Zullen we stiekem kijken of het een jongen of meisje is?

Na een lange terugreis uit Parijs ging ik direct door naar de verloskundige. Vanwege een misverstand moet ik de NIPT test overdoen, maar voordat ik weer bloed kan laten afnemen, is er een nieuwe echo nodig. Hier keek ik ontzettend naar uit!

Natuurlijk wil ik zien hoe het kleintje gegroeid was. En ik werd niet teleurgesteld! Op de echo was al het maagje, de blaas, het ruggenmerg en de hersentjes te zien. Het zag er allemaal prachtig uit.

Al was ik nog maar 14 weken en 5 dagen zwanger, toch vroeg ik mijn verloskundige brutaal: "Als je al zoveel kunt zien, kunnen we dan misschien ook stiekem kijken of het een jongen of meisje is?" Ze moest lachen en bekende dat ze al een beetje op zoek was…

De baby lag alleen een beetje onhandig, maar na wat manoeuvres met het echoapparaat hadden we de juiste plek in het vizier. Al had ik soms geen idee waar ik naar lag te kijken…

Toen de verloskundige zei dat mijn kleintje een meisje is, lukte het mij niet mijn tranen tegen te houden. Al gaf ze wel aan, dat het niet 100% zeker was. Ze kon geen piemel ontdekken, maar zag wel twee kleine streepjes die op schaamlippen zouden kunnen duiden.

Ik zou ook ontzettend blij zijn met een jongen (zelf heb ik altijd gedacht, dat ik als moeder veel beter tot mijn recht zou komen met een zoon), maar vanaf het eerste moment, dat ik zwanger ben voel ik dat het een meisje is.

Mijn vriend de Fransman wil niets liever dan een meisje krijgen. Het was zelfs zijn voorwaarde om met de zwangerschap verder te gaan. Hij zei: "Ik zeg JA, maar alleen als het een meisje is en IK de naam mag bepalen." We waren toen net aan het hardlopen en ik dacht nog dat hij een grapje maakte, maar het bleek bittere ernst.

"En wat als het toch een jongen blijkt te zijn?", vroeg ik voorzichtig een paar dagen later. "Nou, dan proberen we het daarna opnieuw", antwoordde hij met een met een grote grijns." Wel vind ik de naam, die hij voor een meisje heeft verzonnen afschuwelijk. Daar moeten we het toch nog eens goed over hebben als we weer samen zijn.

’s Avonds vertelde ik hem het grote nieuws via een berichtje. Omdat zijn zoon het nog niet weet, moeten we er nog geheimzinnig over doen. Mijn vriend reageerde verheugd en hem kennende, had hij vast een hele grote glimlach op zijn zonverbrande gezicht.

Na een onrustige nacht kon ik de volgende morgen op pad voor de tweede bloedtest, de Belgische variant deze keer en dit betekent dat we binnen 2 weken echt 100% zeker weten of het een meisje is.

Ondertussen besef ik meer dan ooit dat ik zwanger ben. Nu het allemaal goed lijkt te gaan, kan ik heerlijk genieten. Zelfs mijn buikje begint te bollen en ik kan het niet langer wijten aan het eten, al ben ik nog steeds de enige die het ziet. Nu aftellen naar de uitslag van de tweede NIPT … en is het een meisje, of toch een jongen?