Baby nummer 4 op komst

Na lang twijfelen of we graag nog een kindje wilden proberen te krijgen, toch uiteindelijk in juni 2018 de knoop doorgehakt om het te gaan proberen! Ik zou gewoon stoppen met de pil en kijken wat er gebeurde... Eerst natuurlijk overleg gehad met onze jongens van 12, 9 en 6 jaar... Even polsen of ze nog wel toe waren aan een nieuwe baby in huis! Ik vond het belangrijk dat ik wist hoe zij erover dachten.

Onze lieverd van 12 jaar zei: “Weet je het wel zeker, mam. Het is wel veel nog een baby in huis.” Maar ik wist dat hij het niet erg vond, hij lijkt op mij en past zich heel snel aan. Hij is heel sociaal en heeft dus echt al zijn eigen leventje, met andere woorden, hij is nooit thuis. Onze dromer van 9 jaar vond het allemaal prima. En onze kleine technische vlogger van 6 wilde al jaren niets liever dan ‘ook’ grote broer worden, dat wist ik al, dus hem hoefde ik niks te vragen.

En daarna natuurlijk even overleg met mijn beste vriendin, mijn meisje. In mei 2018 is het alweer 17 jaar geleden dat ik de liefde van mijn leven ontmoette en zijn (inmiddels ook mijn) eerste kinderen, een jongen van toen 6 jaar en een meisje van 4 jaar! Dit jongetje, de oudste, is pas geleden op zichzelf gaan wonen.

Ons meisje woont nog bij ons thuis. Ze is inmiddels 20 jaar, prachtig en mijn beste vriendin... Daarom vind ik het ook belangrijk dat zij het na 3 kleine broertjes niet erg vond om nog een keer grote zus te worden. Haar antwoord was zoals ik eigenlijk al had gedacht: “Mam, als jij en pap dat willen en daar gelukkig van worden dan moet je dat gewoon doen!”

En toen begon onze reis naar een nieuwe baby... Startend met het weggooien van mijn pil en het halen van zwangerschapsvitamines, aangezien het al belangrijk is om die te gaan slikken meteen als je stopt met voorbehoedsmiddelen! Met onze drie jongens waren wij echt heel verwend en was ik drie keer binnen drie weken zwanger... maar toen was ik toch wel vele jaren jonger, dus ik had mezelf al voorgenomen dat het dit keer wat langer zou gaan duren.

Ik was immers toch al bijna 35 jaar, de grafieken op internet gaven aan dat je vruchtbaarheid met het jaar daalt, dus maakte ik me wat zorgen toen de 1e, 2e, 3e en 4e maand kwam en voorbij ging zonder dat ik zwanger werd... Ik werd ongeduldig... Ik deed toch alles goed, ovulatietestje hier en daar, extra vrijen op de goeie dagen, gezond leven, weinig cafeïne of alcohol voor manlief...

En ik weet nu dat ik gewoon verwend was en niks te klagen had, want er zijn zat vrouwen die ik het zo gun om zwanger te worden en die al jaren bezig zijn... Maar nu snap ik hoe je zomaar ineens heel erg aan jezelf kunt gaan twijfelen... Jeetje wat een mindfuck is dat! En toen kwam mijn 35e verjaardag... Ik denk, word ik niet te oud? Is het feit dat ik nog niet zwanger ben misschien een teken?

En pats boem, die maand nergens aan gedacht en ja hoor, een week of 4 na mijn verjaardag...

Ik moest op zondag ongesteld worden en ik had drie dagen ervoor al een raar gevoel... Ik was humeurig, mijn borsten deden zeer en ik had nergens zin in... Ik dacht, jippie, ik ben weer eens schijnzwanger voor de vijfde keer het afgelopen half jaar. Maar iets zei me toch dat ik een test uit de kast moest pakken die volgende ochtend tijdens het plassen op vrijdag 23 november 2018. En ja hoor, hij stond er!

Voor het eerst in 6 maanden beeldde ik me niet in dat er een streepje stond, maar er stond er echt eentje. Weliswaar een heel minuscuul bijna niet te zien streepje, maar hij stond er!! Het eerste wat ik dacht was: “Yes, ik kan het nog!!” Want ik was al 6 maanden zo onzeker... En toen kwam toch ons 4e wonder! In mijn volgende blog vertel ik hoe de eerste 12 weken van mijn zwangerschap verliepen in combinatie met ons al bestaande gezin!