Begin van zwangerschapsvergiftiging HELLPsyndroom

Mijn laatste werkdag in mijn kleuterklas. Ik ga met 36 weken zwangerschap met verlof. Ik ben trots op mezelf dat ik het tot zo lang vol heb kunnen houden. Ik voel me goed, ben fit en de kinderen zijn ontzettend behulpzaam. Ze willen juf nóg liever helpen dan dat ze normaal gesproken al deden.

Compleet onverwacht krijg ik 's middags een 'afscheid' met lekkere hapjes en ontzettend veel cadeaus. Het voelt zo dankbaar en ik vind het nog moeilijker om met verlof te gaan. Ergens heb ik heel veel zin in mijn verlof, lekker veel samen met mijn moeder en vriendinnen doen, lekker de tijd voor jezelf nemen en uitkijken naar de komst van de kleine, maar aan de andere kant is het ook jammer om je 'structuur´ van werk te missen en ook de voldoening van het werken.

De eerste dag van mijn verlof. Het is heerlijk om lekker op mijn eigen tijd op te staan. Iets langer slapen is best lekker na elke nacht minstens één keer op te moeten staan om naar de wc te gaan. Gewoon kijken waar je zin in hebt, niets moet, alles kan en mag. Gezellig een bakje koffie drinken met mijn moeder, een boodschapje halen, nog wat kleertjes wassen en opvouwen, wat laatste dingen klaarmaken voor de komst van de baby.

Standaard controle bij de verloskundige (36 weken zwanger). Bloeddruk is prima, gewicht is netjes, hartje van de baby is goed. De verloskundige twijfelt over de grote van de baby. Mijn buik is niet genoeg gegroeid ten opzichte van vorige keer. Zij willen graag een groei-echo laten maken voor de zekerheid.

Groei-echo laten maken bij de echopraktijk. Het blijkt dat onze kleine man inderdaad wat klein is. Zijn hoofd en been zijn gemiddeld, zijn buikje loopt achter in groei. De echoscopiste vindt het reden om te overleggen en vertelt ons dat de verloskundige contact op zal nemen. 's Middags horen wij via de verloskundige dat zij de groei inderdaad achter vinden lopen en na overleg met de gynaecoloog, willen zij de echo nogmaals uitvoeren in het ziekenhuis en ook wordt een afspraak gemaakt met de gynaecoloog.

Zwangerschapsfotoshoot samen met mijn partner. Mooie foto's maken in ons huis en op mooie plekjes in onze woonplaats Middelburg. Even wat anders dan alleen maar denken aan de echo die gemaakt moet worden 's middags en het enge gevoel dat er misschien iets mis is met onze kleine man. Een hele leuke ochtend, met hopelijk hele mooie foto's, die als mooie herinneringen van deze zwangerschap zijn.

Die middag gaan wij naar het ziekenhuis voor nog een keer het maken van de groei-echo. Er wordt een echo gemaakt en ondertussen vertelt de echoscopiste wat zij ziet. De buik, zijn hoofd en zijn been wordt als gemiddeld gemeten. Wij zijn ontzettend blij en opgelucht dat alles goed blijkt te zijn. Wij hebben ons onnodig zorgen gemaakt om zijn groei. De afspraak bij de gynaecoloog is kort. Mijn bloeddruk wordt gemeten (is iets verhoogd, waarschijnlijk door de spanning) en vervolgens worden wij weer 'teruggestuurd' naar de verloskundige. Ik hoef niet onder controle te blijven bij de gynaecoloog.

Weer een standaard controle bij de verloskundige (37 weken zwanger). Buik wordt niet meer gemeten, want dit kan niet redelijk gemeten worden, bloeddruk is goed, gewicht ook, hartslag van de baby is goed. De verloskundige zegt tot volgende week, bij de volgende controle. Op dat moment wist ik nog niet dat ik niet meer naar de volgende controle zou gaan.

Begin van de dag voel ik me niet zo fit, heb niet zo lekker geslapen en voel me een beetje rot. Heb weinig eetlust en ook weinig zin om iets te gaan doen. In de loop van de dag word ik ook misselijk en eet minimaal. Tijdens inspanning heb ik ook moeite met ademhalen en eigenlijk breng ik de dag vooral bankliggend door.

Aan het begin van de avond krijg ik ook een enorme pijn in mijn bovenbuik. Het voelt alsof er een band heel strak aangetrokken wordt. Dit verklaart mijn moeilijke ademhaling en weinig eetlust. Ik probeer te gaan slapen. Misschien zakt het wel en zal het allemaal wel meevallen. Ik val gelukkig snel in slaap en rust doet me goed.

Ik word 's ochtends wakker met minder pijn in mijn buik. De nachtrust heeft me goed gedaan. Ik kan weer wat eten en kan ook weer wat doen. Ik hoop dat het vandaag helemaal wegtrekt. Als het vanavond nog steeds aanwezig is, zal ik contact opnemen met de verloskundige, toch even het zekere voor het onzekere.

Overdag gaat het best redelijk, maar 's avonds komt de pijn in alle hevigheid weer terug. Ik besluit om de verloskundige te bellen en te vragen waar de pijn vandaan kan komen. Zelf heb ik al op internet gezocht en kom op een zwangerschapsvergiftiging uit...