Plotselinge opname in het ziekenhuis

Inmiddels ben ik nu 39 weken zwanger. Afgelopen zondag werd ik wakker met de gedachte: er is iets met mijn kind. Ondanks dat ik de baby gewoon bleef voelen en er niks aan de hand leek, kon ik die gedachte niet van mij afzetten. Ik had op maandagochtend een afspraak bij de verloskundige en omdat ik de baby zeer regelmatig gewoon voelde bewegen besloot ik niet te bellen.

De volgende ochtend heb ik mijn verhaal geuit bij de verloskundige die mij op de kop gaf omdat ik niet belde. (Wel op een vriendelijke manier hoor, maar ik was nu zo vaak voor niks in het ziekenhuis geweest dat ik mij schaamde om weer te gaan bellen.)

Tijdens het lichamelijke onderzoek bleek er inderdaad niks aan de hand met de baby. Maar mijn bloeddruk was torenhoog. Zo hoog dat de verloskundige mij naar het geboortecentrum stuurde voor verder onderzoek.

Ik heb weer een half uur aan de monitor gehangen en elke vijf minuten werd mijn bloeddruk gemeten. Helaas zakte deze niet zover als de verloskundige dat wilde. Ze begon zelfs over inleiden te praten, als mijn bloeddruk de volgende dag niet lager zou zijn. Dit was wel even schrikken.

Eenmaal thuis begon het besef echt te komen dat ik deze week al mijn zoon in mijn armen zou kunnen hebben. Zoals eerder beschreven kan ik best wel snel beren op de weg zien en nu dat het echt 'echt' begon te zijn gingen mijn gedachten weer met mij aan de haal. Gelukkig kon ik mijn ei wel kwijt bij mijn man. Ik kon het weer makkelijker relativeren.

Vandaag ben ik terug gegaan naar het ziekenhuis voor weer een hartfilmpje en bloeddruk meten. Nogmaals was mijn bloeddruk erg hoog. De eerste waarde werd gemeten op 171/90. Niet snel daarna werd aangegeven dat ze mijn bloed wilden laten onderzoeken op het HELLP syndroom. (Een vorm van zwangerschapsvergiftiging). Dit was uit voorzorg, omdat ik vrijwel geen symptomen heb behalve vage buikklachten en de hoge bloeddruk. Niet snel daarna kwam de verloskundige vertellen dat ze mij op wilden laten nemen in het ziekenhuis en dat ik morgen ingeleid zal worden.

Momenteel lig ik op een eenpersoonskamer en ik kreeg net het bericht dat er straks een ballon geplaatst zal worden, als ik nog geen ontsluiting heb. Ik vind het allemaal erg spannend. Ik heb verder nog niks teruggehoord over of ik werkelijk het HELLP syndroom heb of niet. Desondanks denk ik dat het wel goed is dat ik ingeleid word, zodat er geen ernstige complicaties kunnen ontstaan.