De eerste week na de Hellp bevalling in het ziekenhuis

De eerste week in het ziekenhuis vloog voorbij, gezinsleden kwamen langs om hun nieuwe neefje, kleinkind of achterkleinkind te ontmoeten. Wat waren ze blij, hij was zo goed als gezond. De snoertjes aan zijn lichaam waren wel wat eng voor hen. Mijn partner en ik waren hier inmiddels al aan gewend geraakt.

Na 8 dagen mochten de snoertjes van zijn lichaam af. Ook ging elke dag de temperatuur van de couveuse omlaag. Op de 10e dag mocht hij in een warmtebed. Dit is eigenlijk gewoon een wiegje met kruiken die ze elke 3 uur verwarmen. Onze kleine man mocht uit bed wanneer hij dit aangaf.

Soms waren we dus blij als hij huilde. Dan stonden we gelijk naast zijn bed, keken we elkaar aan en mocht één van ons hem even vasthouden. We spraken af dat onze ouders onze zoon vanaf nu wel vast mochten houden. Als eerste mocht mijn moeder, wat was ze trots! In de dagen die volgden kwamen ook de andere gezinsleden aan de beurt en kon iedereen de vakantie die ze gepland hadden voortzetten.

Met de kleine man ging het zo goed dat het ziekenhuis ons voorstelde het prevos traject in te gaan. Dit is een traject waarbij als je kind alleen nog in het ziekenhuis ligt voor de sondevoeding, ouders de kans krijgen hiervoor geschoold te worden en de behandeling thuis onder controle van het ziekenhuis af te mogen maken.

Na 13 dagen ziekenhuis waren wij er wel klaar mee en de kleine was sterk genoeg, dus we pakten deze kans en gingen het traject in. Na 5 dagen konden we de sondevoeding al zelfstandig geven en waren we bevoegd verklaard tot geven van sondevoeding.

En toen kwam eindelijk de dag, op vrijdag 27 juli mochten we naar huis. Het was de warmste dag van het jaar en we waren er klaar voor. Met onze zoon in de armen hebben we afscheid genomen van het personeel dat 20 dagen voor onze zoon heeft gezorgd, 7 dagen voor mij heeft gezorgd en ons voldoende aandacht heeft gegeven. Nu was het tijd om het zelf te gaan doen.

Eenmaal thuis kregen we nog couveuse nazorg. De kraamverzorgster kwam zaterdag voor het eerst. We namen zelf de zorg van onze zoon op ons en zij hielp ons met het huishouden wat enorm achterliep. Ook op dag 2 heeft ze dit keurig gedaan. Dag 3 en 4 zou ze ook nog komen… Dit hebben we afgezegd.

Na 3 weken voortdurend geleefd te worden, altijd verzorgers om je heen wilden we graag nu even alleen zijn. Een gezin vormen, een band opbouwen, samen ontdekken, samen slapeloze nachten krijgen. Waar anderen tegenaan keken, werden wij juist blij van. Eindelijk konden wij alles zelf bepalen en zelf handelen naar wat wij dachten dat goed was voor onze kleine.

We hebben twee dagen enorm genoten. Deze twee dagen hadden we echt nodig om bij te komen, bij te praten over wat er allemaal gebeurd was en ook gewoon om even samen zijn. Hierna stond de deur weer op een kier en werd de agenda langzaam gevuld met kraamvisite.