Bij de verloskundige en geslachtsbepaling: nu mogen we het geslacht bekendmaken!

Laat ik beginnen met dat ik niet zo'n band heb met mijn verloskundigen. Ik heb er namelijk twee. Misschien ben ik te nuchter voor hen, maar ik voel de band niet. Ik kom om te checken hoe het gaat met de baby en dan gaan we weer. Gezellig keuvelen hoeft van mij niet zo. We hebben het hartje gehoord en gekeken met de echo. De verloskundige doet het alleen voor de lol, dus kijkt verder niet medisch of zo.

We hebben het even gehad over pijnstillers omdat ik al een week barst van de hoofdpijn. En tja, je mag niets anders dan paracetamol. Laat het nou net zo zijn dat ik zoveel hoofdpijn heb, dat dat dus niet meer werkt. Enige optie is via de huisarts. Handig dat ik nog geen huisarts in mijn woonplaats heb en ik dus een week moet wachten. Naja, dan zal de hoofdpijn misschien wel weer weg zijn.

Ik zal ook eerlijk toegeven dat ik een beetje meer moet drinken. De verloskundige zei minimaal twee en een halve liter. Laat ik nou al echt moeten persen om er anderhalve liter in te krijgen. Ik word na een half flesje spa blauw gewoon misselijk en zit gelijk 2 uur 'vol'. Toch maar nog iets meer mijn best gaan doen.

Mijn vriend en ik met geknepen billen naar het echocentrum. Waar de baby afgelopen maandag bij de verloskundige nog heel hoog lag en super goed in beeld, lag de baby vandaag met de rug naar ons toe, half onder het schaambeen en de voeten onder de kont gevouwen. De echografiste (super lieve vrouw) had alles al geprobeerd om het in beweging te krijgen.

Ik heb gestaan, gesprongen, op mijn zij gelegen, met mijn billen geschud. Onze dwarslat bleef lekker liggen waar het lag. Het enige wat ik kon denken was: pff nu al het temperamentje van mama. Als het er geen zin in heeft, gebeurd het niet. Direct daarna schoot er door mijn hoofd: straks wordt het een jongetje en heeft het de streken van mijn vriend en het temperament van mij, nou dan kunnen we ons borst alvast nat maken! Ondertussen was er aan de houding nog niks gebeurd en lag de kleine lekker met de voeten onder de billen.

We kregen 3 opties van de echografiste:

Ondertussen was er aan de houding nog niks gebeurd en lag de kleine lekker met de voeten onder de billen. We kregen 3 opties van de echografiste:

1. genoegen nemen met wat ze dacht gezien te hebben, met kans dat het niet klopte.
2. over een week weer terugkomen.
3. Of een inwendige echo in de hoop het vanaf de andere kant beter te kunnen zien.

Ik had verdorie al gedroomd die nacht dat onze echografiste een spoed bevalling moest doen en we daarom niet te horen zouden krijgen wat het wordt. Ik wilde in ieder geval al het mogelijke proberen om er vandaag achter te komen. Dus druk die inwendige echo er maar in! Gelukkig heb ik het niet letterlijk zo verwoord, maar ik dacht het wel!

Lees ook Leuke bakerpraatjes over je zwangerschap

Inwendig kon ze het godzijdank zien. Dus wij met een gesloten envelopje naar de verjaardag van het neefje van mijn vriend op dik een uur afstand rijden. Ik heb geen stoelverwarming maar geloof me dat we allebei nog net niet in de brand stonden.

Ik had twee ballonnen gekocht bij de Hema (super leuk!) 1 met blauwe confetti en 1 met roze. Beide bronnen plus het envelopje had ik, zoals van te voren afgesproken, aan mijn schoonzusje gegeven en die zou de juiste ballon opblazen! En daar was het moment dan.

Mijn vriend en ik met een zwarte ballon, stijf van de zenuwen, toch maar prikken. Ik heb denk ik twee keer de ballon weggetrokken dat hij nog niet kon prikken. We hebben alles op video staan zodat we het de rest van de familie ook konden doorsturen. Na de prik één grote wolk van ... tatatatatatatatatatadaaaaaaaa ... ROZE CONFETTI. Wij verwachten eind april een MEISJE!!!