Mama baby buik... zegt Daan

De eerste familieleden hebben we inmiddels op de hoogte gebracht van het goede nieuws. We moesten het voor het weekend we vertellen. Dat weekend hadden we namelijk een feestje met al mijn naaste familie, waar ik dus niet omheen kon.

Die week ervoor keek mijn zusje al raar naar me, toen ik een spa rood nam op een feest. In eerste instantie riep ze verbaasd en nogal luid uit: "een Spa Rohood!!!!", maar ze schrok zo van zichzelf dat ze vervolgens wijs haar mond hield. Toch weet ik dat zij het weet.

Als ik dit weekend weer aan de spa ga, zou het geen geheim meer zijn. Daarom hebben we besloten, ook al is het voor de echo, het toch maar vast aan mijn familie te vertellen. Ik wilde echt graag wachten tot na de echo, maar helaas, had ik maar niet zo'n zuipschuit moeten zijn

Maar hoe maak je een tweede zwangerschap bekend? Creatief ben ik wel, maar ik kon gewoon niks origineels bedenken. Daan een shirtje aantrekken, met de tekst: 'ik word grote broer', had mijn zusje al ooit gedaan. Weet je wat, niks origineels, creatiefs of emotioneels, het is al verrassend genoeg. We laten het Daan gewoon zeggen. Gewoon vanuit het niets. Kijken of ze hem verstaan.

Onder het genot van een ijsjes bij de ijssalon hebben we Daan de zin: ‘Mama heeft een baby in de buik’ uit zijn hoofd laten leren. Vervolgens meteen door naar mijn ouders, nu de zin nog vers in zijn geheugen zat.

Mijn moeder zat ik de tuin, mijn zwager was er ook en mijn vader en broertje zaten binnen. Tja, ga je nou iedereen bij elkaar roepen?! Dan verpest je het moment. Dus terwijl mijn zwager weer zijn aandacht verlegde naar zijn mobiele telefoon, vroeg ik aan Daan: "Wat wilde je oma ook alweer zeggen?" Even was het stil en toen plots, heel zachtjes: "mama baby buik". Oma is de jongste ook niet meer, die had het, heel begrijpelijk, niet verstaan. "Wat zeg je Daan?", vroeg ze. Nu wat harder: "Mama baby buik." Yes! Het is gelukt, ze heeft het verstaan. Even als mijn zwager die verbaasd boven zijn telefoon uitkeek om te zien of hij het wel goed had verstaan.

En hoewel iedereen in onze omgeving aan het wachten was op deze boodschap leek mijn moeder het absoluut niet te verwachten. Dolblij was ze natuurlijk wel, maar ze had het niet verwacht. Toch een geslaagde en verrassende manier van bekend maken dus. Uiteindelijk mijn vader naar buiten gelokt en weer hetzelfde toneelstukje uitgevoerd. Omdat we buiten zaten kon de buurt ook meteen meegenieten en zo kwamen de buren ons ook maar feliciteren. ‘Sorry, we hebben het ook gehoord,, zei de buurman met enige schaamte. Geen probleem joh! Wij praten ook zo hard en het is de tweede, het is allemaal niet meer zo nieuw en geheimzinnig!

Vervolgens gaf mijn zwager toe dat hij dit nieuwtje eigenlijk al had verwacht. Mijn zusje was namelijk (zoals ik al had verwacht) na de verjaardag van die week ervoor, door het dolle thuisgekomen dat ik aan de Spa Rood zat en vage smoesjes had. Tja, dacht ik het niet. Gelukkig had Niels ze in die week nog aan het twijfelen gebracht door te zeggen dat ik op de fiets naar toneel was en dat het waarschijnlijk een latertje zou worden. Wat dan duidt op een gezellig avondje (lees: een avondje met biertjes).

Omdat mijn zusje er op het moment suprême niet bij was, heb ik haar een filmpje gestuurd over de Whatsapp. Dat filmpje heb ik gemaakt door een aantal foto’s achter elkaar te plakken. Op die foto’s staat Daan, steeds met een andere tekst in zijn handjes. Uiteraard is de boodschap dat hij grote broer wordt ergens in april. Super leuk en toch ook een beetje creatief.

Vooral handig als je niet alle familieleden in één keer bij elkaar krijgt. Zo kan je het de mensen die er niet bij zijn, toch ook op een leuke manier vertellen en krijgt je (schoon)moeder niet de kans je voor te zijn, wanneer je ze het face-to-face wilt vertellen.

Nou, de eerste mensen zijn op de hoogte. Fijn! Morgen de eerste echo en daarna gaan we los!