Dromen over ons kindje, ik kijk er zo naar uit!

Het verhuizen binnenkort! Dan de babykamer lekker inrichten en de kleertjes in zijn kast leggen die door oma met Zwitsal zijn gewassen! Het inpakken van de vluchttas. Het krijgen van hem en hem in mijn armen kunnen sluiten.

Het wandelen met hem. Het voeden ondanks de dan slapeloze nachten wat ik nu waarschijnlijk minder erg vindt dan dadelijk op het moment zelf. Het aankleden en badderen van de kleine smurf. Het spelen. En samen slapen ‘s middags. Het aangeven van de kleine smurf bij de gemeente. En vooral zoveel zin in om de geboortekaartjes te maken en versturen.

Ik heb overal zin in en ik kijk er zo naar uit, op de bevalling na, eerlijk gezegd. Bang voor de pijn, maar ook voor hoelang het zal duren en hoelang we moeten wachten tot onze kleine smurf te wereld komt. Bang voor mijn reactie op heel het gebeuren en vooral bang of het allemaal wel goed zou gaan.

Bang voor de pijn die ik zal krijgen wat het uiteraard ontzettend waard zal zijn. Maar de pijn lijkt me zo ondragelijk. Vooral omdat ik al slecht tegen pijn kan. Als ik al een sneetje heb en pijn doet kan ik me al behoorlijk aanstellen.

Ze zeggen wel ‘pijn is fijn, bloed is goed’, maar dit is denk ik een heel ander verhaal, aangezien je toch iets uit een gat moet krijgen alsof het niks is. Normaal is dat gat niet zo groot als op dat moment. Zal het zo voelen alsof je een te dikke drol moet uitpoepen en je dan 3 dagen erna het nog voelt????

Bang maar zeer benieuw hoe hij eruit zal zien, hoe groot hij is en hoe zijn karakter is. Ik kijk er naar uit, maar ben ook wel bang. Wat is in mijn optie het beste waar ik kan bevallen. Thuis? In het ziekenhuis? Ik twijfel nog zo, maar voel er op dit moment meer voor om in het ziekenhuis te bevallen. Jullie?