De start van ons avontuur

We wilden graag aan kinderen beginnen, dus besloten we dat ik mijn spiraal zou laten verwijderen en gingen proberen om zwanger te worden. Al snel heb ik een regelmatige menstruatie. Ook voelde ik elke maand mijn eisprong aankomen. Om dit gevoel te bevestigen heb ik meerdere malen een ovulatietest uitgevoerd, deze klopte precies met mijn gevoel.

Mensen zeggen altijd je moet er niet te veel mee bezig zijn… als je er te veel op focust lukt het sowieso niet, maar ik denk dat ik voor de meeste vrouwen spreek als ik zeg, elke maand dat je menstruatie weer begint een teleurstelling is. Ik kon precies zeggen welke dag mijn menstruatie zou beginnen, dus toen ik een keer twee dagen te laat was, ontstond er een sprankje hoop. Ik besluit een zwangerschapstest te doen, maar helaas negatief. Twee dagen later werd ik alsnog ongesteld.

Na anderhalf jaar proberen waren we helaas nog steeds niet zwanger. Samen met mijn man besloten we ons aan te melden voor vruchtbaarheidsonderzoek. Eerst volgt er een gesprek met een verpleegkundige. We hebben de vragenlijst meegenomen, met alle informatie over onze voorgeschiedenis en die van onze ouders. Ze legt ons uit wat het onderzoek inhoudt en wat we de komende tijd kunnen verwachten.

Ze geeft aan dat aan de hand van onderzoek er een percentage uitkomt wat aangeeft wat de kans is om natuurlijk zwanger worden. Aan de hand van dit percentage geven ze je aan het einde van het onderzoek een advies en conclusie. Ze geeft ook aan dat meeste mensen die dit onderzoek hebben voltooid binnen half jaar als nog op de natuurlijke manier zwanger worden. Het onderzoek is verdeeld in 2 fases.

We starten zo snel mogelijk met fase 1. Het sperma van mijn man wordt gecontroleerd in het lab. Bij mij wordt mijn eisprong gecontroleerd. Ik moet bellen zodra ik mijn menstruatie heb en tien dagen later moet ik me melden in ziekenhuis voor een echo. Op de echo die ze maken kunnen ze zien of ik mijn eisprong eraan komt of eventueel al gehad heb.

Er was nog niets te zien op de echo, dus twee dagen later moest ik me weer melden voor nieuwe echo. Toen zagen ze dat de eisprong onderweg was en elk moment moest plaatsvinden. Dus twee dagen later moest ik me weer melden in het ziekenhuis voor nog een echo, nu is er te zien dat mijn eisprong heeft plaats gevonden.

Na het afronden van fase 1 volgde weer een gesprek met de verpleegkundige. Uit de onderzoeken was niets bijzonders uitgekomen. Ik had een normale eisprong en het sperma van mijn man was prima.

We starten met fase 2. Ik moest weer bellen zodra ik ongesteld ben. Nu moet ik twee dagen na mijn menstruatie langskomen voor het volgende onderzoek. Ze gaan radioactief vloeistof in baarmoeder spuiten en controleren hierbij de doorgang van beide eileiders. Dit is geen prettig onderzoek. Mijn baarmoeder ligt als het ware om een hoekje, dus om de vloeistof goed in baarmoeder te krijgen, moesten ze met een tang in de baarmoeder knijpen om deze aan de kant te leggen. Dit werd helaas zonder verdoving gedaan, dus zacht uitgedrukt was dit absoluut geen pretje.

Maar de foto was gelukt en de rechter eileider was doorgankelijk en de linker eileider helaas niet. Na deze onderzoeken volgt een week later gesprek met verpleegkundige. Ze geeft aan dat we 34% kans hebben om natuurlijk zwanger te worden. Ze geeft nogmaals aan dat het grootste deel van de mensen die dit onderzoek doen, binnen half jaar alsnog zwanger worden. Mochten we binnen een half jaar nog steeds niet zwanger zijn, kunnen we terugkomen voor eventueel verdere onderzoeken.

We waren gerustgesteld en kregen hoop om het weer te gaan proberen. Het was dus toch mogelijk om op natuurlijke manier zwanger te worden, iets waar we beiden bang voor waren dat het ons niet zou lukken.

Twee maanden later was ik ineens erg vermoeid. Ik kon vrijwel de hele dag slapen. Ik had gewerkt en kon gelijk naar bed. Toen mijn menstruatie weer om de hoek stond, was ik drie dagen te laat. Ik besloot een zwangerschapstest te doen. Deze test was niet gelukt; er was geen enkel streepje te zien. Ik durfde niet te hopen en besloot het even lost te laten.

Drie dagen later was mijn menstruatie echter nog steeds niet begonnen. Ik besluit bij terugkomst van mijn werk nog een zwangerschapstest te halen bij de drogist. Mijn man is aan het werken. Ik besluit de test te doen zonder hem. Ik ben namelijk bang dat de zwangerschapstest weer negatief is en ik wil mijn man hierbij niet teleurstellen.

Ik doe de zwangerschapstest en wacht de bijbehorende 5 minuten om hem af te lezen. Ik loop naar badkamer om de test na te kijken en er gebeurt iets wat ik niet verwacht: POSITIEF. Ik moest er zelf van bijkomen en kon het niet geloven! Vervolgens moest ik wachten tot mijn man thuiskwam van het werk, dit duurde nog 5 uur. Ik wilde hem dit persoonlijk vertellen en niet over de telefoon.

Mijn man kwam thuis en ik gaf aan dat hij even op de kast moest kijken. Hij begreep niet wat er aan de hand was. Toen hij de zwangerschapstest zag, vroeg hij gelijk: “Wat betekent dit? Wat willen deze twee streepjes zeggen?” Dus ik geef aan dat ik zwanger ben en hij kan het niet geloven.

We zijn superblij, maar ondanks de blijdschap word ik toch weer onzeker en kan ik niet wachten om een echo te krijgen zodat we echt bevestiging krijgen. Met 7 weken kreeg ik een echo in het ziekenhuis en zagen we het hartje kloppen. Wat een bijzonder moment. Het gevoel wat we hadden is onbeschrijfelijk, het was gelukt we waren zwanger!