Mijn tweede trimester met 20 weken echo, geslacht en harde buiken

   Zwanger    Blogs zwangerschap     Mijn tweede trimester

blog over zwangerschap en mama zijn

Janine
   Volg je mij ook?
Schrijf je nu in
en krijg de mooiste blogs in je mail

De misselijkheid neemt af

Na week 16 was ik alleen nog maar misselijk in de ochtend. Zolang ik in bed bleef liggen was het goed, maar zodra ik op stond kwam het eruit. Het lukte me niet om het tegen te houden en liet het daarom ook maar elke ochtend gebeuren. Normaal gesproken zeg je: “Eet wat voor je opstaan.” Alleen gaat dit helaas niet, omdat ik mijn medicatie nuchter moet nemen en een half uur erna pas mag eten. Maar dit nam ik voor lief, want het is allemaal voor een goed doel!

De 20 weken echo en geslacht weten

De 20 weken echo stond op ons te wachten. Een mijlpaal die we weer konden afstrepen. Ondanks dat het tot nu toe allemaal goed gaat, toch weer een spannend moment. Ze vragen voor dat we beginnen of we willen weten wat het geslacht is van de kleine. We hadden samen besloten dat we dit graag wilden weten.

Echter stonden we hierin niet meteen op één lijn. Ik wilde het namelijk liever niet weten, maar mijn man wilde het liever wel weten. Nadat we dit meerdere keren besproken hebben, hebben we besloten dat we toch graag wilden weten. Hier heb ik geen moment spijt van gehad.

We starten met de echo. Ze geeft aan dat ze alles langs zal gaan en dit gedurende echo allemaal zal uitleggen wat ze aan het doen is en wat ze ziet. De kleine was voor de echo erg bewegelijk, maar zodra ze begon met de echo werkte hij gelukkig goed mee en ging overal goed voor liggen. Alles werd stap voor stap nagekeken. Het is toch een apart iets dat je geheel in het lijfje kunt kijken van de kleine en alle organen kunt zien en ook de organen kunt zien werken. Het is iets heel moois wat ze tegenwoordig kunnen met een echo.

Ze ging kijken of ze het geslacht kon vast stellen, en jawel hoor in een oogopslag was het duidelijk een jongetje. Hij lag mooi met zijn beentje wijd alsof hij meteen wilde duidelijk maken: “Hier ben ik. It’s a boy!” Nu konden de echte voorbereidingen beginnen, gerichter kleertjes kopen en naam bedenken.

Alles was goed en geen bijzonderheden

Eenmaal thuis zijn we super blij met het nieuws. We gaan bij familie langs om de echo te laten zien en hierin zien ze ook wat het wordt. Ze vonden het super leuk nieuws, maar het voornaamste was dat alles goed was en ze geen bijzonderheden konden vinden.

Twee dagen later werd mijn bloed gecontroleerd op zwangerschapsdiabetes en op schildklier waardes en eventuele antistoffen die ervoor zouden kunnen zorgen dat de kleine mijn aandoening had geërfd. Gelukkige bleken alle waardes goed, geen zwangerschapsdiabetes en 0 antistoffen, wat betekende dat het vrijwel zeker was dat de kleine niet mijn aandoening heeft geërfd.

De volgende echo zou pas met 27 weken zijn en dit zou dan de groeiecho zijn, omdat alle waardes tot nu toe in de zwangerschap goed zijn, waren meerdere echo’s niet noodzakelijk. Ik kreeg wel tussendoor nog eenmaal mijn bloed gecontroleerd om te kijken of deze waardes nog steeds stabiel bleven.

Last van harde buiken en mijn bekken

Ongeveer bij week 24 kreeg ik last van wat harde buiken en last van mijn bekken. Dit was voornamelijk na een werkdag. Zodra in gewerkt had, lag ik erna KO op de bank. Ook had last van harde buiken gedurende de avond.

Ik ben vervolgens naar de fysio gegaan om oefeningen te krijgen om mijn bekken te trainen. Ook heb ik toen één keer per week aan zwangerschapszwemmen gedaan. Dit was erg prettig. Zodra je in het water bent heb je even niet meer het idee dat je zwanger bent en dat extra gewicht meedraagt.

Andere taken op mijn werk doen me goed

Ik werk in het ziekenhuis op de afdeling Geriatrie. Op deze afdeling komt regelmatig voor dat mensen verzorgd moeten worden, soms gedeeltelijk overname van zorg en soms volledige overname van zorg. Dit zorgt er voor dat ik ook veel last heb van harde buiken en mijn bekken, omdat toch veel aan het tillen ben.

Ik besluit in overleg met mijn werk even te stoppen met de verzorging van patiënten en alleen nog andere taken uit te voeren. Zoals begeleiden van studenten, uitvoeren van verpleegtechnische handelingen en contact met artsen en families.

Ik merkte toch best snel al resultaat ervan en voelde me zelf ook fitter worden. Het koste me wel veel moeite om ook niet meer terug te gaan in verzorging, ik hou er namelijk als persoon niet van om dingen af te geven tijdens werkzaamheden, maar door mijn zwangerschap heb ik dit wel geleerd.

Alles verliep goed en harde buiken verdwenen weer. Ik kon weer elke dag genieten van mijn zwangerschap. Het tweede trimester was afgerond en de groeiecho was de volgende mijlpaal die op ons stond te wachten…

Van onze blogger Janine

blog over zwangerschap en mama zijn

Janine   •      Volg je mij ook?
Ik ben blogger bij ikbenZwanger

Ik ben 26 jaar. Werk als Verpleegkundige in het ziekenhuis. Trotse Mama van Juul

Lees mijn vorige blog: Eerste trimester van mijn zwangerschap
Lees het vervolg: Hoge vliesscheur met 30 weken, en toen?
   Volg je mij ook?

(Bijna) zwangere bloggers gezocht

Vind je het leuk om te bloggen? We zoeken weer nieuwe bloggers! Wil je ook bloggen over je kinderwens, zwangerschap, bevalling of baby? Mail ons!

Zin in iets leuks? Zoek een geboortekaartje uit

Ontdek het leukste geboortekaartje voor jou!

Shop nu boeken over zwangerschap meer

Mama
Mama
Babyboom Zwanger zap Boek
Babyboom Zwanger zap Boek
Buskruit met muisjes
Buskruit met muisjes

Beste artikelen over Blogs zwangerschap

Schrijf je nu gratis in bij ikbenZwanger

Vriendin worden van ikbenZwanger.com! Meld je aan

Je reactie op Mijn tweede trimester

Alleen op de knop 'Bericht plaatsen' klikken als je zelf de volledige inhoud hebt geschreven en akkoord gaat met de richtlijnen.