Nieuwe ICSI behandeling, veel doorzettingsvermogen voor nodig

Na een jaar wilden we toch proberen om een broertje of zusje te krijgen en dit grote gapende gat (lees voorgaande blogs) een beetje te kunnen vullen. Om alle liefde die we in ons hadden te kunnen geven aan een kindje.

We begonnen aan een nieuwe ICSI behandeling. Deze keer verliep het niet zo rooskleurig als de vorige keer. Er waren wel vijftien rijpe follikels, maar uiteindelijk kon maar één embryootje teruggeplaatst worden. Ik was direct zwanger. Voorzichtig waren we blij. Bij zes weken zagen we een kloppend hartje op de echo. Voorzichtig begonnen we te hopen…

Bij de negen weken controle kregen we slecht nieuws. Het hartje was gestopt met kloppen. De volgende dag naar het ziekenhuis voor een curettage en alle hoop verloren. Het verdriet slaat keihard toe. Vooral dat je de hoop verloren hebt. De hoop om toch ooit onze eigen baby in je armen te mogen houden…

We wilden zo graag kinderen dat we doorgezet hebben en een jaar later zijn we aan een nieuwe ICSI behandeling begonnen. Er waren deze keer twaalf follikels en daarvan twee embryootjes. Met mijn verleden van HELLP willen ze maar eentje bij mij terugplaatsen. Het andere embryootje was onvoldoende van kwaliteit, waardoor ze het niet konden invriezen. Alle hoop lag dus bij deze ene poging. Ja, zwanger!

Maar op de zes weken echo geen kloppend hartje te zien. Nog even gewacht tot zeven weken en teruggegaan om nog eens te kijken, maar nog steeds geen kloppend hartje te zien. Terug naar het ziekenhuis om een curettage te ondergaan. (Ik moet steeds een curettage hebben omdat mijn lichaam de vruchtjes niet zelf afdrijft.)

De moed begint mij stilaan in de schoenen te zinken… Het doet steeds meer pijn om steeds weer alle hoop ontnomen te worden… De negatieve gedachte dat we misschien nooit nog een kindje krijgen zoemt steeds luider in mijn gedachten… Het leven gaat mij steeds moeilijker af…

Na een jaar beslis ik dat ik er mentaal terug klaar voor ben om het nog een keer te proberen. We zitten ondertussen aan ICSI 4 en poging … ik ben de tel kwijt.

Er waren achttien follikels waarvan drie embryootjes, maar iets in mijn bloed staat niet goed waardoor ik geen terugplaatsing kan krijgen. Net alle moeite ondergaan en dan heb je zelfs geen kansje om zwanger te zijn... Twee embryo’s zijn van voldoende kwaliteit om in te vriezen en ik moet wachten tot ik tweemaal mijn menstruatie heb gekregen voor ze de embryo’s willen terugplaatsen.

Na twee maanden van monitoren van de cyclus, een terugplaatsing gekregen. Veertien dagen later blijk ik niet zwanger. Ik heb nu nog 1 embryo in de diepvries en heb nog maar weinig geloof.

Ik hoop dat ik mensen bereik die misschien ook alle moed al opgaven… Dat mensen kunnen lezen dat het inderdaad niet altijd van een leien dakje loopt, maar dat er aan het einde van de tunnel toch steeds een lichtje schijnt. Bij de één duurt het gewoon langer dan bij de ander om er te geraken….