Bekkeninstabiliteit, de vermoeidheid krijg je er gratis bij

Hoi, daar ben ik weer, we zitten bijna op 38 weken rond, en ik wil je toch even een hart onder de riem steken.

Als ik met andere zwangere vrouwen praat, dan valt me toch op dat bekkeninstabiliteit een beetje een "onzichtbare" kwaal is, waar stiekem veel vrouwen last van hebben. Niemand ziet waar jij last van hebt, de enige die het voelt ben jij. En dat kan best lastig zijn, want je wil zo goed mogelijk meedraaien op je werk, thuis, en in je sociale leven.

Nu ga ik je de volgende tip geven als graadmeter voor jezelf (let wel, ik ben enkel een ervaringsdeskundige, geen medisch expert). Als je een aantal uur werkt op een dag, en je moet daarna thuis langer dan een uur bijkomen (bijv. liggen op de bank of in bed) van de pijn en vermoeidheid, dan doe je al teveel.

Dat wil zeggen dat je dan het beste nog minder kunt gaan werken. Ik zeg dit zo omdat er vrouwen zijn die teveel doen. Ik zou ook kunnen zeggen langer dan een half uur, maar ik voel niet wat jij voelt. Pijn is pijn. En de vermoeidheid krijg je er gratis bij.

Toen ik uiteindelijk van de verloskundige te horen kreeg dat het niet oké is als je elke dag thuis te kapot bent en voor niks meer energie over hebt, en mijn teamleidster mij daarna volledig op ziek heeft gezet, toen heb ik 4 á 5 dagen thuis alleen maar bijgeslapen (overdag). Zo moe was ik.

Bij bekkeninstabiliteit lopen vermoeidheid door de bekkeninstabiliteit en je fysieke klachten door elkaar heen, je hebt het in eerste instantie gewoon niet in de gaten. Toen ik bij mijn gespecialiseerde bekkenfysiotherapeute vertelde dat ik zo lang had bijgeslapen (voordat ik bij haar kwam), gaf ze me gigantisch op mijn donder.

Ik had een groot risico gelopen op een te laag geboortegewicht van de kleine, en zelfs een vroeggeboorte, omdat ik niet naar mijzelf had geluisterd. En dat is de reden waarom ik deze blog nu schrijf!

Als je dit nu met een brok in je keel zit te lezen, dan weet je al hoe laat het is. Voorkom mijn eerste ervaring (keizersnede door uitputting en daarna nog een burn-out) en zorg goed voor jezelf. Al krijg je met 14 weken al pijn (zoals ik), of met 20 weken of 25, teveel is gewoon teveel. Als je thuis niets meer kunt dan bijkomen, omdat je gewerkt hebt, dan doe je veel teveel. En dat mag ook eens gezegd worden.

Ik hoorde het van mijn verloskundige dat ik teveel deed, waarna mijn bedrijfsarts contact opnam met de verloskundige. Bekkeninstabiliteit verdwijnt niet tijdens de zwangerschap, want die verweking gaat alleen maar sterker worden. En na de bevalling is de boel helemaal uit elkaar geweest en moet het weer samen komen. Dat kost ook tijd. Neem die tijd, zorg goed voor jezelf.

Het is een van die dingen die best moeilijk kan zijn als je tegenstand ervaart; voor jezelf opkomen. Dat is wat ik heb mogen leren. Ik zie het als een mini-oefening voor het mama zijn, want als je eenmaal mama bent, dan kom je ook voor je kindje op. In die zin ben ik dankbaar dat ik dit heb mogen ervaren, ik ben een sterkere vrouw geworden.

Grenzen trekken is heel moeilijk bij iets wat onzichtbaar is voor anderen. Alleen jij voelt hoe je je voelt. En let erop, de bekkeninstabiliteit verdwijnt niet tijdens de zwangerschap, dat wordt alleen maar sterker.

Als je borstvoeding kunt geven na de bevalling, let er dan op dat die hormonen je bekkeninstabiliteit iets langer in stand (zouden?) kunnen houden. Als ik ben bevallen, dan zal ik je op de hoogte houden hoe dat bij mij gaat, want bij mijn eerste kindje heb ik heel lang borstvoeding gegeven.

Zorg goed voor jezelf, want daarmee zorg je ook goed voor jouw kindje. En ja, dat begint nu al.