De eerste kraamdagen in het ziekenhuis

Inmiddels ben ik al enkele weken verder. Ik heb tijd genomen om te herstellen en mijn kindje te leren kennen. Maar hoe was de eerste week?

Na de keizersnee moest ik drie dagen in het ziekenhuis blijven. Ik vond het wel prettig, je hebt toch dag en nacht iemand die je kan roepen als je vragen hebt. Ook hoefde ik nog niet zelf in de gaten te houden wanneer mijn kleintje moest eten. Ze konden mij goed begeleiden bij het borstvoeding geven en het leren aanhappen van de baby. Helaas lukte dit in het begin niet goed, waardoor de kleine eerst kunstvoeding heeft gekregen. Daarnaast was de borstvoeding nog niet op gang door de keizersnee. Ik moest elke drie uur gaan kolven om het op gang te brengen.

Helaas mocht ik de eerste dag niet uit bed komen. Laat staan dat ik mijn baby kon verschonen. Ik moest vanuit bed toekijken hoe verpleegkundigen en mijn man voor mijn baby zorgden. Dit vond ik best wel lastig.

Al de eerste avond ervoer ik kraamtranen. Het gebeurde toen de slang van de ruggenprik los schoot. Eigenlijk zou ik de ruggenprik mogen houden tot aan de volgende ochtend. Maar omdat hij los geschoten was, gingen ze hem niet meer terugplaatsen. Ik was gelijk bang voor de pijn, wat ik nu 's nachts zou gaan voelen. Spontaan begon ik te huilen. En niet veel later mijn babytje ook.

Mijn man wist gewoon niet wat hij moest doen of wie hij nou moest troosten. Gelukkig kreeg ik wel extra orale pijnmedicatie aangeboden, waardoor mijn angst voor pijn afnam. Uiteindelijk heb ik weinig pijn ervaren en een goede nachtrust gehad.

De volgende ochtend ben ik al uit bed gekomen om te gaan douchen. Na een buikoperatie is het belangrijk voor het herstel om snel op de been te zijn. Het deed wel pijn in het begin, maar ik kon eindelijk douchen. Heerlijk was dat.

De verpleegkundigen waren verbaasd dat ik al zo snel op de been was. En in de ochtend werd gevraagd of ik niet al een dag eerder naar huis wilde. Aanvankelijk leek mij dat wel een goed idee. Maar na een paar uur kreeg ik meer pijn, waardoor ik van gedachten veranderde en aangaf liever nog een nachtje te blijven.

De volgende ochtend kreeg ik nog een consult bij een lactatie deskundige. Ze vond dat ik zelfverzekerd was in het laten aanhappen van mijn baby. Zo voelde ik mij niet! Maar volgens haar ging het drinken goed.

Enkele uren later zijn we richting huis gegaan. Het was de dag voor kerstavond. We keken ernaar uit om kerst thuis te vieren.