Oud zeer, emoties en angsten tijdens de zwangerschap

Twee weken geleden schreef ik dat het niet zo goed met mij ging. Ik heb last van emoties, angsten en heel veel stress. Daarvoor heb ik hulp gezocht. Aanstaande woensdag heb ik de eerste afspraak bij de psycholoog. In de tussentijd heb ik wel een moeilijke tijd gehad. Met name op mijn werk.

Van mezelf ben ik een heel rustig persoon en ik ben eigenlijk nooit boos. Maar nu, met al die hormonen, kan ik mijn boosheid niet meer inhouden en schiet ik heel snel uit mijn slof. Mijn collega's, die dat niet gewend zijn van mij, schrikken hier heel erg van. Maar behalve dat, komen er ook een heleboel angst in mij omhoog op het sociale vlak.

Dat laatste, die angst, komt eigenlijk vanuit mijn jeugd. Toen ik op de middelbare school zat, ben ik gepest. Daarnaast heb ik tweemaal meegemaakt dat een vriendengroepje mij plotseling begon te pesten. Dat heeft mij heel erg geschaad in het vertrouwen van vriendinnen, of collega's in dit geval. Alhoewel ik er normaal wel soms last van had, bijvoorbeeld negatieve gedachtes waarna ik negatieve gevoelens kreeg... is dit nu heel erg uitvergroot.

Bij alles ben ik aan het piekeren waarom iemand iets doet, wat ik diegene heb misdaan, en waarom diegene zo naar mij doet. Deze gedachtes zorgen voor een heleboel stress. Op mijn werk voel ik mij absoluut niet meer prettig, ik ga vaak met lood in mijn schoenen naar mijn werk.

Rationeel weet ik dat deze gedachten niet kloppen, dat ik ze niet hoef te geloven, maar het lijkt net alsof het automatisch gaat. Ergens weet ik ook dat deze gedachten er altijd al zijn geweest, maar dat ik er nooit zo erg van bewust was als nu. Het is wel een uitgelezen kans om er eens echt aan te werken. Ik hoop dat ik dat kan doen met behulp van de psycholoog. Bijvoorbeeld met het gedachten schema.

Iets anders waarmee ik probeer te dealen is om niet teveel junkfood te eten. Helaas heb ik het probleem, dat ik enorm slecht ga eten als ik mij slecht voel. Als ik eraan toegeef voel ik mij schuldig naar mijn kind toe. Ik probeer elke dag gezond te eten gedurende de dag en in de avond ga ik dan helemaal los. Dit patroon wil ik ook graag loslaten, maar tot nu toe is mij dat nog niet gelukt. Het komt ook vaak voor dat ik te weinig energie heb om te koken, dus dat ik weer afhaal eten ga bestellen.

Als laatste ben ik ook enorm moe. Ik kan op een vrije dag wel de hele dag en nacht slapen. Het nadeel is dat er niets meer uit mijn handen komt. Het huishouden blijft liggen, de was blijft ongevouwen in de wasmand liggen. Koken gebeurt al bijna helemaal niet. Ik vind dit heel erg lastig, omdat ik gewend ben om erg perfectionistisch te zijn. Maar nu loopt alles in de soep. Daardoor voel ik mij ook schuldig en heb ik het gevoel dat ik tekort schiet.

Deze vraag gaat dan weleens door mijn hoofd. Zou ik wel een goede moeder zijn? Stel dat de baby er straks is en dat ik dan ook zo moe ben door slaapgebrek dat er niets uit mijn handen komt. Hoe zou ik daarmee om kunnen gaan? Ben ik dan wel een goede moeder als het huishouden stilligt en ik de energie niet op kan brengen om te koken?

Als soort van interventie voor mezelf heb ik al enkele actiepunten bedacht voor mezelf. Ik heb met mijn vriend besproken om een schoonmaakster in te huren om om de week het huis schoon te maken. Dit zou al heel erg veel schelen. Daarnaast gaat mijn vriend vaker koken. Ook heb ik hele simpele recepten bedacht: zak gesneden groente wokken met tofu/vlees en rijst bijvoorbeeld, om de stap kleiner te maken. Als laatste koop ik kant en klare salades voor de middag, zodat ik ook extra groentes binnenkrijg.

Vaker mediteren, dit is er de laatste tijd erg ingeschoten. Mediteren zorgt ervoor dat ik meer energie ervaar en ik zit daarna lekkerder in mijn vel. Maar mediteren is moeilijk als er allemaal negatieve gedachten door mijn hoofd gaan. Het belangrijkste is dat ik woensdag naar de psycholoog ga om over alles te praten. Die stap is gezet!