Ode aan de kraamverzorgster

Een geboorte... het mooiste wat er is, nieuw leven verwelkomen en jonge ouders in wording, intens bezig te zien met elkaar en de komst van hun kleine.

Er komt nogal wat kijken bij de geboorte. Maanden van afspraken bij verloskundige, gynaecoloog, kraamzorg, noem maar op. En die laatste maak ik, inmiddels enkel achter de schermen, deel van uit.

Wat is een het mooi beroep. Maar wat vraagt het veel van je. Dag en nacht stand-by staan, onwetendheid waar je naartoe gaat komende week. Je privé leven heeft best het een en ander te verduren want je kunt niks plannen. En dat is in de praktijk soms best lastig.

En dan heb je zomerdrukte... collega’s op vakantie. Veel baby’s die geboren worden, want hoe gek ook; het is altijd drukker in de zomermaanden. Tja, dan moet er gedubbeld worden. Twee gezinnen combineren. Je reist je het ongans heen en weer en je wilt eigenlijk 8 uur zorg in 3 of 4 uur proppen. Dus je loopt jezelf makkelijk voorbij en je gezinnen zijn beide met niet gelukkig, omdat ze liever hele dagen hulp wilden hebben. Ze snappen het (meestal) maar leuk is anders..

Achter de schermen is het ook druk. De telefoon staat soms echt roodgloeiend en bij ons werken we met een ontzettend leuk team hard om alles zo goed mogelijk in te zetten. Aanstaande vaders die zenuwachtig bellen dat hun vrouw weeën heeft en ze naar het ziekenhuis gaan voor de bevalling. Verloskundigen bellen die assistentie nodig hebben bij een thuisbevalling. En dat is soms best een uitdaging hoor, om zo snel mogelijk alle mensen op de juiste plek te krijgen. ;)

Kraamverzorgsters die bellen om hun werkweek af te sluiten en even hun verhaal kwijt moeten in wat voor mooie en bijzondere gezinnen ze geweest zijn. Of de uren staan net niet goed in het systeem en daar helpen we dan even mee. Ja en soms hebben we te maken met mensen die net niet helemaal tevreden zijn. Ook dat nemen we serieus en proberen we zo goed mogelijk op te lossen.

Wachtdiensten die geregeld moeten worden voor avonden en nachten. Gezinnen komen op alle tijden thuis en willen veelal graag direct een opstart. Dan ben je als kraamverzorgster al aan het werk en draai je ook nog een extra dienst om dat rooster 24-7 gevuld te krijgen. Heel wat puzzelen en plannen.

Maar we maken ook ontroerende dingen mee.. een vader die vol emotie belt dat zijn zoon geboren is en LEEFT, ondanks alle spanning en hectiek in de eerste uren van geboorte. Trots kan hij bellen en de kraamzorg regelen! Een moeder die midden in de nacht belt, je hoort een onrustige baby op de achtergrond en kunt door de telefoon toch zorgen voor een stuk rust bij de ouders en informatie geven om ze de uren door te helpen tot de hulptroepen om 8 uur in wit pak voor de deur staan.

Of! Eindelijk een bevalling waar een leerling mee naartoe mag! Yes daar houd ik zo van om in te mogen zetten. Ik weet mijn eerste bevalling als leerling nog zo goed. In Fluitenberg, op m’n oude brommertje ging ik daarheen, heel spannend maar zo geweldig mooi! Ik leef elke keer mee met de meiden die in opleiding zitten.

Ach ja, zo kan ik nog wel even doorgaan, want het is gewoon een geweldig mooi vak, van welke kant je het ook bekijkt. En samen met vele mensen maken we de kraamweek tot een uniek gebeuren. Dat moeten we koesteren. Want de dames (en enkele heren) die dit vak beoefenen doen dit vanuit een gouden hart! Qua loon zou ik ze allemaal zoveel meer gunnen, maar de zorg is nou eenmaal een ondergeschoven kindje wat dat betreft.

Dankjewel kraamverzorgster, collega, vrouw, vriendin! Een ode aan ons!