Van het drukke schema borstvoeding, bijvoeding en kolven naar flesvoeding

Dit het vervolg. Het begin van deze bijzondere bevalling lees je in deze blog: Begin van zwangerschapsvergiftiging HELLPsyndroom.

De eerste nacht zijn wij goed doorgekomen. Boaz heeft prima in zijn wiegje naast ons geslapen en is 2x 's nachts gekomen voor zijn voeding. Borstvoeding, bijvoeden en weer slapen. Al met al kost het ons nog steeds veel tijd om dit te doen. Elke keer toch ongeveer een uur of anderhalf uur bezig per voeding. Wij komen zelf weinig aan onze rust. Gelukkig is mijn man ook 2 weken vrij, dus we kunnen het samen nu nog aan. Maar het is wel bekijken hoe ’t verder loopt allemaal, want het moet wel haalbaar blijven.

Wij kochten een speciale fles, die lijkt op een tepel en waarbij je dezelfde drinktechniek moet gebruiken als aan de borst. De hoeveelheid melk die hij als bijvoeding krijgt, wordt zoveel, dat het bijna niet meer te doen is met finger-feeding en ook veel te lang duurt.

De kraamhulp probeert de eerste keer de fles te geven met gekolfde borstvoeding, maar hij moet er maar weinig van hebben. De speen laat hij passief in zijn mond liggen... helaas, dat gaat hem dus niet worden. Het had ons een hoop tijd en energie bespaard als dit gelukt was.

In overleg met de kraamhulp kopen wij een gewoon flesje. De hoeveelheid melk is gewoon te veel en misschien dat hij een gewone fles wel accepteert. Ik hoop dat hij wel aan de borst blijft drinken, omdat dit vaak moeilijker gaat als baby's een gewone fles aangeboden krijgen.

De verloskundige komt nog langs thuis en controleert mijn bloeddruk en vraagt hoe het gaat. Mijn bloeddruk is gelukkig weer 'normaal' en zij maakt zich geen zorgen meer. De kraamhulp vindt dat mijn pols wel vrij hoog blijft, maar de verpleegkundige zegt dat dit komt door het bloedverlies tijdens de bevalling. Het gaat nog wel even duren voordat dit weer is zoals het was.

Zij geeft ons complimenten over ons doorzettingsvermogen, kracht en samenwerking. Zij zei dat veel vrouwen al lang hadden opgegeven en over waren gestapt op kunstvoeding. Ook zegt de verpleegkundige dat ik erg nuchter en positief ingesteld ben, overal probeer ik het beste van te maken en het goede van in te zien.

De nachten gaan prima en ik voel mij steeds wat fitter. Mijn bekkenbodemspieren blijven erg pijnlijk, maar ik probeer elke dag oefeningen te doen, ook voor mijn dwarse buikspieren. Het heeft gewoon tijd nodig om te herstellen! Alleen zou ik zelf willen dat het allemaal wat sneller ging.

Wij gaan de eerste fles proberen vandaag. Ik ben ontzettend benieuwd of hij deze accepteert en goed gaat drinken. Het is gelukt! Boaz drinkt uit de gewone fles en krijgt al zijn bijvoeding binnen. Het kost aanzienlijk minder tijd dan met het vinger voeden, super fijn.

Ik had niet verwacht dat dat zo makkelijk zou gaan. Dat scheelt ons zeker 's nachts toch weer een hoop tijd. Nu hij alweer bijna een week is, gaat het drinken aan de borst steeds wat beter, het lijkt alsof zijn zuig en slikreflex beter ontwikkeld is. Toch kan hij nog steeds niet de gehele voeding uit de borst drinken. Misschien gaat dit nog komen, maar ik heb er nu weinig vertrouwen in.

Wij hebben 2 extra dagen gekregen voor de kraamhulp. Erg fijn. Zij helpt ook in het huishouden en kookt avondeten voor ons. Wij hebben een erg lieve kraamhulp, die ons goed aanvoelt en begeleidt. Ook kijk ik er wel naar uit om het allemaal zelf te mogen en kunnen doen. Alles wat wij de afgelopen week geleerd hebben, in de praktijk toe te passen en ook een beetje je eigen ding te gaan doen.

