Veranderingen in mijn leven tijdens de zwangerschap

Een paar dagen geleden zat ik te mijmeren over wat er allemaal is veranderd sinds ik zwanger ben. En dat is eigenlijk wel een hele hoop. Niet alleen is mijn lichaam veranderd, maar ook mijn innerlijk en mijn uiterlijke leven. Zo heb ik ook een aantal ingrijpende keuzes gemaakt. Het leek mij leuk om hier een blog aan te wijden.

In mijn eerste trimester heb ik een nare periode meegemaakt, waarbij ik er emotioneel doorheen zat. De combinatie van hormonen en een gevoel van niet op mijn plek zitten op mijn werk, zorgden ervoor dat ik een instort momentje had. Ik heb daarvoor gelijk hulp gezocht en uiteindelijk ben ik bij een therapeut beland. Het blijkt dat ik mijn hele leven al kamp met sociale angsten. Tijdens mijn zwangerschap werd het alleen allemaal net iets erger, waardoor ik hulp ben gaan zoeken.

Momenteel volg ik exposure therapie en heb ik gesprekken met mijn psycholoog. Tijdens de therapie moet ik mensen op straat aanspreken, wat ik heel eng vind. Maar hoe vaker ik het doe, hoe minder erg het wordt. Zo moet ik mijzelf elke keer iets meer uitdagen. Behalve dat volg ik ook een therapie via een e-learning waarbij ik mijn allergrootste angsten op papier heb gezet. En langzaam is het de bedoeling dat ik door mezelf opdrachten te geven leer om met die angsten aan te gaan.

Mede door mijn therapie ben ik ook positiever gaan denken over zaken. Ook kan ik dingen makkelijker relativeren en betrek ik niet meer alles op mijzelf. En als dat wel gebeurt, ben ik er sneller van bewust en kan ik daarna een positieve of relativerende gedachte bedenken wat mij geruststelt. Hier ben ik erg blij om, omdat ik niet wist hoe vaak ik negatief dacht over mijzelf naar aanleiding van hoe iemand naar mij toe reageerde. Het is fijn om er bewust van te zijn en het te kunnen veranderen.

Mijn sociale angst richt zich vooral op samenwerken met collega's. Maar door mijn therapie kwam ik erachter dat niet ALLES door mezelf veroorzaakt wordt. Ik vond het milieu op mijn werk niet prettig. Bovendien volg ik een opleiding naast mijn werk en wilde ik meer ervaring op doen. Toen ik ongeveer 14 weken zwanger was, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik gaan solliciteren. Begin september ben ik begonnen op mijn nieuwe afdeling.

Uiteraard heb ik heel erg getwijfeld want: ik was net uit het dal gekropen, ik ben zwanger, volg een opleiding, én het is verder weg van huis. En ik had ook gedachtes zoals: is het verstandig om midden in mijn zwangerschap van afdeling te wisselen? Overigens ben ik binnen dezelfde organisatie gebleven, dus mijn vaste contract bleef gewoon bestaan.

Ik kreeg de tip van iemand om mijn toekomst te visualiseren waar ik nu zou blijven, tegenover mijn toekomst als ik van afdeling zou veranderen. Dat heb ik gedaan en bij de huidige zag ik zwart en donkerte, bij de nieuwe afdeling licht en blijheid. Dat heeft mij over de streep getrokken.

Achteraf kan ik zeggen dat het de beste beslissing ooit is geweest. Ik vind het werk 100 keer leuker en interessanter, alle collega's zijn vriendelijk en op deze afdeling heerst een sfeer van openheid: je mag zeggen wat je denkt, feedback geven is normaal, je wordt uitgedaagd om kritisch te denken en ik heb het gevoel dat men naar mij luistert. Een goede werksfeer is voor mij heel erg belangrijk. Ik voel mij de laatste weken veel blijer hierdoor.

Doordat ik zo moe was in het begin, ben ik beter gaan opletten op wat ik eet. Ik probeer meer groente en fruit binnen te krijgen. Daarnaast ben ik veranderd van tactiek voor boodschappen doen. Ik ga niet meer elke dag naar de winkel om daar te beslissen wat we gaan eten. Ik plan maaltijden vooruit en ik gebruik daarbij kookboeken van lekker & simpel.

Ten eerste ligt er niet meer zo een grote druk op mij om te bedenken wat we gaan eten. Ten tweede hoef ik maar twee keer per week boodschappen te doen. En omdat ik kook vanuit het kookboek kan ik ook mijn vriend vragen om het over te nemen als ik te weinig energie heb. Hierdoor is het aantal keren dat ik afhaal of eten heb laten brengen van 4 à 5 keer per week naar 0 à 1 keer per week gegaan. Zelfs als ik geen zin heb om te koken haal ik liever een kant en klare salade dan dat ik pizza bestel.

Zo is er dus een heleboel veranderd in mijn leven. Ik ben dankbaar voor het hele proces. Zonder het dal zou ik nooit hulp gezocht hebben en niet geweten hebben dat ik last heb van sociale angsten. Ik zou er nooit iets aan gedaan hebben, misschien zou ik ook niet veranderd zijn van baan. Uiteindelijk is het allemaal voor het goede geweest.