Hoge vliesscheur met 30 weken - Zal onze zoon te vroeg geboren worden?

De groei echo stond als volgende op de planning. Nu waren we vooral blij dat we onze kleine in de buik weer even mochten bewonderen en even konden spieken hoe het met hem ging. Mijn man was die week naar het buitenland voor zijn werk, dus hij kon helaas niet mee. Zijn gewicht was iets onder het gemiddelde, maar zijn benen waren weer boven gemiddeld. Alles was goed, het was wel duidelijk dat hij geen grote baby zou worden. We waren blij dat alles goed was en konden weer lekker verder met genieten.

Ik was 30 weken zwanger, toen ik thuis rondliep en ineens mijn hele onderbroek en broek nat was. Meteen had ik enorme stress, bang dat het vruchtwater was. Ik belde het ziekenhuis op om te vragen of ik hier iets mee moest. Ze wilden toch graag dat ik langskwam om even een CTG te maken en inwendig onderzoek te doen.

Ik was op dat moment alleen thuis, mijn man was werken en ik had geen vervoer om naar het ziekenhuis te rijden. Ik kreeg op dat moment met man niet bereikt. Uiteindelijk nam hij op en is hij me komen halen en zijn we naar het ziekenhuis gereden. Ik werd gelijk bij binnenkomst aangesloten aan de CTG. Er werd urine onderzocht en na 30 min CTG zou de arts komen voor situatie te beoordelen.

Het CTG was goed de kleine maakte het goed, uit urine kwam ook geen bijzonderheden. Ze maakte een echo, maar hier waren ook geen bijzonderheden op te zien. Er was nog voldoende vruchtwater en de kleine was lekker actief in de buik. Ze deden als laatste nog inwendig onderzoek. Ze gaf aan dat ze zou kijken of ze kon zien of het inderdaad vruchtwater was wat verloren was of dat het misschien afscheiding was.

Ze had een testje bij zich dat ze, indien ze dacht dat vruchtwater zou zijn, kon afnemen om het zeker te weten. Echter na het inwendig onderzoek gaf ze aan dat het geen vruchtwater was, maar afscheiding en dat dit er helaas bij hoort bij sommige vrouwen. Ik werd naar huis gestuurd en was gelijk gerust gesteld. Alles was uitgesloten en alles was nog steeds goed.

Echter twee weken later word ik wakker met een apart gevoel. Ik sta rustig op, want ik zou die dag mijn man naar zijn werk brengen, zodat ik zelf met de auto naar de stad kon. Eenmaal onderweg naar zijn werk merk ik dat ik harde buiken begin te krijgen. Ze doen geen pijn, maar zijn vooral een vervelend gevoel.

Ik besluit bij terugkomst even rustig te gaan liggen op bed en nog uurtje te slapen. En indien dat niet over is, hierna toch maar het ziekenhuis bellen. Na 1,5 uur word ik weer wakker, maar heb ik nog steeds last van harde buiken. Ik besluit het ziekenhuis te bellen en ze geven aan dat ik voor de zekerheid even moet langs komen om weer even alles in kaart te brengen.

Ik rijd zelf gewoon naar het ziekenhuis, omdat ik op dat moment alleen maar harde buiken heb en deze geen pijn doen. Mijn man heb ik ondertussen op de hoogte gebracht en gezegd dat hij gewoon op zijn werk kon blijven en als er echt iets bijzonders zou zijn ik hem zou bellen. Ik maakte me op dat moment totaal geen zorgen, omdat 2 weken gelden nog alles goed was nagekeken.

Eenmaal in het ziekenhuis word ik weer aangesloten aan de CTG en wordt mijn urine gecontroleerd. De arts komt 30 minuten later binnen. Ze geeft aan dat het inderdaad harde buiken zijn en deze op het CTG te zien zijn. Ze geeft aan dat deze niet structureel zijn.

Ze geeft ook aan dat ze toch even nog met echo wil kijken en toch een test wil doen voor vruchtwaterverlies, omdat dit 2 weken geleden niet gedaan is. Ze geeft aan dat ze niet verwacht dat er wat uitkomt, maar dat ze dan wel echt alles hebben uitgesloten. Ik verlies de afgelopen twee weken de hele dag wel nog wat vocht en moet meerdere keren op de dag mijn maandverband verwisselen. Maar omdat ze aangaven dat dit door afscheiding kwam, heb ik me hier geen moment zorgen om gemaakt.

De test nemen ze af doormiddel met een stip langs baarmoeder mond te wrijven en dit erna 5 minuten in een potje te laten staan. Vertoont het 2 streepjes, dan is het positief voor vruchtwater. De arts legt me uit dat ze niet verwacht dat het positief is en dat ik hierna dan ook weer naar huis kan gaan. Maar als situatie verandert, bijvoorbeeld als ik meer harde buiken krijg of pijnlijker worden, ik altijd moet bellen.

5 minuten later kijkt ze op het testje, ze schrikt zelf van de uitslag. Positief! Ik verlies dus daadwerkelijk vruchtwater en waarschijnlijk al 2 weken. Ze geeft aan dat ik nu absoluut niet naar huis mag en ze nu gaat overleggen en zo weer bij me terugkomt. Ik schrik er zelf ook enorm van. Dit zag ik niet aankomen.

Een paar minuten later komt ze terug. Ze geeft aan dat ik waarschijnlijk een hoge vliesscheur heb. Hierdoor verlies ik constant kleine beetjes vruchtwater. De kleine heeft echter nu nog voldoende vruchtwater, dus ze maken zich niet gelijk nu zorgen. Maar een hoge vliesscheur kan er ook voor zorgen dat mijn bevalling eerder op gang gaat komen en baby niet lang meer op zich laat wachten.

Ze geeft ook aan dat ik overgeplaatst wordt naar MUMC in Maastricht, omdat ik nu 31 weken en 5 dagen zwanger ben. Indien de kleine toch al nu gaat komen, kunnen zij hem niet opvangen, want zij vangen baby’s op vanaf 32 weken oud. Ze geeft ook aan dat ik spuitjes krijg voor de longrijping, omdat de kans er bestaat dat de kleine voor 34 weken geboren wordt en indien dit gebeurt het belangrijk is dat zijn longen goed ontwikkelt zijn.

Ze bereid me al voor dat kans groot is dat ik in het ziekenhuis moet blijven tot de kleine geboren is. Het is nogal erg schrikken op zo’n moment. Ik kwam alleen omdat ik dacht wat harde buiken te hebben en nu blijk ik dadelijk elk moment al te kunnen bevallen.

Ik heb mijn man gelijk opgebeld en hij werd zo snel mogelijk door collega naar ziekenhuis gebracht. Op het moment dat hij binnenkwam was de ambulance er al, om mij op te halen en naar het MUMC te brengen. Het ging allemaal erg snel. Hij zou ook naar ziekenhuis rijden en ik zou hem daar weer zien en verdere uitleg zou ik daar nog ontvangen. In de ambulance richting ziekenhuis was ik weer stuk rustiger. Ik wist dat we hoe dan ook in goede handen waren. Het zou spannende tijd worden, maar we kunnen dit!