De eerste zes weken met ons meisje

We zijn weer 6 weken verder. Na de behandeling van de tongriem en hoe ik erover schreef in de vorige blog, is er eigenlijk weinig veranderd. Aan de borst drinken werd een strijd met soms wel 30x opnieuw aanhappen. Ik moest toch gaan kolven, omdat ik weer aan het werk ging en heb besloten om over te gaan op full time kolven. Dit houdt in dat je dus eigenlijk alle melk afkolft en met de fles geeft.

Tip van de redactie: Lees over het bewaren en verwarmen van moedermelk.

De eerste twee dagen ben ik erg verdrietig geweest over deze keuze. Ik wilde graag dat mijn kindje aan de borst kon 'zoals het hoort'. Dit gevoel heb ik na een week wel echt los kunnen laten. Mijn kind krijgt moedermelk en uiteindelijk moet het geen strijd zijn, omdat ík wil dat dit aan de borst gebeurt. Na al een paar dagen had ik een veel relaxter kind! Ze was veel meer tevreden en voldaan. Uit de fles drinken kost haar zoveel minder moeite en ze raakt veel beter verzadigd! Ze heeft minder krampjes en is veel vrolijker.

Nog steeds verliest ze vacuüm tijdens het drinken (aan de fles). De enige manier waarop we dat kunnen verminderen is helpen haar tong omhoog te duwen door lichte druk te geven tegen het zachte gedeelte achter de kin. We hebben al zoveel verschillende flessen geprobeerd, maar er is er geen één waar ze het vacuüm kan behouden.

Ik ben ondertussen weer begonnen met werken. Mijn hemel, wat zag ik daar tegen op. Ik wilde niet dat anderen voor mijn kind zouden zorgen. Ik wilde 24 uur per dag bij mijn baby zijn. De eerste dag kwam mijn moeder bij ons thuis oppassen. In de auto onderweg naar mijn werk heb ik ongeveer de hele weg (drie kwartier) zitten janken. Eenmaal aangekomen heb ik mezelf bij elkaar geraapt en ben aan de slag gegaan. Gelukkig werk ik met mensen en bijna alle vaste mensen wilde weten hoe het allemaal ging. Afleiding genoeg dus! Alles ging thuis goed en mijn moeder stuurde gelukkig een hoop leuke foto's. Toen ik thuis kwam kon ik mijn dochter wel plat knuffelen!

huis, omdat mijn vader de volgende dag zou oppassen als mijn moeder aan het werk was. Mijn vriend en ik stonden met onze ziel onder ons arm mijn moeder en dochter uit te zwaaien terwijl ze wegreden. We hebben samen wel even flink een traantje gelaten. De nacht en dag bij opa en oma thuis ging super. Ik had als een blok geslapen en gelukkig een beetje bijgetrokken.

Ook andere moeders vinden het lastig te starten met werken, lees de blogs in het Hoofdstuk Werken met een baby.

Ik hoefde dit keer maar steeds een paar minuutjes te huilen in de auto. We maken progressie haha. Ik haalde mijn dochter na het werk op en kon niet anders dan naar haar kijken. Werkdag 3 ging ze naar mijn schoonopa en schoonzus. Mijn schoonzus werkt als gastouder en heeft gelukkig ook veel ervaring met baby's. Ik liet haar met een gerust hart achter en hoefde gelukkig geen hele lange dag.

De laatste dag werken had mijn vriend papadag. Wat heb ik trouwens een hekel aan dat woord! Alsof het een prestatie is dat je een dag voor je eigen kind zorgt! Dan is het zeker iedere dag mama dag, pfff. Gelukkig werk ik op vrijdag maar een halve dag, dus hadden we samen nog een gezellige dag! Mijn vriend deed het goed en kon het nu ineens wel zelf... misschien een beetje gemakzuchtig wanneer ik er ben?

In de situatie met mijn vriendinnen is er ook nog weinig veranderd. De vriendin waar ik mij het meest aan stoorde dat ze maar één keer is geweest, is nog niet langs gekomen. Ik heb haar meerdere berichten gestuurd dat ik het leuk zou vinden als ze zou komen. We hadden een datum gepland, maar dit werd al vrij snel weer afgeblazen omdat ze geen vervoer had. Haar vriend had de auto nodig voor het werk en haar moeder die mee zou gaan moest wachten op de aansluiting van de televisie. Ik wilde een hele lap tekst terugsturen, maar heb uiteindelijk geantwoord met: jammer.

Ik weet dat ik wat verder weg woon. Maar het is niet of ik in Australië zit of zo. Je kunt ook een keer 's avonds wanneer je vent thuis is de auto pakken en een uurtje komen. Ze werkt halve dagen, omdat ze zelf een tweede kindje verwacht. Ik snap dat het zwaar is, maar is het zo moeilijk om één dag, 1 uurtje op te brengen om langs te komen? Is dat nou echt te veel?

We zijn uitgenodigd voor hun gender reveal party. Op die datum is onze dochter 4 en een halve maand oud. Als ze voor die tijd niet bij ons is geweest, ga ik er niet heen, heb ik besloten. Ze heeft dan 4 maanden lang niet de moeite genomen om te komen. Dan ga ik ook niet de moeite doen om naar haar te gaan.

Ik wil niet kinderachtig doen, maar dit zit me echt dwars. Misschien doe ik voor die tijd nog één poging om haar te vertellen dat ik graag zou willen dat ze komt en ik het jammer vind dat ik haar al zo lang niet gezien heb. Ik weet het niet... Het is lastig om er dan geen boos verwijtend bericht uit te doen, maar het bij mezelf te houden. We zullen zien...