De nacht is moeizaam gegaan. Wij hebben Boaz alleen nog maar de fles met borstvoeding aangeboden en niet aan de borst gelegd, zodat wij zelf ook een beetje konden slapen en tijd konden besparen. Ik heb wel 's nachts gekolfd om de druk eraf te krijgen en ook om genoeg voeding te hebben om Boaz te geven met de fles.

Helaas is vannacht mijn productie ineens teruggelopen en heb ik nog maar weinig melk. Ik denk dat ik onbewust in mijn hoofd al een beslissing heb genomen en de borstvoeding wil afbouwen. Ik heb niet het gevoel dat het volledig gaat lukken en op deze manier is het niet te doen.

Als de kraamhulp, verloskundige en mijn moeder deze ochtend binnenkomen, zit ik te kolven en geeft Marcel voeding aan Boaz. Ze vragen hoe het met mij gaat en ik barst in tranen uit. Het gaat eigenlijk helemaal niet. Het lijkt wel alsof alles van de afgelopen weken er ineens uitkomt. Ik heb me de afgelopen week sterk gehouden, alles gedaan om het beste voor Boaz te doen, sterk gehouden als partner, als nieuwe mama en in de nieuwe situatie. Ik heb de vergiftiging, de ziekenhuisbevalling, de eerste heftige dagen allemaal geparkeerd en mezelf niet de tijd gegund om dit te verwerken en er over te praten. Nu komt alles er gewoon uit. Ik laat het gewoon gaan. Het mag er zijn, het is logisch, maar wat is het zwaar.

In overleg met de verloskundige ga ik om en om de borst geven en de fles aanbieden, zo lang het nog gaat met gekolfde melk, anders met kunstvoeding. Het geeft me nu al rust dat wij deze beslissing nemen. Ik vind het ook heel moeilijk, want ik wilde zo graag borstvoeding geven. Maar het is gewoon niet anders. Ik ben op. Ik moet het volhouden voor Boaz, voor mijn partner en ook voor mijzelf. Het is nu ook belangrijk dat ik tot rust kom en kan herstellen!

Het geeft heel veel rust dat wij nu op deze manier de voedingen doen. Ik kan beter tot rust komen en kan ook veel meer genieten van de voedingsmomentjes met Boaz. Het kost veel minder tijd en het is gewoon heerlijk. Ook kan ik af en toe afwisselen met mijn partner, zodat ik zelf ook eens wat anders kan doen. De productie van mijn borstvoeding neemt snel af en ik kan na 1 dag al de helft kolven.

Ik denk dat ik na 2 of 3 dagen zo goed als klaar ben met kolven. Wij hebben besloten om geheel op kunstvoeding over te gaan, omdat dit voor ons allen de meeste rust geeft. Boaz drinkt de flessen prima, dus dat is erg fijn. Doordat we in het begin zowel borstvoeding als kunstvoeding gegeven hebben, reageert hij er ook rustig op. Dit is minder zwaar voor zijn maag en darmen, dan gelijk helemaal overgaan op kunstvoeding.

Het is ook heel fijn om te zien dat hij zo goed groeit en ook goed aankomt. Hij is alweer terug op zijn geboortegewicht! Nadat we thuis kwamen uit het ziekenhuis, viel hij eerst weer een beetje af, maar door de kunstvoeding en het drinken uit de fles, gaat het nu weer goed. Morgen is alweer de laatste dag van de kraamhulp, spannend!

Wij hebben ondertussen een beetje ons ritme gevonden met de fles, voedingen, slapen, knuffelen en verzorgen. Boaz slaapt heel makkelijk en is een tevreden baby. Hij groeit goed en mijn partner en ik proberen elkaar af te wisselen en zoveel mogelijk tijd aan de kleine te besteden. Er is nog weinig kraamvisite geweest, omdat de start moeizaam was en nu ook door het opkomende coronavirus.

Het is jammer, want je wilt je baby vol trots aan iedereen laten zien, maar aan de andere kant is de rust ook heerlijk voor ons nieuwe gezinnetje. De kraamhulp komt nog een ochtendje en laat ons dan ons eigen gang gaan. Zij gelooft dat het helemaal goed komt met ons en dat wij er alles aan gedaan hebben om dit voor elkaar te krijgen. Wij zijn ook erg trots op ons doorzettingsvermogen, kracht en zorg.