ik kan het niet doen ten koste van mijn eigen kindje. Haar privacy is voor mij belangrijker dan een aanspreekpunt zijn voor andere studenten. Misschien is dit egoïstisch en zou ik potentieel vele studenten kunnen helpen door er voor ze te zijn, maar ik heb het gevoel dat ik deze keuze moet maken voor mijn eigen kindje.

De compromis is nu zo dat ik dus niets deel op sociale media met betrekking tot mijn kindje. Geen foto, geen tekst, geen hints. Echter, ga ik me wel op andere manieren meer inzetten om de taboe binnen de academische wereld over kinderen en een carrière te doorbreken. Alleen moet ik nog even verzinnen hoe ik dat op iets grotere schaal zou kunnen aanpakken. Wordt vervolgd... (?)

P.S. De bovenstaande foto is dus ook niet van mijn kindje, maar een stockfoto.