Zwanger en chagrijnig: wil iedereen ff gewoon zijn mond houden?

Zwanger zijn is op zich super leuk, maar ben ik nou de enige die alles en ook daadwerkelijk zoveel kleine dingen zo irritant en vervelend vindt? Niks kan hebben en ongelofelijk chagrijnig kan zijn?

Al gaat het over ‘wat eten we vanavond’ of als onze super speelse puppy weer eens teveel bijt, omdat ze wil spelen. Of wanneer mijn vriend me ‘leuk’ uitdaagt en dingen zegt waarvan je denkt ‘GODDAMNN please hou je mond!!!’ Die momenten dat je vriend je wil knuffelen, maar jij totaal niet toe bent aan aanrakingen.

Ja, ik heb dit pas sinds ik 19 weken zwanger ben. Van tevoren nergens last van gehad, gelukkig niet misselijk geweest, geen buikpijn, geen rugpijn. Gelukkig maar. Maar sinds ik 19 weken zwanger heb heb ik af en toe echt die (grof gezegd) ‘wil iedereen ff gewoon z’n mond houden?’ momenten.

Ik probeer dit natuurlijk te onderdrukken en het weg te stoppen, want voor m’n vriend is het ook allemaal niet echt heel makkelijk he. Zo’n vrouw die continu chagrijnig is en je het liefst een knal voor z’n bek wil geven.

Natuurlijk heb ik ook mijn momenten dat ik als een klein stuiterend hertje ben en alles kan hebben en alleen maar grapjes maak en alleen maar lach.

Nu zal je je wel afvragen (voor de vrouwen die weten waar ik het over heb): Hoe!!! Hoe kan je dat gevoel nu onderdrukken?

Gewoon (of ja gewoon) proberen vrolijk te blijven. Natuurlijk is het helemaal niet erg om af en toe boos of chagrijnig te zijn iedereen is wel een chagrijnig of boos om niks. Dan heb je gewoon een rotdag en ben je gewoon niet vrolijk. Kan altijd toch?

Natuurlijk is het niet leuk voor je vriend om een continu chagrijnige vrouw/vriendin te hebben. Maar -altijd- is ook weer zo overdreven en als je zwanger bent kan je het echt niet gebruiken om continu ruzie te hebben.

Blijf lekker jezelf en het is echt niet erg om je eens aan te passen aan anderen!

Liefs x

Op Facebook kwam een feest van herkenning op deze blog. Een paar reacties hebben we hier bijgevoegd.

Kimberley: Hier ook hoor... vooral als ik dingen 'Moet' doen. Kan soms behoorlijk uit mijn vel knappen. Maar probeer het altijd te voorkomen. Als ik het voel borrelen ga ik even weg uit de situatie. Boodschapje halen hondje uit laten was ophangen etc. Die hormonen zijn niet makkelijk!
Milou: Soms als iemand ademt is al teveel.
Laura: Chagrijnig, ben ik geloof ik niet, maar ik vind de kwaaltjes wel frustrerend. Ik heb last van bekkenklachten en kan hierdoor veel minder als ik zou willen. En die frustratie maakt me soms wel eens geïrriteerd (oké misschien toch chagrijnig??) en verdrietig.
Gabytje: Ja, ik word soms gek van mijzelf, word overal boos en chagrijnig van. En huil om alles. Mijn man zegt: “Ik ben blij als mijn vrouw weer terug is.” Bij mijn vorige 4 zwangerschappen nergens last van gehad. Tot de laatste dag vrolijk en vitaal, al sliep ik wel wat vroeger en langer. Nu moet ik blij zijn als ik in een nacht 3 uurtjes kan slapen.
Danique: Hahaha, nou ik kan dat gevoel echt niet onderdrukken hoor. Blijf maar gerust uit m'n buurt dan. De mensen die mij goed kennen zullen dat dan ook graag doen.
Joyce: Zo! Vooral als mensen zich met dingen gaan bemoeien: dit en dat is beter, dat moet je niet doen, blabla, maak zelf wel uit wat ik doe.
Kimberley: Je bent niet alleen. Ik jaag mij ook aan de kleine dingen helemaal op. Zeker als ge op het laatste zit en als ze u zien en nog altijd vragen: “Ah zijt gij nog altijd niet bevallen?” "Nee… ik loop hier met een kussen onder men blouse!"