Onverwachts zwanger van Franse liefde: Franse patisserie

Bijna 15 weken zwanger van mijn eerste kindje en inmiddels van de grootste schrik bekomen. Op 12 juni ontdekte ik dat ik zwanger was van mijn Franse liefde en dit bracht heel wat turbelentie met zich mee. Wat volgde waren drie weken van onzekerheid of we wel met de zwangerschap moesten doorgaan. Gevoelens van wanhoop, vreugde, verdriet, liefde en onmacht wisselde elkaar af. Onze relatie stond onder grote druk en de toekomst was op veel fronten onzeker.

Tot grote vreugde lukte het ons om met goed vertrouwen en heel veel liefde voor elkaar, hardop JA te zeggen tegen dit kleine wezentje, dat blijkbaar zijn of haar leven met ons wil gaan delen. En dan verwacht je dat er een last van je schouders valt en je eindeloos kunt gaan genieten van je zwangerschap: een ultieme piek van geluk. Maar het tegendeel bleek waar.

Al ervaar ik mijn zwangerschap en de veranderingen in mijn lichaam als iets magisch en kijk ik ontzettend uit om mijn kindje te verwelkomen, ik kan niet ontkennen dat tegelijkertijd ook angst en onzekerheid toeslaat.

‘Is alles wel in orde?’, ‘Ik voel iets raars in mijn buik’, ‘Waarom ben ik niet misselijk?’, ‘Hoe kan het dat ik niet de hele tijd ontzettend blij ben?’, ‘Mijn buik is nog steeds helemaal plat!’ of ‘Gaan we het financieel wel redden’ en ‘Mijn huis is echt te klein’, zijn maar enkele voorbeelden waarvan ik wakker van lig of waarom soms het zweet mij uitbreekt.

Een vriendin verwoordde het mooi: “Wen er maar aan, want vanaf nu zul je geen zorgeloos leven meer hebben.” En met een diepe zucht nam ik dit maar van haar aan, niet wetende hoe ik mij sowieso moet voorbereiden op de grote verantwoordelijkeheid van mijn aanstaande moederschap. Waar ik wel zeker over ben is dat er in mij iets is wakker geworden dat ik nooit eerder heb ervaren, een diep gevoel van liefde voor dit kleine mensje en een grote bewondering voor het leven.

Mijn vriend is inmiddels op vakantie met zijn zoon en ik ben alleen achtergebleven in Parijs en heb mij stellig voorgenomen deze laatste (bijna) onbezorgde zomer intens te genieten van alle heerlijkheden en schoonheid die de stad te bieden heeft. Ondanks dat ik mij niet tegoed kan doen aan de heerlijke wijnen en mijn favoriete rauw melkse kaasjes, blijft er nog genoeg over om van te smullen.

En iedere dag bewonder ik mijn buik in de spiegel. Zie ik daar niet een kleine welving? Dan bedenk ik mij opeens wat ik allemaal gegeten heb de afgelopen dagen en besef dat het misschien ook wel de Franse patisserie kan zijn, die een mooi laagje op mijn buik heeft gevormd.