20 weken zwanger en alles gaat mis

De weken vorderden en de echo’s volgden met telkens een mooi groeiende baby. Tot ik 20 weken zwanger was. Toen zag mijn gynaecoloog dat de baby net iets te laag was van gewicht, waardoor hij de bloeddoorstroming in de navelstreng controleerde. Deze was niet goed.

Hij heeft ons dan ook onmiddellijk doorgestuurd naar een ander ziekenhuis waar ze meer gespecialiseerde apparatuur hadden en een dienst neonatologie. Je gaat door een hele rollercoaster aan gevoelens. Want eigenlijk denk je als je de eerste drie maanden voorbij bent, je bijna zeker een baby’tje zal kunnen verwelkomen en nu werd dit in vraag gesteld. Wat was mijn moederhartje bang…

Ik werd uiteindelijk op 24 weken opgenomen om longrijping te krijgen en in de hoop dat de baby nog zolang mogelijk in mijn buik zou kunnen blijven… Maar ik was net geen 25 weken toen het noodlot toesloeg. Ik kreeg acuut het HELLP syndroom met een spoedkeizersnede als gevolg. We waren beide in gevaar en er is voor het HELLP syndroom geen andere oplossing.

Ik weet nog goed toen ze onze zoon kwamen tonen dat ik zo verwonderd was… Daar lag een klein volmaakt mensje volledig af en zo perfect. Ik voelde direct wat die onvoorwaardelijke liefde is waar ze steeds over praten. Mijn hart liep ervan over, samen met verdriet en schuldgevoel omdat ik jou niet langer heb kunnen dragen. Met angst over hoe jij het verder ging doen.

Maar ondanks alles deed ons zoontje het heel goed de eerste week. Met de nodige up en downs die je kunt verwachten van een premature baby. Na een week liep hij een infectie op in de couveuse die hem uiteindelijk fataal werd.

Ik kan hier in geen woorden beschrijven hoe dit voelt, je kindje te moeten afgeven. Dan moet ik nog pagina’s vol schrijven, net als ons avontuur op neonatologie, want dit was ook heel zwaar… Of het thuis komen met lege handen terwijl alles al klaar stond voor ons zoontje zijn thuiskomst.

Ik kan wel zeggen dat ik sindsdien nooit meer dezelfde ben geworden. Dit is nu vier jaar geleden dat we ons zoontje moesten afgeven. Het verdriet blijft even groot, net als het gemis…